بالمیلینگBall Milling)
1- آسیاب کردن(بالمیلینگBall Milling)
این پروسه تاثیر بسزایی در کیفیت نهایی قطعه میگذارد زیرا که دانهبندی دوغاب بستگی به این مرحله دارد. عدم رعایت اصول این پروسه میتواند محصول نامناسبی را به ما دهد. این امر بخصوص در مورد بدنههای سفید که سختتر از بدنههای قرمز هستند موجب شکست و ترک s شکل در اثر سیلیس و پایین آمدن کیفیت لعاب در اثر فلدسپار میشود. اگر عمل سایش بیش از حد روی مواد اولیه انجام گیرد عیوبی از قبیل هوادارشدن، پوستهای شدن و تغیر شکل کریستالی و یا آمورف شدن پدید میآید و بر عکس اگر سایش خوب انجام نگیرد با مشکل پرس، افزایش ضایعات بدلیل شوک حرارتی، کاهش استحکام، فرسایش زودرس قالبها و ... روبرو هستیم.
- خرد کردن خشک و مرطوب(تر)
مواد خام تشکیل دهنده بدنههای سرامیکی یا به صورت خشک و یا به صورت مرطوب خرد یا سایش میشوند.
تکنیک خرد کردن تر(آسیاب) عموماٌ به منظور بدست آوردن دانهبندی بسیار ریز و همگن نمودن بهتر پوردها به کار گرفته میشود. از طرف دیگر، وقتی که مواد خام بسیار خالص در اختیار داریم یا زمانی که موادی را آماده را آماده میسازیم که کیفیت بالایی ندارند، سایش خشک ترجیح داده میشود.
در طی سایش تر، مواد خام به منظور کهش بیشتر اندازه ذرات، در آب پخش میشوند. از این گذشته، استفاده از مواد شیمیایی که میزان آب دوغاب را کاهش میدهد و فواید اقتصادی متعاقب آن باعث میشود که ذراتی با قطر از 10 میکرون بدست آورند.
انتخاب مناسبترین تکنولوژی خرد کردن، تا حدی به توزیع اندازه ذرات مورد نیاز برای تولید محصول بستگی دارد ولی عوامل دیگر نیز باید در نظر گرفته شوند.
تکنولوژی خرد کردن خشک معمولا برای آسیا کردن مخلوطهایی که حداکثر از دو یا سه نوع رس تشکیل شدهاند و خواص فیزیکی و ساختار مینرالی مشابه دارند، به کار برده میشود.
خرد کردن تر برای مخلوطهای طبیعی آرژیلیتی که اندازه مواد سخت به اندازه مواد سخت به اندازهای است که امکان گرانولسازی مناسب از طریق سیستمهای خرد کردن خشک وجود ندارد، به کار برده میشود.
همچنین زمانی آمادهسازی بدنه به روش تر انجام میشود که ترکیبات سرامیک از چند ماده مختلف فیزیکی متفاوت(سختی، وزن مخصوص، اندازه ذرات) تشکیل شده باشند.
همچنین به منظور خارج کردن ناخالصیهایی که قابل انحلال در آب هستند، آنها را به روش تر آسیا میکنند. در این مورد، ماده ابتدا حل شده و سپس از طریق غربال مناسب الک میشود.
بالاخره، زمانی که محصولات شیشهای شده تولید میشوند یا سیکل پخت بسیار سریع است، تکنولوژی ترسایی ترجیح داده میشود. در واقع، سایش تر امکان تصحیح آسان ترکیبو دستیابی به پودر اسپری درایرشده مناسب شده مناسب برای پرس را امکانپذیر میسازد.
از مطالب فوق به این نتیجه میرسیم که از نقطه نظر تکنولوژیکی هیچگونه رقابت و دوگانگی بین تکنولوژی سایش خشک و تر وجود ندارد. اگر آنالیز مواد خام به دقت انجام شود و خصوصیات تکنیکی فراورده چنانکه باید و شاید به حساب آورده شوند، تنها یک انتخاب امکانپذیر است.
- اتفاقات در حین بالمیلینگ
گفته شده در حین بالمیلینگ اتفاقات گستردهای داریم:
1- تغییر فرم الاستیک و پلاستیک ماده
2- انرژی لازم جهت غلبه بر نیروی چسبندگی بین ذرات تشکیل دهنده ماده
3- انرژی مصرف شده به خاطر اصطکاک بین ذرات
4- انرژی مصرف شده به خاطر ارتعاش عناصر آسیاب شونده
- محیط آسیاب کننده
1- گلوله
منظوراز محیط شکل، اندازه و جنس گلولهها و جنس جداره میباشد. در مورد شکل گلولهها، ثابت شده که اگر دو گلوله کروی را در نظر بگیریم حین آسیاب شدن حرکت زیر را دارد که این حرکت در آسیاب ذرات موثر است بخصوص وقتیکه شکل گلولههایا استوانهای باشد بنابراین در حال حاضر که در ایران از گلولههای بیقاعده استفاده میشود نباید توقع این حالت را داشت.
در مورد جنس گلولهها باید گفت که اکثراً در مورد بدنه از گلولههای سیلیسی(سایلکس) با دانسیته 2056 گرم بر سانتیمتر مکعب و سیلیسی-فلدسپاری استفاده میشود و برای لعاب از گلولههای آلومینا بالا(آلوبیت) 3.4-3.5 گرم بر سانتیمتر مکعب و گلوله پرسلانی2.6-2.7 گرم بر سانتیمتر مکعب استفاده میشود. در آسیاب از چند اندازه گلوله با درصدهای مختلف استفاده میشود و بهترین حالت 50 درصد گلوله با سایز متوسط، 25 درصد با سایز بزرگ و 25 درصد با سایز کوچک میباشد.
2- آستری(لاینیگ)
شرح انواع مختلف آستری بر اساس سه عوامل زیر است:
جنس ماده تشکیل دهنده آستری، الگو و نمای آستری و سیستم چیدن و مونتاژ کردن آن.
در حال حاضر اکثراً از جدارههایی از جنس بازالتی(در حوالی طبس)، بخاطر سختی بالا، استفاده میشود اما جدارههای سیلیسی و اخیرا لاستیکی نیز موجود است. جداره بازالتی از راندمان بازالتی از راندمان بالاتری نسبت به سیلیسی برخوردار است و همچنین مشکل سیلیسیها گران بودن و سنگین بودن آنها میباشد. جداره سیلیسی و بازالتی در بلوکهای 20*20*20 سانتیمتر در داخل بالمیل توسط سیمان سفید سنگ فرش میشود.
به علت مشکلاتی که جدارههای فوق دارند امروزه از جدارههای لاستیکی استفاده میکنند. این مواد در اندازه 4*5 سانتیمتر و بوسیله پیچ ومهره در درون بالمیل قرار میگیرند( این مواد اکثراً از سوئد و سویس وارد میشوند). از مزایای این مواد میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
1- دانسیته کم(1.1 گرم بر سانتیمتر مکعب) و ضخامت کم و در نتیجه داشتنفضای بیشتر در آسیاب
2- خوردگی کمتر و در اثر سوختن خارج میشوند و در نتیجه ناخالصی کمتری را وارد میکند.
3- سر و صدای کمتر
4- هزینه نصب کمتر
اما به این نکته باید توجه کرد که این جدارهها فقط در مورد آسیاب بدنه قابل استفاده است و بدلیل ایجاد حفره در اثر سوختن آنها برای لعاب بکار نمیروند.
اگر جداره لاستیکی نباشد میتوان از گلولههای(قلوه سنگ) سیلیسی و در مورد لعاب برای جداره پرسلان از گلولههای پرسلانی و برای جداره آلوبیتی گلولههای آلوبیتی استفاده کرد.
معمولاً سعی میشود که سختی جداره از سختی گلولهها بیشتر باشد زیرا اگر گلوله سختی کمتری داشته باشد خورده شده و خورده شدن آنها مسئلای ندارد ولی اگر جداره خورده شود تعویض آن هزینه بیشتری دارد.
3- دانسیته گلوله
مشخص است که هر چه دانسیته گلوله بیشتر باشد انرژی جنبشی حجم مشخصی از گلولهها بیشتر و در نتیجه عمل آسیاب بهتر و با راندمان بالاتر انجام میگیرد.
میزان گلوله در آسیاب
معمولاٌ ذکر میشود برای حصول به بهترین راندمان آسیاب، در آسیاب55-150 درصد از قطر آسیاب را باید گلوله ریخت.
4- مقدار مواد اولیهای که باید در آسیاب شارژ شوند
حداقل مادهای که میتوان شارژ کرد برابر فضای خالی بین گلولههاست که برابر 22 درصد میباشد و ماکزیمم مقدار آنقدر است که در نهایت 25 درصد فضای خالی بالای گلوله خالی بماند که برابر 42 درصد میشود. با توجه به دانسیته حقیقی مواد میتوان وزن شارژ شونده را نیز حساب کرد. هر چه میزان مواد اولیه زیادتر شود راندمان آسیاب بالاتر میرود ولی فرسایش جداره و گلوله نیز بیشتر میشود.
روانسازی
یکی از فاکتورهایی که در کیفیت فرمولاسیون دخیل است روانسازی خاک میباشد. روانسازی خاک باعث مصرف آب کمتر در دوغاب و در نتیجه بالا رفتن راندمان اسپری درایر میشود و همچنین پودر بدست آمده بهتر پرس میشود ظاهراً علت این امر این است که گرانولهای بدست آمده دانسیته بیشتری دارند زیرا ساختمان لایه مقوایی پودر بهم میخورد و در نتیجه استحکام خام وپخته بیشتر میشود.به همین دلایل ترجیح داده میشود که قبل از ورود به اسپری درایر دوغاب را روانسازی کنیم.
معمولاً روانسازهایی که استفاده میشوند سیلیکات سدیم، کربنات سدیم و تری پلی فسفات سدیم هستند که میتوان به طور منفرد یا مخلوط( با نسبت 3 سیلیکات سدیم و1کربنات سدیم و یا نسبت 2 تری پلی فسفات سدیم به 1 سیلیکات سدیم) استفاده شوند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
2- اسپری درایر(spray dryer)
خشک کردن پاشیدنی فرآیند شناخته شدهای برای جدا کردن آب یا هر مایع دیگری از محلول یا سوسپانسیون میباشد.
فرآیند فوق در ماشینآلات خاصی به نام اسپری درایر صورت میگیرد که عمدتاً برای تولیدات صنعتی به کار میرود. تبخیر هر مایع پس از حرارت دادن مناسب آن و با توجه به قوانین فیزیکی آغاز میشود.
به طور کلی اسپری درایرها به دو گروه اصلی تقسیم میشوند:
1- اسپری درایر با حرارت مستقیم، که گرمای مورد نیاز برای تبخیر مایع بوسیله گازهای حاصل از احتراق یا با هوایی که به اندازه کافی گرم شده، فراهم میشود که باعث تبخیر مایعات میگردد.
2- اسپری درایر با حرارت غیرمستقیم، که گرما از طریق هدایت یا رسانش به ماده مورد نظر انتقال مییابد.
هدف از استفاده از اسپری درایر، تهیه پودری با دانسیته ظاهری یکنواخت، توزیع اندازه ذرات ثابت و رطوبت یکسان میباشد.
از مزایای اسپری درایر میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
1- به سرعت دوغاب را خشک کرده و به صورت گرانول در میآورد زیرا هر چه سرعت خشک کردن بیشتر باشد سریعتر خنک میشود که این خود چند مزیت دارد: اولاً محصول خشک رطوبت جذب نکرده یا از دست نمیدهد. ثانیاً در خاکهایی که مواد پلاستیک همچون مونت موری لونیت دارند هر چه محصول خنکتر باشد آب بین لایهای حذف نشده و در نتیجه پلاستیسیته خاک کم نمیشود.
2- مورفولوژی گرانولهای خروجی از اسپری درایر به شکل کروی( شکل1 ) میباشد در صورتیکه در آسیاب خشک، ذرات به شکل 2 میباشند در نتیجه پودر گرانوله قابلیت فرمپذیری بیشتری در حین پرس دارد.
3- توزیع یکنواخت اندازه ذرات
4- توزیع یکنواخت میزان رطوبت
5- اقتصادی بودن این روش نسبت به روش رقیب که عبارت است از آسیاب کردن مواد سپس فیلتر پرس و خشک کردن کیکها و سپس آسیاب و افزودن رطوبت.
مراحل مختلف کار در اسپری درایر عبارت است از:
a- توزیع اندازه ذرات و میزان بزرگی گرانولهای تولیدی با استفاده از نازل.
b- تماس بین دوغاب اسپری شده و هوای خشککننده
c- تبخیر و شکلگیری ذرات و خشک شدن
از مزایای اسپری درایر، سریع خشک کردن آن و درنتیجه بالا نرفتن دمای پودر است بنابراین در اینجا به مراحل تبخیر میپردازیم که به صورت زیر است:
1- دوغاب به داخل محفظه پاشیده شده ودمای آن به 100 درجهسانتیگراد میرسد(1 اتمسفر). دمای مواد ورودی به اسپری درایر 22-40 درجهسانتیگرادکه به سرعت به 100 درجهسانتیگراد میرسد.
2- بعد از رسیدن به این دما، تمام آب موجود سریعاً تبخیر میشود.
3- به مجرد اینکه فرآیند تبخیر صورت میگیرد بخار ایجاد شده که تحت فشار 1 اتمسفر قرار دارد تا دمایی که امکان تعادل حرارتی با گاز ورودی باشد گرم میشود.
4- بعد از تبخیر رطوبت، نتیجه کار دانههای گلولهای شکل میباشد که هنوز میتواند حرارت جذب کند( بسته به اینکه چه مدت در محفظه اسپری درایر توقف کند) سپس باقی مانده رطوبت از آن خارج میشود و پودر خروجی حدود 7 درصد دارد زیرا پودر خشک را نمیتوان پرس کرد.
d- جدا شدن ذرات پودر از هوای خشک کننده و تخلیه از اسپری درایر
در عمل برای افزایش سرعت تبخیر در اسپری درایرspray dryer احتیاج به افزایش سطح مخصوص دوغاب داریم و این عمل با تبدیل دوغاب به قطرات ریز انجام میگیرد که برای این تبدیل سه روش موجود است:
1) افشانکی: این روش که اسپری کردن تحت فشار توسط نازل میباشد بیشترین کاربرد را در صنایع کاشی دارد و در تهیه گرانولهایی با سایزهای بزرگتر موفقتر از انواع دیگر است و اندازه گرانولهای خروجی در دامنه60-550 میکرومتر میباشد و بیشترین تمرکز را در این محدوده گرانولهایی دارند که در محدوده300-400 میکرومتر میباشند.
2) استفاده از دیسکهای گریز از مرکز: اندازه گرانولهای خروجی از اسپری درایر در محدوده 60-150 میکرومتر میباشد و به همین دلیل توزیع باریک و یک اندازه ذرات، پودر حاصل دارای فشردگی کم و در نتیجه وزن مخصوص کمی میباشد که این میتواند باعث بروز عیوبی در حین تولید و پرس شود این عیوب عبارتند از: استحکام خام کم و در
نتیجه میزان ضایعات زیاد قبل از مرحله پخت و افزایش عیب هواددار شدن.
3) اسپری کردن با هوای فشرده: این روش بندرت در صنایع کاشی وسرامیک بکار میرود و بیشتر در صنایع داروسازی کاربرد دارد.
قابل ذکر است که درجه حرارت محفظه اسپری درایر در محدوده 450-650 درجه سانتیگراد است و اگر دما بیش از 650 درجه سانتیگراد باشد مسئله ایمنی و زنگ زدن مطرح است و اگر کمتر از 450 درجه سانتیگراد باشد اقتصادی نیست.
مهمترین عوامل در انتخاب اسپری درایر:
1- در اسپری درایر باید حتی المقدور میزان رطوبت پودر خروجی ثابت باشد.
2- دامنه توزیع دانهبندی ثابت وقابل تنظیم باشد.
اگر رطوبت پودر خروجی خارج از حد بهینه بود برای برطرف کردن این مشکل دو راه حل موجود است:
1- اگر اختلاف رطوبت در پودر خروجی نسبت به حالت بهینه در حد کمی بود بهترین کار تنظیم فشار پمپ دوغاب خواهد بود مثلاً اگر رطوبت زیادتر بود باید فشار پمپ را کمتر کرد.
2- در مواردی که این اختلاف زیاد باشد با تغییر درجه حرارت محفظه میتوان رطوبت را به حد مطلوب رساند.
فاکتورهای موثر بر توزیع دانه بندی گرانولهای تولیدی عبارتند از:
1- درصد آب دوغاب: هر چه درصد آب بیشتر باشد قطرات ریزتر تولید شده و در نتیجه دانهبندی به سمت ریزتر میرود.
2- ویسکوزیته دوغاب: ویسکوزیته بیشتر به معنی آب کمتر و در نتیجه دانهبندی درشتتر میشود.
3- فشار پمپ: هرچه فشار پمپ بیشتر شود ذرات ریزتر میشوند ولی اگر این فشار بیش از حد زیاد شود منجر به تشکیل ابر دوغابی در بالای اسپری درایر میشود و این باعث اتصالات و ادغام قطرات و در نتیجه درشتتر شدن گرانولها میشود.
4- قطر نازل(افشانک): با زیاد شدن قطر نازل، میزان رطوبت گرانولها بالا رفته و در نتیجه گرانولها درشتتر میشوند.
5- ابعاد محفظه اسپری درایر: پابت شده است که هر چه محفظه اسپری درایر بزرگتر باشد گرانولهای بزرگتری بوجود خواهد آمد. زیرا دوغاب بیشتری اسپری شده و این ایجاد قطرات درشتتر میکند که این باعث درشتتر شدن گرانولها میشود.
6- ضخامت حلزونی نازل: هر چه ضخامت حلزونی بیشتر باشد ارتفاع ابر اسپری شده بیشتر و در نتیجه تمایل به تجمع دوغاب در ابر دوغابی افزایش مییابد این امر منجر به بزرگتر شدن قطرات و در نهایت بزرگتر شدن گرانولها میشود.
7- دمای هوای داغ ورودی: هر چه بیشتر باشد ذرات ریزتر میشوند. با کم بودن دما، عمل ادغام وچسبیدن و قطرات بیشتر صورت میگیرد.
8- میزان باز بودن دریچه: اگر زیاد باز باشد دمای اسپریدرایر پایین آمده و ذرات درشتتر میشوند و اگر بیش از اندازه بسته باشد امکان منفجر شدن محفظه مطرح میشود.
9- تعداد نازل: به علت اسپری شدن دوغاب بیشتر، گرانولها بزرگتر میشوند.
10-میزان انقباض قطرات
11-ترکیب دوغاب
12-ذرات زیر 63 میکرون: اگر این مقدار زیاد باشد گرانولهای تولیدی درشتترند و این بدین دلیل است که ذرات درشتتر بخاطر نیروی وزن بیشتر، سریعتر به سمت پایین سقوط میکنند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
- تعيين مشخصه هاي دوغاب
این روش در مورد کلیه دوغابهاب لعاب و بدنه اعم از کاشی دیوار ، کاشی کف و پرسلان کاربرد دارد.
رطوبت تجهيزات مورد استفاده شامل - ترازو با دقت 1/0 گرم ، - دستگاه رطوبت سنج براي روش دوم ، - خشك كن با دماي 110˚C ، - بشر براي دوغاب و آزمونه مورد نياز مقداري نمونه از گرانول ، دوغاب ، بيسكوئيت خام يا خاك بوده و محاسبه رطوبت به دو روش صورت ميگيرد
- مقدار مشخصي از ماده مورد نظر ( گرانو ل- دوغاب – بيسكوئيت – خاك ) را با ترازو و با دقت 1/0 گرم وزن نماييد . ( مقدار نمونه بستگي به نوع نمونه مورد آزمايش دارد ) - نمونه وزن شده را در دستگاه خشك كن قرارداده تا 110˚ C± 5˚ C حرارت دهيد . - بعد از خشك شدن كامل ( خشك شدن تا وقتي كه در فاصله زماني 1 ساعت اندازه رطوبت بيش از 0.1 تغييرات نداشته باشد ) نمونه را ازخشك كن خارج نموده وبا ترازو وزن نماييد . - رطوبت ماده را از فرمول ذيل محاسبه نماييد : وزن اوليه / ( وزن خشك - وزن اوليه )*100 = درصد رطوبت |
- مقدار 3 تا 4 گرم از نمونه ( گرانول – خاك –بيسكوئيت خام – دوغاب ) را در دستگاه رطوبت سنج قرار دهيد و دستگاه را روشن نماييد . - پس از 10 تا 15 دقيقه كه اعدادثابت شدند درصد رطوبت را از روي دستگاه بخوانيد . تذكر 1) عمليات تعيين رطوبت بايد بر روي نمونه ها ، بلافاصله پس از جدا شدن از فرآيند توليد صورت گيرد . زيرا نگهداري نمونه ها در شرايط محيطي كارخانه و آزمايشگاه باعث تغيير ميزان رطوبت آنها مي شود . |
دانسيته تجهيزات مورد نياز - استوانه مندرج تا cc200 ، - بشر cc 300 ، - ترازوي ديجيتال با دقت 1/0 گرم ، - پيكنومتر بوده و آزمونه مورد نياز نمونه از دوغاب بدنه يا لعاب میباشد
1- پيكنومتر را از دوغاب مربوطه پركرده بطوريكه پس از بسته شدن درب آن دوغاب اضافي خارج شود . 2- سپس پيكنومتر را تميز نموده و وزن نمائيد . 3- چون وزن پيكنومتر ثابت است عدد توزين را منهاي وزن پيكنومتر کرده عدد حاصل دانسيته دوغاب مورد نظر است . |
1- ابتدا مقداري نمونه از دوغاب بدنه يا لعاب را در بشر بريزيد ( حدود cc 200 ) 2- استوانه مدرج خالي را باترازوي ديجيتال وزن كرده ، مقدار cc 100 از دوغاب را در آن بريزيد . 3- استوانه مدرج حاوي cc 100 دوغاب را با ترازوي ديجيتال وزن كرده و وزنcc 100 دوغاب را از تفاضل وزن استوانه مدرج حاوي cc100 دوغاب و استوانه مدرج خالي بدست آوريد. 4- دانسيته دوغاب را از فرمول زير محاسبه كنيد : ( ( gr/cm 3100 / وزن cc 100 دوغاب بر حسب گرم = دانسيته D |
ويسكوزيته تجهيزات مورد نياز - ويسكوزيمتر ريزشي با نازل شماره 8 و 4 ، - بشر ، - كرنومتر ، - استوانه مدرج بوده و آزمونه نمونه از دوغاب بدنه ،لعاب يا رنگ می باشد.
1- ابتدا مقدار cc 100 آب را در ويسكوزيمتر ريخته و زمان تخليه آب از ويسكوزيمتر را با كرنومتر اندازه گيري نمائيد . ( از ويسكوزيمتر ريزشي با نازل شماره 8 براي بررسي دوغاب بدنه و رنگ و با نازل شماره 4 براي بررسي لعاب استفاده ميشود .) 2- مقدار cc 100 از دوغاب را در ويسكوزيمتر ريزشي با شماره 8 براي دوغاب بدنه ورنگ ونازل شماره 4 براي دوغاب لعاب ريخته و زمان تخليه را از ويسكوزيمتر فوق با كرنومتر اندازه گيري نمائيد . |
زبره تجهيزات مورد نياز - بشر cc 1000 ، - خشك كن با دماي 110˚ c ± 5˚ c ، - ترازو ديجتال با دقت 1/0 گرم ،
- پيكنومتر 100 cc ، - الك با شماره مش مشخص ( بطور مثال 325 ) ، - كاسه يا بشر بوده و آزمونه مورد نياز - حدود cc
700 نمونه دوغاب بدنه يا لعاب و - نمونه دوغاب بدنه يا لعاب يا رنگ میباشد.
1- يك پيكنومتر از دوغاب بدنه يا لعاب را برداشته و آن را از الك شماره 230 براي دوغاب بدنه و الك 325 براي لعاب و انگوب ورنگ عبور دهيد براي سهولت كار ميتوانيد الك را زير شير آب با فشار كم وملايم بگيريد تا با فشار آب دوغاب از الك عبور نمايد . ( بدون خروج لعاب از الك ) 2- مواد با قيمانده روي الك را در كاسه فلزي ريخته در خشك كن قرار دهيد تا خشك شود . 3- زبره خشك شده را با ترازوي ديجيتال با دقت 1/0 گرم وزن نموده و درصد زبره را از فرمول زير محاسبه نماييد : (( درصد رطوبت دوغاب –100) * دانسيته دوغاب )/ وزن خشك مواد باقيمانده روي الك= درصد زبره |