علم سرامیک

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 

کوره گراديان،‏ يک نوع خاص کوره و با شکل اختصاصي جهت انجام تست‏ها‏ي مختلف لعاب است. اين کوره داراي يک محفظه طويل است که المنت‌هاي حرارتي در طول آن داراي تراکم متفاوتي هستند.

 به اين معني که در ابتداي کوره – که انتظار دماي کمتر را داريم – تعداد حلقه المنت‏ها‏ و تراکم آنها کم است و با عبور از اين قسمت و حرکت به سمت دما بالاي کوره،‏ به تدريج بر تعداد حلقه‏ها‏ و تراکم آنها افزوده مي‏شود‏. به اين شکل در فرايند پخت لعاب ما داراي اين شانس خواهيم بود که رفتار يک لعاب را در اتمسفر يکسان و در درجات مختلف دما ببينيم.

 براي انجام تست از لعاب خام مورد نظر مقداري را خشک کرده،‏ سپس کمي رطوبت (‏در حد 6 درصد براي سهولت پرس)‏ به آن مي‏افزاييم و صبر مي‏کنيم تا کاملاً هموژن و يکنواخت شود. سپس مقدار کمي از پودر آماده شده را درون قالب ويژه‌اي که به همين منظور آماده شده است،‏ ريخته و با فشار چکش مخصوص آن را فشرده مي‏کنيم. ماحصل اين کار تهيه يک استوانه از جنس لعاب خام و با نسبت ارتفاع به قطر 3 به 2 است.

 استوانه‏ها‏ي مورد نظر ما از يک نوع لعاب بايد حداقل 9 عدد باشند تا در مناطق نه گانه کوره گراديان قرار گيرند. هر يک از نمونه‏ها‏ را در مقابل يک ترموکوپل قرار داده و براي دقت عمل بالاتر از حلقه‏ها‏ي ptcr در کنار هر استوانه استفاده مي‏کنيم.

·     به نظر نگارنده استفاده از قطعات لعاب‌خورده خام در ابعاد کوچک (‏مثلا 10*5)‏ از استوانه لعاب خام بهتر است. انجام تست استوانه‏ها‏ را بهتر است با کمک ميکروسکوپ حرارتي يا hot stage microscope انجام داد.

با برنامه‌ريزي plc اصلي مي‌توانيم دماي ماکزيمم را انتخاب کرده و به طبع ساير نقاط کوره گراديان داراي درجه حرارت کمتري نسبت به ترموکوپل اصلي خواهند بود. معمولاً براي اطمينان بيشتر سعي مي‏شود‏ که دماي مطلوب براي پخت لعاب- که قبلاً توسط لعاب‌ساز اعلام شده است- را در ابتدا يا انتها محدوده پخت قرار نداده و منحني گرم شدن و پخت لعاب را حتي‌الامکان مشابه با رژيم حرارتي کوره پخت لعاب تنظيم کنيم.

اگر کوره در شرايط مطلوبي قرار داشته و عايق‌بندي آن مناسب باشد،‏ فاصله‏ها‏ي هر دو ترموکوپل شاهد حدود 25 الي 35 درجه افت دمايي خواهيم بود.

پس از اتمام تست و سرد شدن کوره،‏ از بررسي وضعيت ذوب استوانه و براقيت قرص (‏که از ذوب استوانه ايجاد شده است)‏ مي‌توان به دماي مناسب براي پخت و سيکل مناسب پخت،‏ براي اطمينان از کيفيت لعاب محصول در کوره پخت لعاب استفاده نمود.

امروزه از کوره‏ها‏ي گراديان در بررسي رفتار حرارتي و تهيه و تدوين منحني‏ها‏ي انقباض – جذب آب بدنه‏ها‏ي کاشي و پرسلان نيز به وفور استفاده مي‏شود‏.

 در شرايط خاص و مطابق اين استاندارد،‏ اين آزمون روي کاشي‏ها‏ي لعاب‌دار انجام مي‏شود‏. پس از طي مدت لازم براي اين آزمون - حدود يک هفته - نتايج گزارش مي‌گردد. حداقل رده قابل قبول براي اين آزمون رده b مي‌باشد. با توجه به تخصصي بودن اين تست و لزوم تهيه مواد شيميايي با ترکيب ويژه به اختصار ارايه مي‏شود‏.

محلول‏ها‏ي آزمايش گوناگوني را بايد به زير آماده کرد:‏

الف:‏ محلول متيلن بلو ده گرم در ليتر

ب:‏ محلول پرمنگنات پتاسيم ده گرم بر ليتر

ج: محلول شوينده استاندارد که حاوي ترکيبات زير است:‏

-          کربنات سديم بدون آب 33%

-          پربورات سديم 7%

-          سيليکات سديم 7% (‏دانسيته 1.33)‏

-          صابون اولئات سديم 30%

-          آب 23%

 مجموعه تهيه شده را معادل 100 گرم فرض کرده و براي تهيه يک محلول 14.3 گرم بر ليتر از آن استفاده مي‏کنيم.

د: محلول هيپو کلريت سديم 20 گرم بر ليتر

ه: محلول سولفات مس 20 گرم بر ليتر

و:‏ محلول هيدروکسيد پتاسيم 30 گرم بر ليتر

ز: محلول هيدرو کلريک اسيد 3%

ح:‏ محلول اسيد سيتريک 100%

 پس از تهيه مواد فوق‌الذکر ازمحلول‏ها‏ي الف و ب هر کدام يک قطره روي سطح لعاب – که قبلاً با دقت انتخاب شده و عاري از هر گونه عيب بوده و با محلول چربي‌زدا پاک شده است – ريخته و روي آنها يک شيشه ساعت به قطر 4 سانتيمتر قرار مي‌دهيم تا قطره کاملاً پخش شود. پس از گذشت 24 ساعت کاشي را زير آب روان گرفته و اگر لکه تميز نشد از مواد پاک کننده استفاده مي‏کنيم. اگر لکه با آب بر طرف شد رده مقاومت AA و اگر با کمک مواد شوينده بر طرف شد رده مقاومت A بوده اگر با کمک فشار مکانيکي و پارچه پاک شد رده B و اگر با کمک حلال پاک شد رده C و اگر کاملاً پاک نشد داراي رده‌بندي D مي‌باشد.

 براي تست ساير محلول‏ها‏ نياز به استوانه‏ها‏ي شيشه‌اي به قطر حدود 4 سانتيمتر داريم. اين استوانه را روي سطح لعاب کاشي - که قبلاً با دقت انتخاب شده و عاري از هر گونه عيب بوده و با محلول چربي زدا پاک شده است – با کمک چسب سيليکون کاملاً آب‌بندي کرده،‏ به نحوي که هيچ نشتي نداشته باشد. سپس در هر استوانه شيشه‌اي آب‌بندي شده حدود 10 سي‌سي از هر محلول به صورت مجزا و نشانه‌گذاري شده مي‌ريزيم. اين محلول‏ها‏ بايد به تازگي تهيه شده و بسته به زمان کلي تست بعد از زمان مشخصي،‏ به هم بخورد.

 محلول‏ها‏ي ج،‏ د،‏ ه،‏ و را پس از گذشت 24 ساعت (‏مطابق با استاندارد ملي البته استاندارد اروپايي در اين خصوص 6 ساعت را کافي مي‌داند.)‏ تخليه کرده و محلول‏ها‏ي ز،‏ح را پس از گذشت 7 روز تخليه و پس از شستشوي نمونه‏ها‏ با آب فراوان و خشک کردن آنها،‏ با ملاحظه دقيق آثار تخريبي مواد شيميايي روي سطح لعاب نتايج را بررسي مي‏کنيم.

 بررسي نتايج اين تست‏ها‏ به شرح زير جمع‌بندي مي‏شود‏:‏

رده AA هيچ اثري مشاهده نشود.

رده A تغيير ناچيز در سطح که فقط با تغيير زاويه انعکاس نور قابل ملاحظه باشد.

رده B تغيير واضح در سطح (‏در ميزان براقيت يا رنگ سطح لعاب)‏

رده C ضايعه جزيي لعاب و تخريب سطح

 در شرايط خاص و مطابق اين استاندارد،‏ اين آزمون روي کاشي‏ها‏ي لعاب‌دار انجام مي‏شود‏. پس از طي مدت لازم براي اين آزمون - حدود يک هفته - نتايج گزارش مي‌گردد. حداقل رده قابل قبول براي اين آزمون رده b مي‌باشد. با توجه به تخصصي بودن اين تست و لزوم تهيه مواد شيميايي با ترکيب ويژه به اختصار ارايه مي‏شود‏.

محلول‏ها‏ي آزمايش گوناگوني را بايد به زير آماده کرد:‏

الف:‏ محلول متيلن بلو ده گرم در ليتر

ب:‏ محلول پرمنگنات پتاسيم ده گرم بر ليتر

ج: محلول شوينده استاندارد که حاوي ترکيبات زير است:‏

-          کربنات سديم بدون آب 33%

-          پربورات سديم 7%

-          سيليکات سديم 7% (‏دانسيته 1.33)‏

-          صابون اولئات سديم 30%

-          آب 23%

 مجموعه تهيه شده را معادل 100 گرم فرض کرده و براي تهيه يک محلول 14.3 گرم بر ليتر از آن استفاده مي‏کنيم.

د: محلول هيپو کلريت سديم 20 گرم بر ليتر

ه: محلول سولفات مس 20 گرم بر ليتر

و:‏ محلول هيدروکسيد پتاسيم 30 گرم بر ليتر

ز: محلول هيدرو کلريک اسيد 3%

ح:‏ محلول اسيد سيتريک 100%

 پس از تهيه مواد فوق‌الذکر ازمحلول‏ها‏ي الف و ب هر کدام يک قطره روي سطح لعاب – که قبلاً با دقت انتخاب شده و عاري از هر گونه عيب بوده و با محلول چربي‌زدا پاک شده است – ريخته و روي آنها يک شيشه ساعت به قطر 4 سانتيمتر قرار مي‌دهيم تا قطره کاملاً پخش شود. پس از گذشت 24 ساعت کاشي را زير آب روان گرفته و اگر لکه تميز نشد از مواد پاک کننده استفاده مي‏کنيم. اگر لکه با آب بر طرف شد رده مقاومت AA و اگر با کمک مواد شوينده بر طرف شد رده مقاومت A بوده اگر با کمک فشار مکانيکي و پارچه پاک شد رده B و اگر با کمک حلال پاک شد رده C و اگر کاملاً پاک نشد داراي رده‌بندي D مي‌باشد.

 براي تست ساير محلول‏ها‏ نياز به استوانه‏ها‏ي شيشه‌اي به قطر حدود 4 سانتيمتر داريم. اين استوانه را روي سطح لعاب کاشي - که قبلاً با دقت انتخاب شده و عاري از هر گونه عيب بوده و با محلول چربي زدا پاک شده است – با کمک چسب سيليکون کاملاً آب‌بندي کرده،‏ به نحوي که هيچ نشتي نداشته باشد. سپس در هر استوانه شيشه‌اي آب‌بندي شده حدود 10 سي‌سي از هر محلول به صورت مجزا و نشانه‌گذاري شده مي‌ريزيم. اين محلول‏ها‏ بايد به تازگي تهيه شده و بسته به زمان کلي تست بعد از زمان مشخصي،‏ به هم بخورد.

 محلول‏ها‏ي ج،‏ د،‏ ه،‏ و را پس از گذشت 24 ساعت (‏مطابق با استاندارد ملي البته استاندارد اروپايي در اين خصوص 6 ساعت را کافي مي‌داند.)‏ تخليه کرده و محلول‏ها‏ي ز،‏ح را پس از گذشت 7 روز تخليه و پس از شستشوي نمونه‏ها‏ با آب فراوان و خشک کردن آنها،‏ با ملاحظه دقيق آثار تخريبي مواد شيميايي روي سطح لعاب نتايج را بررسي مي‏کنيم.

 بررسي نتايج اين تست‏ها‏ به شرح زير جمع‌بندي مي‏شود‏:‏

رده AA هيچ اثري مشاهده نشود.

رده A تغيير ناچيز در سطح که فقط با تغيير زاويه انعکاس نور قابل ملاحظه باشد.

رده B تغيير واضح در سطح (‏در ميزان براقيت يا رنگ سطح لعاب)‏

رده C ضايعه جزيي لعاب و تخريب سطح