آلومینو سیلیكاتهای پتاسیم دار (ارتوكلازها) یا سدیم و كلسیم دار (پلاژیوكلازها) هستند. كانیهای این گروه در دو جهت رخ با زاویه ۹۰ درجه و یا نزدیك به آن دارند. به جز در فلدسپاتهای باریم دار چگالی كانی ها حدود ۲/۵۵ تا ۲/۷۶ است.
ساختمان فلدسپاتها از شبكه بی پایان چهار وجهی های Sio۴ و ALo۴ تشكیل شده است.
تركیب شیمیایی وضعیت ساختمانی فلدسپاتها كمك فراوانی در شناسایی انواع آن می نماید. وضعیت ساختمانی تابع دمای تبلور و تاریخچه گرمایی كانی های فلدسپات است.
فلدسپاتها به دو دسته اصلی فلدسپاتهای پتاسیم دار و فلدسپاتهای پلاژیوكلاز تقسیم می شوند.
از مهمترین كانیهای گروه فلدسپاتهای پتاسیم (K.feldespars) می توان به میكروكلین و ارتوكلازها (ارتوز) اشاره نمود.
بسیاری از بلورهای ارتوكلازها درشت و صورتی رنگ می باشد.
آلبیت و آنورتیت دو كانی مهم از دسته فلدسپاتهای پلاژیوكلاز هستند. این دو كانی میتوانند به طور تدریجی به هم تغییر یابند. رنگ سفید، خاكستری یا صورتی، كلیواژهای عمود بر هم و سختی ۶ تا ۶/۵ مهمترین خصوصیات عمومی این دو كانی می باشند.
● پیدایش :
فلدسپاتها عمدتاً بسیار دیر و زمانی كه بخش اعظم ماگما انجماد یافت متبلور می شوند.
در زمان انجماد ابتدا پلاژیوكلازهای كلسیم دار متبلور می شوند سپس پلاژیوكلازهای سدیم دار تشكیل می شوند.
فلدسپاتها معمولی ترین كانیهای سنگهای آذرین و فراوانترین كانی پوسته جامد زمین می باشند.
ذخایر اقتصادی و تجاری آن معمولاً در پگماتیتها و سنگهای دانه درشت گرانیتی دیده می شود.
در رسوبات، اثرH۲o یا آب CO۲ دار در آن موثر بوده باعث تجزیه و تبدیل آن به كانی های رسی مانند كائولن می شود.
● موارد استفاده:
پودر آنها در صنایع سرامیك سازی بكار می رود. فلدسپاتهای دارای آلومینیوم در ساختن شیشه های مقاوم در برابر خمیدگی، حرارت های ناگهانی و برخورد اشیاء بكاربرده می شوند.