فرآوردههاي سراميکي:
فرآوردههاي سراميکي:
اين فرآوردهها را ميتوان به دو گروه عمده تقسيم کرد:
1- سراميکهاي سنتي: اساساً مواد تشکيلدهنده صنايع سيليکاتي يعني محصولات رسي، سيمان و شيشههاي سيليکاتي و چينيها هستند.
فرآوردههاي شيشهاي بزرگترين بخش صنعت سراميک محسوب ميشوند. ساير بخشها به ترتيب اولويت عبارتند از:
محصولات سيماني داخلي ( مانند سيمانهاي هيدورليکي که در صنايع ساختماني به مصرف ميرسند.)
سفيدآلات، ( Whiteware): شامل سفالينهها، چينيها و ترکيبات چيني مانند هستند.
لعابهاي چيني
محصولات رسي ساختماني: که بهطور عمده از آجرها و کاشيها تشکيل ميشوند.
ديرگدازها
صنعت سازنده مواد ساينده: عمدتاً سايندههاي سيلسيم کاربيدي و آلومينائي
2- سراميکهاي نوين: اين دسته براي جوابگوئي به نيازهاي مخصوص مانند مقاومت حرارتي بيشتر، خواص مکانيکي بهتر و خواص الکتريکي ويژه و مقاومت شيميايي افزونتر به وجود آوردهاند.
گروهي از انواع اين نوع سراميکها عبارتنداز:
سراميکهاي اکسيدي خالص با ساختماني يکنواخت: به عنوان اجزاء الکتريکي با ديرگداز بکار ميروند. اکسيدهايي مانند آلومينا (Al2O3)، زيرکونيا (ZrO2)، توريا (ThO2)، بريليا (BeO) و منيزيا (MgO) بيشتر مورد استفاده قرار ميگيرند.
سراميکهاي الکترواپتيکي (الکترونيکي– نوري): مانند نايوبيت ليتيم ( LiNbO3) و تيتانات که اينها محيطي را فراهم ميآورند که بوسيله آن علائم الکتريکي به نوري تبديل ميشوند.
سراميکهاي مغناطيسي: اين مواد اساس واحدهاي حافظه مغناطيسي را در کامپيوترهاي بزرگ تشکيل ميدهند.
تک بلورها
سراميکهاي نيتريدي: مانند نيتريد آلومينيوم، نيتريد سيلسيم و نيتريد بور که بسيار ديرگداز و استحکام خوبي در درجه حرارتهاي بالا دارند.
لعابهاي سراميکي: به عنوان پوشش فلز آلومينيوم توليد ميشوند.
مواد مرکب کامپوزيت (فلزي – سراميکي): هر دو فاز فلزي و سراميکي در اين مواد وجود دارد.
کاربيدهاي سراميکي: به عنوان ساينده مورد استفاده قرار ميگيرند.
بوريدهاي سراميکي: از نظر استحکام و مقاومت اکسيده شدن در درجه حرارتهاي بالا حائز اهميت هستند.
سراميکهاي فروالکتريکي: داراي ثابت ديالکتريک بسيار بالائي بوده و بهعنوان اجزاء الکترونيکي در خازنها کاربرد دارد.
شيشه سراميکها
علم سراميک:
به طور کلي علم سراميک را ميتوان به دو شاخه سراميک فيزيکي و سراميک صنعتي تقسيم کرد.
سراميک فيزيکي درباره ساختمان مواد سراميکي و خواص آنها بحث ميکند. در اين شاخه ساختمان اتم، اتصالات بين اتمها، ساختمانهاي بلوري، ساختمان شيشه، معايب ساختماني، استحالههاي فازي، رشد دانهها، تبلور مجدد و مباحثي نظير آنها مورد بحث قرار ميگيرد. علاوه بر اين خواص الکتريکي، مغناطيسي، نوري، حرارتي و مکانيکي سراميکها هم مورد بحث قرار ميگيرند.
در سراميک صنعتي از تکنولوژي ساخت سراميکها صحبت ميشود.اصولاً مراحل ساخت هر جسم سراميکي به صورت زير است:
انتخاب مواد اوليه و تغليظ و تخليص آن.
آمادهسازي مواد اوليه (خردکردن- دانهبندي- مخلوط کردن )
شکل دادن
خشک کردن
پختن (زينتر کردن)
اين فرآوردهها را ميتوان به دو گروه عمده تقسيم کرد:
1- سراميکهاي سنتي: اساساً مواد تشکيلدهنده صنايع سيليکاتي يعني محصولات رسي، سيمان و شيشههاي سيليکاتي و چينيها هستند.
فرآوردههاي شيشهاي بزرگترين بخش صنعت سراميک محسوب ميشوند. ساير بخشها به ترتيب اولويت عبارتند از:
محصولات سيماني داخلي ( مانند سيمانهاي هيدورليکي که در صنايع ساختماني به مصرف ميرسند.)
سفيدآلات، ( Whiteware): شامل سفالينهها، چينيها و ترکيبات چيني مانند هستند.
لعابهاي چيني
محصولات رسي ساختماني: که بهطور عمده از آجرها و کاشيها تشکيل ميشوند.
ديرگدازها
صنعت سازنده مواد ساينده: عمدتاً سايندههاي سيلسيم کاربيدي و آلومينائي
2- سراميکهاي نوين: اين دسته براي جوابگوئي به نيازهاي مخصوص مانند مقاومت حرارتي بيشتر، خواص مکانيکي بهتر و خواص الکتريکي ويژه و مقاومت شيميايي افزونتر به وجود آوردهاند.
گروهي از انواع اين نوع سراميکها عبارتنداز:
سراميکهاي اکسيدي خالص با ساختماني يکنواخت: به عنوان اجزاء الکتريکي با ديرگداز بکار ميروند. اکسيدهايي مانند آلومينا (Al2O3)، زيرکونيا (ZrO2)، توريا (ThO2)، بريليا (BeO) و منيزيا (MgO) بيشتر مورد استفاده قرار ميگيرند.
سراميکهاي الکترواپتيکي (الکترونيکي– نوري): مانند نايوبيت ليتيم ( LiNbO3) و تيتانات که اينها محيطي را فراهم ميآورند که بوسيله آن علائم الکتريکي به نوري تبديل ميشوند.
سراميکهاي مغناطيسي: اين مواد اساس واحدهاي حافظه مغناطيسي را در کامپيوترهاي بزرگ تشکيل ميدهند.
تک بلورها
سراميکهاي نيتريدي: مانند نيتريد آلومينيوم، نيتريد سيلسيم و نيتريد بور که بسيار ديرگداز و استحکام خوبي در درجه حرارتهاي بالا دارند.
لعابهاي سراميکي: به عنوان پوشش فلز آلومينيوم توليد ميشوند.
مواد مرکب کامپوزيت (فلزي – سراميکي): هر دو فاز فلزي و سراميکي در اين مواد وجود دارد.
کاربيدهاي سراميکي: به عنوان ساينده مورد استفاده قرار ميگيرند.
بوريدهاي سراميکي: از نظر استحکام و مقاومت اکسيده شدن در درجه حرارتهاي بالا حائز اهميت هستند.
سراميکهاي فروالکتريکي: داراي ثابت ديالکتريک بسيار بالائي بوده و بهعنوان اجزاء الکترونيکي در خازنها کاربرد دارد.
شيشه سراميکها
علم سراميک:
به طور کلي علم سراميک را ميتوان به دو شاخه سراميک فيزيکي و سراميک صنعتي تقسيم کرد.
سراميک فيزيکي درباره ساختمان مواد سراميکي و خواص آنها بحث ميکند. در اين شاخه ساختمان اتم، اتصالات بين اتمها، ساختمانهاي بلوري، ساختمان شيشه، معايب ساختماني، استحالههاي فازي، رشد دانهها، تبلور مجدد و مباحثي نظير آنها مورد بحث قرار ميگيرد. علاوه بر اين خواص الکتريکي، مغناطيسي، نوري، حرارتي و مکانيکي سراميکها هم مورد بحث قرار ميگيرند.
در سراميک صنعتي از تکنولوژي ساخت سراميکها صحبت ميشود.اصولاً مراحل ساخت هر جسم سراميکي به صورت زير است:
انتخاب مواد اوليه و تغليظ و تخليص آن.
آمادهسازي مواد اوليه (خردکردن- دانهبندي- مخلوط کردن )
شکل دادن
خشک کردن
پختن (زينتر کردن)
+ نوشته شده در چهارشنبه نوزدهم بهمن ۱۳۹۰ ساعت 17:35 توسط مهندس ایمان رستگار
|
سرامیک مشتق از کلمه keramos یونانی است که به معنی سفالینه یا شئی پخته شده است. در واقع منشا پیدایش این علم همان سفالینههای ساخته شده توسط انسانهای اولیه هستند. در واقع قبل از کشف و استفاده فلزات، بشر از گلهای رس به علت وفور و فراوانی آنها و همچنین شکلگیری بسیار خوب آنها در در صورت مخلوط شدن با آب و درجه حرارت نسبتاً پایین پخت آنها استفاده میکرد. آلومینوسیلیکاتها که خاکهای رسی خود آنها به حساب میآیند، از عناصر آلومینیوم، سیلیسم و اکسیژن ساخته میشوند که این سه عنصر بر روی هم حدود 85 درصد پوسته جامد کره زمین را تشکیل میدهند. این سه عنصر فراوانترین عناصر پوسته زمین هستند.