صنعت چيني بهداشتي

توليد چيني بهداشتي با توجه به فعاليت‌هاي نسبي صنعت ساختمان، كاهش و يا رشد ساخت و ساز مسكن مواجه است كه در آن مقطع زماني توليدكنندگان مرتبط با اين صنعت را با شكل فروش داخلي مواجه مي‌كند.

در حال حاضر يازده واحد در اين صنعت با ظرفيت اسمي 88000 تن در سال فعال هستند و توليد سال 87 آن به ميزان 69000 تن بوده است. اين صنعت در ايران از سابقه زيادي برخوردار نيست و اولين كارخانه چيني بهداشتي كشور در سال 1347 به نام شركت پارس سرام در قرچك ورامين احداث شده و به‌دنبال آن در واحد ديگر به نام‌هاي (ميناد آرميتاژ) واحدهاي قديمي توليد چيني بهداشتي در ايران است.

نظر به اينكه توليدات صنعت چيني بهداشتي در ايران بيش از 70 درصد تماما به‌صورت دستي انجام مي‌گيرد و از طرفي به‌دليل قرار داشتن اين صنعت در حوزه مشاغل سخت و طاقت‌فرسا است بيش از 45 درصد از قيمت تمام شده توليد مربوط به هزينه‌هاي حقوق و دستمزد است كه اين ضريب در كشور چين كه در حال حاضر به‌عنوان پيشتاز و اصلي‌ترين كشور توليدكننده چيني بهداشتي در دنيا محسوب مي‌شود تنها حدود 5/1 درصد است.

صادرات در اين صنعت به لحاظ عدم تطبيق نرخ تورم داخلي و خارجي و طولاني‌ بدون زمان مراحل دريافت تشويقات صادراتي و افزايش نرخ حمل‌ونقل و همچنين توليدات سنتي و ارائه آن با قيمت پايين موجب خروج توليدات مرغوب از بازارهاي صادراتي مي‌شود.

معضل ديگر در اين صنعت ورود محصولات از كشور چين در بازارهاي داخلي با قيمت ارزان است. از آنجايي كه بازار چيني‌آلات بهداشتي در داخل كشور مستقيما متاثر از وضعيت تنش‌هاي اقتصادي و رواني بازار مسكن بوده و از طرفي با پايين بودن قيمت محصولات مشابه كشور چين و نفوذ آن به بازارهاي ايران كه از نظر قيمت تا 50 درصد زير قيمت محصولات مشابه ايراني است، توليدكنندگان ايراني را با مشكلات عديده مواجه مي‌كند و از طرفي به‌دليل توليد مخفي (زيرپله‌اي‌ها) كه عمدتا بدون دفتر مجوز و هيچ‌گونه استاندارد، آزادانه اقدام به كپي مدل‌ها و عرضه آن با قيمت‌هاي نازل در بازارهاي داخلي و خارجي مي‌كنند. همواره معضل بزرگي در اين صنعت بوده و تاثير فراواني در تخريب بازارهاي داخلي و خارجي را دارند.