علم سرامیک

ريشه تشكيل اگلومره و چسبيدن ذرات به هم چيست؟ يك عامل نيروهاي واندروالس است و عامل ديگر پيوندهاي ثانويه است كه اهميت كمتري دارند. استحكام يك توده را چگونه اندازه مي‌گيرند؟ دو پودر را در نظر بگيريد كه يكي از ذرات سخت‌تر و ديگري از ذرات با چسبندگي ضعيف‌تر تشكيل شده است لذا ذرات با چسبندگي ضعيف‌تر ، راحت‌تر جدا مي‌شوند و ذرات با چسبندگي قوي‌تر سخت تر جدا مي‌گردند يك راه اين است كه با وارد كردن فشار بر پودر (مثلاً پرس كردن) مي‌توان استحكام توده را سنجيد. اگر يك اگلومره بزرگ را كه از پودرهاي مختلف تشكيل شده‌اند را تحت فشار قرار دهيم هم اتصال ميان اگلومره و اگلومره‌ها راحت‌تر شكسته مي‌شود و هم درون اگلومره شكسته مي‌شود و پودرها جدا مي‌شوند. نمودار زير نشان‌دهنده رابطه فشار و دانسيته پودر است. ابتدا اگلومره‌هاي ضعيف و سپس قوي شكسته مي‌شوند، لذا با مقايسه نمودار فشار- دانسيته در پودر هاي مختلف مي‌توان استحكام اگلومره‌هاي دو پودر را نسبت به هم سنجيد كه اتصال كدام قوي‌تر و كدام ضعيف‌تر است. لذا از طريق اين روش تنها مي‌توان استحكام را با هم مقايسه كرد آن هم به طور نسبي ولي نمي‌توان عدد خاصي براي آن يافت. راه‌هاي ديگري نيز وجودارد: پودر را به صورت خشك يا تر بر روي الك ريخته و ويبره مي‌كنيم. مدت زماني كه طول مي‌كشد نشان‌دهنده استحكام پودر است، ارتعاش الك باعث خرد شدن اگلومر‌ها و رد شدن آنها از الك مي‌گردد. (اين روش مقايسه‌اي است.) هر اگلومره از ذرات تشكيل شده است. به اين ذرات هم ذرات ابتدايي هم ذرات نهايي مي‌گويند. هنگامي كه پودر را سنتز مي‌نمايند ، اين ذرات اولين ذراتي هستند كه به وجود مي‌آيند لذا به آنها ذرات اوليه مي‌گويند و زماني كه پودر تشكيل مي‌شوند و آنها را ديسپرز مي‌كنيم تبديل به ذرات نهايي ميگردند بنابراين به ذرات نهايي نيز معروف‌اند. هر كدام از ذرات از كريستاليت‌ها تشكيل شده‌اند. تعريف اگلومره: توده‌اي از ذرات است كه ذرات (particle) آن قابل جدا شدن هستند. اما خود ذرات به كريستاليت تبديل نمي‌شوند.