علم سرامیک

 
ملامین، چینی، آركوپال، پیركس و بلور. این‌ها اجزای لاینفك آشپزخانه‌های امروزی هستند. البته هستند خانم‌هایی كه هنوز هم اصالت چینی را با چیز دیگری عوض نمی‌كنند یا آن‌هایی كه دوست دارند با چند كاسه و بشقاب سفالی، رنگ و لعاب سنت را به زندگی مدرن امروزی تزریق كنند.

در عوض بعضی هم از خیر هرچه سنت و نوستالژی است به راحتی گذشته‌اند و با سر به استقبال مدرنیته رفته‌اند و حتی سر میز غذا هم راحتی را با چیزی عوض نمی‌كنند و به استقبال یك‌بار مصرف‌ها می‌روند.

 از هر دسته كه هستید، فراموش نكنید جنس و كیفیت ظرفی كه در آن غذا می‌خورید، اگر از طعم و كیفیت غذا مهم‌تر نباشد، بی‌اهمیت‌تر هم نیست، پس این نكات را در انتخاب ظرف غذایتان به خاطر داشته باشید.

قدیمی‌ترین ظروف سفالی كه باستان شناسان موفق به یافتن آنها شده‌اند، مربوط به هزاره دهم پیش از میلاد در محدوده بین‌النهرین است. قدیمی‌ترین ظرف سفال ایرانی نیز مربوط به 8 هزار سال پیش از میلاد است كه در روستای گنج‌دره در حوالی كرمانشاه یافته شده‌است.

به هر حال ظروف سفالی را می‌توان قدیمی‌ترین ظروف غذاخوری نامید ولی این قدمت باعث فراموشی آنها نشده است و هنوز هم به 2 شكل سنتی سفال و سرامیك استفاده می‌شوند.

 سفالی كه لعاب می‌خورد و مجدداً پخته می‌شود به سرامیك تبدیل می‌شود و امروزه این ظروف سرامیكی هستند كه به‌عنوان ظروف غذاخوری استفاده می‌شوند و ظروف سفالی بیشتر جنبه تزئینی دارند، چون سفال اگر لعاب نداشته باشد چربی و رطوبت را پس می‌دهد. برای تهیه این ظروف معمولاً از خاك كائولن به‌عنوان ماده اولیه به همراه مقداری كاه و شن به‌عنوان چسب استفاده می‌شود.

این مواد با آب مخلوط می‌شوند و تركیب حاصل به شكل ظرف مورد نظر درمی‌آید و سپس در كوره‌ای با حرارت حدود 800 درجه به مدت 8 ساعت عملیات پخت صورت می‌گیرد. سپس كوره خاموش می‌شود و ظروف شب تا صبح همانجا می‌ماند و به آرامی خنك می‌شود