در تعریف شیشه آمده است که شیشه مایعی است سرد شده . این تعریف بدلیل ساختار مولکولی شیشه است که هرچند به ظاهر جامد می باشد ولی پیوند مولکولی آن نا منظم و شبیه به مایع است. شیشه خالص که همان سیلیس است دمای ذوب نسبتا بالایی در حدود ۱۷۰۰ درجه دارد که برای پایین آوردن دمای ذوب از مواد تعدیل کننده ای مانند اکسید سدیم استفاده می شود تا با شکستن پیوند مولکول های سیلیس دمای ذوب آن را پایین آورد و قابلیت شکل پذیری به شیشه بدهد.

در زمان ذوب شیشه می توان با استفاده از یون های فلزات درخمیر شیشه رنگ ایجاد کرد این عمل در شیشه های آهکی یعنی شیشه هایی که در ترکیب آنها اکسید کلسیم وجود دارد با سهولت انجام می شود.  به عنوان مثال اکسید آهن باعث ایجاد رنگ سبز، اکسید منگنز رنگ بنفش و کبالت شیشه را به رنگ آبی در می آورد.

 خمیر شیشه پس از طی مراحل اولیه ذوب در کارخانه با دو روش غلطکی و یا غوطه وری به شکل شیشه تخت در می آید.

 در روش همجوشی شیشه یا همان فیوز گلاس شیشه به دمای ذوب نمی رسد بلکه فقط کمی نرم می شود و قطعات شیشه بر اثر این حرارت و نرم شدن به یکدیگر متصل می شوند به همین دلیل در تعریف فیوز شیشه آمده است : اتصال قطعات شیشه به یکدیگر بر اثر حرارت .

حال این تکنیک در دستان هنرمند شیشه گر این امکان را به او می دهد تا فرم ها و تصاویر مورد نظر خود را مجسم سازد .انواع رنگ ها، شیشه های رنگی، شیشه های بافت دار، شیشه های کارگاهی  و هر آنچه که ماهیت شیشه ای دارد  موادی هستند تا هنرمند ذهنیات خود را توسط آنها تجسم بخشد.

هر چند بر طبق تعریف فیوز شیشه اتصال دسته یک گلدان شیشه ای به بدنه آن نیز نوعی همجوشی شیشه محسوب می شود و دارای تاریخچه ای به قدمت ساخت شیشه است، ولی هنر فیوز گلاس که در اینجا منظور نظر ماست در دنیا سابقه طولانی ندارد . این هنر منشاء اروپایی داشته و با پدید آمدن تکنولوژی ساخت کوره های مخصوص این هنر نیز به آرامی رشد پیدا کرد و سپس به سایر کشورها مانند آمریکا، ترکیه، یونان و … نیز رسید به طوری که هم اکنون در زمینه مواد اولیه و ابزار تا حدی رشد یافته است که هر کسی به راحتی با استفاده از این محصولات آماده می تواند در زمینه هنر فیوز گلاس فعالیت داشته و با این تکنیک اثر هنری خلق نماید .

در ایران عمر این هنر به حدود یک دهه می رسد و هنرمندان با توجه به جوان بودن آن و نبود بسیاری از امکانات اولیه این تکنیک را به خوبی قدر دانسته و در راه رشد و تعالی آن قدمهای خوبی برداشته اند و آثار زیبایی آفریده اند .

شیشه در طول تاریخ به عنوان ماده ای سحر کننده و جادویی در ذهن ها جای داشت و گاه هنرمند شیشه گر نیز مانند کیمیاگران سعی در حفظ اسرار کار خود داشته است ولی امروزه هنرمندان با علاقه و عشق آثار و تجربیات خود را در اختیار همگان قرار می دهند تا راه اعتلای این هنر به سهولت باز گردد.

 یکی از راه های گسترش هنر شیشه گری استفاده از آن در معماری و دکوراسیون داخلی است چرا که حضور آثار دست ساخته در جایی که ما زندگی می کنیم و هر روز و هر ساعت با آن در ارتباطیم و تمام فضای اطراف ما را اشغال کرده است، ما را بیشتر تحت تاثیر انرژی حاصل از آن قرار می دهد . ارتباط مناسب میان هنرمندان و صنعتگران با طراحان، مهندسین و معماران باعث می گردد آثار منحصر به فردی خلق شوند که به جرات می توان گفت  تحولی در معماری ایجاد خواهد کرد .