آزمايشات خط توليد يك سري از آزمايشات در كارخانجات بر روي محصول صورت مي گيرد و يك سري آزمايشات در خط توليد صورت مي پزيرد آزمايشات خط توليد عبارتند از : تست زبره(موقع تخليه بالميل ها) تست وزن ليتر(روي دوغاب)، تست ويسكوزيته و تيكسوتروپي(براي اسپري و لعاب)، تست پنتومتري ، تست S.P.D (اندازه گيري رطوبت گرانولها) آزمايشاتي كه بطور روزمره براي خط توليد انجام مي گيرد: 1- تست زبره(رسيت) بالميلها :" قبل از تخليه بالميل، نمونه گيري از دوغاب بالميل صورت گرفته و سپس بعد از اندازه گيري زبره چنانچه در اندازه استاندارد بود بالميل را تخليه مي كنند. تذكر: مثلا قرار بوده بالميل روي زبره 5 تخليه شود چنانچه در اين بالميل ميزان آب يا روانساز زيادتر بوده باشد، راندمان سايش بالا رفته و در نهايت زبرة 3 حاصل مي شود. در اينجا سطح ويژه بيشتر شده در نتيجه سايز ذرات كوچكتر شده و در نتيجه انقباض حين خشك بيشتري خواهيم داشت احتمال گل ريزي (ريزش) در اسپري دراير افزايش مي يابد، شيرين كج اضافي پخت را خواهيم داشت. لذا جهت اصلاح اين عيوب يك بالميل 30تني را با زبره 7 خالي مي كنند كه ميانگين اين دو زبره، زبرة 5 را به ما مي دهد. آنكه رسيت 7 دارد، بيشتر شامل دانه هاي درشت از جمله دانه هاي درشت كوارتزيت مي باشد كه سبب بروز عيب قنداق تفنگي مي شود. اصولاً براي تعيين زبره از الك مش 230(63ميكرون) استفاده مي كنند. 2- تست وزن ليتر(دانسيته)دوغاب: وزن ليتر عبارت است از وزن 1000سي سي دوغاب دوغابي كه مي خواهند براي اسپري دراير پمپ شود بايستي وزن ليتر يا دانسيته مشخص داشته باشد. وزن ليتر دوغاب روي اندازة گرانولها، كاركرد اسپري دراير و در نهايت بر فرمنيگ (كه از طريق پرس صورت مي گيرد) موثر است. هنگاميكه صحبت از عيب پرس مي شود در قالبي كه از گرانولها پر مي شود، دو نوع تخلخل را داريم: 1- تخلخل موجود در داخل گرانولها 2- تخلخل بين گرانولها هر چه وزن ليتر كمتر باشد(دانسيته پائين)، تخلخل گرانولها بيشتر خواهد بود. براي تهيه دوغاب حدود 30 الي 40 درصد آب به هر كيلو خاك بدنه مي افزائيم. جهت روانسازي مي توانيم ميزان آب را افزايش دهيم و يا از روانسازها استفاده كنيم. هر چه ميزان آب بيشتر شود وزن ليتر دوغاب كمتر شده كه سبب افزايش تخلخل دروني مي گردد و در صورت افزودن روانساز هر چند قيمت هر كيلو خاك در اثر افزودن درصد مورد نياز روانساز افزايش مي يابد اما استحكام خشك قطعه زياد خواهد شد، از دو طريق: با افزودن روانساز T.P.P(تري پلي فسفات) كه حداقل 25 درصد از قيمت بدنه را شامل مي شود 1- باعث بهبود روانسازي و كاهش ويسكوزيته مي شود اين امر خود نيز باعث امكان كاهش آب دوغاب و افزايش وزن ليتر (دانسيته) شده در نتيجه گرانولهاي توليد شده داراي تخلخل دروني كمتر و افزايش تراكم پس از پرس شده و در نهايت امر باعث افزايش استحكام پس ار خشك شدن و استحكام پس از پخت مي شود. 2- با ايجاد پل آبي – نمكي پس از خشك شدن باعث افزايش استحكام خشك كه اصولاً روانسازها اين ويژگي را دارند؛ چه كربنات سديم و چه كالبن و چه هگزامتافسفات سديم. در جرمهاي كوبيدني از كالبن به عنوان چسب استفاده مي شود. علاوه بر ويسكوزيته ، تيسكوتروپي دوغاب را نيز اندازه گيري مي كنند. 3- تست پنتومتري: هنگامي كه كاشي از زير پرس بيرون آمد، دستگاهي به نام پنتومتر كه مقطع سرش، دايره اي به قطر 1؛ 1.5 و 2 ميليمتر است كه فشردگي قطعه را در جاهاي مختلف اندازه گيري مي كنند (روي لبه ها و در گوشه ها و وسط و به طور كلي همه جاي كاشي) هر چه فشردگي كمتر باشد، سوزن دستگاه بيشتر داخل بيسكويت فرو مي رود. بيشترين عيبي كه اختلاف فشردگي در نقاط مختلف كاشي باعث مي شود عيب عدم قائمه بودن زوايا يا sqaerness است. فرض مي كنيم كه يك ضلع فشردگي بيشتري دارد، حين پخت انقباض كمتري خواهد داشت. در اين شكل ذوزنقه اي ، قاعده بزرگ متعلق است به ضلعي كه پنتومتري آن فشردگي بالاتري را داشته باشد و قاعده كوچكتر مربوط مي شود به ضلعي كه پنتومتري آن فشردگي كمتري را دارد كه باعث عيب عدم قائمه بودن(كانوكس) مي شود. زينترينگ در كاشي در حضور فاز مايع صورت مي گيرد. كه فاز مايع در كاشي كف بيش از كاشي ديواري است.(اول ذوب و بعد زينترينگ) 4- تست S.P.D : يك آزمايش فوري است براي اندازه گيري رطوبت گرانولها. كار اين دستگاه شبيه به فلاكس چاي يك پيمانه دارد كه گرانولها را داخلش مي ريزند كه داخل اين پيمانه كاربيد وجود دارد .رطوبت گرانولها با كاربيد گاز آزاد مي كند. هر چه ميزان رطوبت بيشتر باشد ، عقربه اي كه با فشار گاز دورني S.P.D بر حسب درصد رطوبت كاربيده شده وجود دارد، مقدار بيشتري را نشان مي دهد.