هنگام شارژ بالميل بخصوص در مورد مواد خيلي پلاستيك مثل بنتونيت، شارژ آب و مواد بايد توام صورت گيرد. از دريچه بزرگي مواد و آب به داخل بالميل شارژ مي شود حد مجاز شارژ بالميل موقعي است كه حدود ي

هنگام شارژ بالميل بخصوص در مورد مواد خيلي پلاستيك مثل بنتونيت، شارژ آب و مواد بايد توام صورت گيرد. از دريچه بزرگي مواد و آب به داخل بالميل شارژ مي شود حد مجاز شارژ بالميل موقعي است كه حدود يك چهارم از فضاي كل بالميل خالي باشد. اگر بيش از بالميل را شارژ كنيم و ميزان فضاي خالي بالميل كاهش يابد راندمان سايش دچار افت و كاهش خواهد شد.

ميزان حجمي كه از بالميل در اختيار ما براي شارژ آب و خاك وجود دارد شامل دو قسمت مي شود حجم روي گلوله ها تا جائيكه حدود يك چهارم حجم بالميل خالي بماند و قسمت ديگر فضاي خالي بين گلوله هاست.

عملاً حين سايش در فرآيند آسياب كردن با چرخش بالميل گلوله ها تا يك ارتفاعي صعود كرده و سپس سقوط مي كنند. در اثر سقوط گلوله مواد اوليه مورد سايش ضربه مي خورد. ضربه ناشي از سقوط گلوله مواد را خرد نموده و سايش مي دهد.

از دوران دبيرستان قانون ضربه را بخاطر داريد:

FT=MV

در واقع اينجا جرم گلوله ضرب در سرعت گلوله مي شود.

هر چه ويسكوزيته دوغاب بالاتر باشد در واقع هنگام سقوط گلوله در دوغاب سرعت گلوله دچار كاهش بيشتري مي شود و آن منتج به كاهش ميزان ضربه خواهد شد و لذا بازدهي سايش را كاهش مي دهد لذا يكي از تاثيرات مفيد روانسازي مناسب كاهش زمان آسياب كردن است. در اين راستا از جمله نكاتي را كه مي توانيم رعايت كنيم و در حال حاضر در كارخانجات رعايت نمي شود اين است كه ابتدا مواد غير پلاستيك را در بالميل شارژ مي كنيم يعني خاكهاي سيليسي و فلدسپاتي را در ابتدا شارژ و پس از حدود 4-3 ساعت كه مواد اوليه سخت سايش يافتند مواد پلاستيك را شارژ مي كنيم البته ممكن است مدت زمان سايش برايمواد پلاستيك حتي در حد 3-2 ساعت كافي باشد. خاكهاي پيروفيليتي، ايليتي و كلاً سه لايه اي ها سختي بالايي ندارند و سايش آنها زمانبر نخواهد بود. در اينجا لازم است نكته اي را تذكر داد باز كردن درب بالميل اصولا مسأله اي دشوار است در صورت گير كردن دريچه بالميل ممكن است 2ساعت به طول انجامد. بستن دريچه نيز حدود يك ربع طول مي كشد.

اگر فقط مواد شارژ شده مواد سخت باشند هنگاميكه بالميل را خاموش مي كنيم تا مواد نرم و پلاستيك را بارگيري كنيم آن گاه در اين مدت زمان بارگيري مواد سخت ته نشين شده به نحويكه گرانيگاه بالميل مقداري پائين مي رود و هنگام راه اندازي موتور و گيربكس زير بار نرفته و بالميل كار نمي كند.

در اين نوع شارژ بنتونيت را اول شارژ مي كنند چرا؟

آب بر روي سطح ذرات رسي توزيع مي شود اما در مورد بنتونيت علاوه بر سطح آب بين طبقات سه لايه اي نيز نفوذ مي كرد پس براي اينكه بتوانيم تاثير پلاستيسيته بنتونيت را در دوغاب ببينيم بايد فرصت دهيم تا خوب با آب مخلوط و آب فيما بين طبقات سه لايه اي بنتونيت نفوذ كند.

در بدنه هاي كف اصولاً بنتونيت %5 است و اصولاً حدود %2-1 مي باشد. در بدنه هاي ارتن ور ميزان بنتونيت به حدود %8-7 هم مي رسد. اصولاً حضور بنتونيت روانسازي را سخت مي كند. گل ريزي اسپرس را هم افزايش مي دهد.

در مورد تخليه بالميل يك دريچه و يك سوراخ هوا وجود دارد. پيچ هواي بالميل هاي بزرگ بر روي سطح جانبي بالميل و دقيقاً مقابل دريچه بالميل تعبيه شده است.

تذكر:

قبل از بازكردن دريچه ابتدا پيچ هوا را باز كنيد. هنگام باز كردن پيچ هوا دست و صورتتان مقابل آن نباشد. گازهمراه مقاديري مواد با فشار بسيار بالا خارج مي شود حتي امكان كور كردن چشم را بطور بسيار قوي دارد. موقع باز كردن پيچ هوا، پيچ بايد بالا باشد.

اگر هواي اضافي را تخليه نكنيم در بالميل اصولاً سر جاي خود گير كرده است در اكثر موارد  درب بالميل را با ديلم باز مي كنند، دريچه پرت مي شود و بسيار خطرناك است. اصولاً هنگام تخليه بالميل مقداري از دوغاب به جداره بالميل و گلوله ها چسبيده و تخليه نمي شود. اين مسأله در مورد دوغابهاي تيسكوتروپ و نيز مواقعي كه ويسكوزيته بالا داشته باشيم ديده خواهد شد.

براي تخليه ته مانده دوغاب بالميل مقداري آب به داخل بالميل ريخته و دريچه را مي بندند بالمیل حدود 10دور مي زند و سپس تخليه مي كنند. مثلاً در بالميل 40تني حدود 1تن دوغاب باقي مي ماند(پس از تخليه).

هنگام شارژ بالميل بخصوص در مورد مواد خيلي پلاستيك مثل بنتونيت، شارژ آب و مواد بايد توام صورت گيرد. از دريچه بزرگي مواد و آب به داخل بالميل شارژ مي شود حد مجاز شارژ بالميل موقعي است كه حدود يك چهارم از فضاي كل بالميل خالي باشد. اگر بيش از بالميل را شارژ كنيم و ميزان فضاي خالي بالميل كاهش يابد راندمان سايش دچار افت و كاهش خواهد شد.

ميزان حجمي كه از بالميل در اختيار ما براي شارژ آب و خاك وجود دارد شامل دو قسمت مي شود حجم روي گلوله ها تا جائيكه حدود يك چهارم حجم بالميل خالي بماند و قسمت ديگر فضاي خالي بين گلوله هاست.

عملاً حين سايش در فرآيند آسياب كردن با چرخش بالميل گلوله ها تا يك ارتفاعي صعود كرده و سپس سقوط مي كنند. در اثر سقوط گلوله مواد اوليه مورد سايش ضربه مي خورد. ضربه ناشي از سقوط گلوله مواد را خرد نموده و سايش مي دهد.

از دوران دبيرستان قانون ضربه را بخاطر داريد:

FT=MV

در واقع اينجا جرم گلوله ضرب در سرعت گلوله مي شود.

هر چه ويسكوزيته دوغاب بالاتر باشد در واقع هنگام سقوط گلوله در دوغاب سرعت گلوله دچار كاهش بيشتري مي شود و آن منتج به كاهش ميزان ضربه خواهد شد و لذا بازدهي سايش را كاهش مي دهد لذا يكي از تاثيرات مفيد روانسازي مناسب كاهش زمان آسياب كردن است. در اين راستا از جمله نكاتي را كه مي توانيم رعايت كنيم و در حال حاضر در كارخانجات رعايت نمي شود اين است كه ابتدا مواد غير پلاستيك را در بالميل شارژ مي كنيم يعني خاكهاي سيليسي و فلدسپاتي را در ابتدا شارژ و پس از حدود 4-3 ساعت كه مواد اوليه سخت سايش يافتند مواد پلاستيك را شارژ مي كنيم البته ممكن است مدت زمان سايش برايمواد پلاستيك حتي در حد 3-2 ساعت كافي باشد. خاكهاي پيروفيليتي، ايليتي و كلاً سه لايه اي ها سختي بالايي ندارند و سايش آنها زمانبر نخواهد بود. در اينجا لازم است نكته اي را تذكر داد باز كردن درب بالميل اصولا مسأله اي دشوار است در صورت گير كردن دريچه بالميل ممكن است 2ساعت به طول انجامد. بستن دريچه نيز حدود يك ربع طول مي كشد.

اگر فقط مواد شارژ شده مواد سخت باشند هنگاميكه بالميل را خاموش مي كنيم تا مواد نرم و پلاستيك را بارگيري كنيم آن گاه در اين مدت زمان بارگيري مواد سخت ته نشين شده به نحويكه گرانيگاه بالميل مقداري پائين مي رود و هنگام راه اندازي موتور و گيربكس زير بار نرفته و بالميل كار نمي كند.

در اين نوع شارژ بنتونيت را اول شارژ مي كنند چرا؟

آب بر روي سطح ذرات رسي توزيع مي شود اما در مورد بنتونيت علاوه بر سطح آب بين طبقات سه لايه اي نيز نفوذ مي كرد پس براي اينكه بتوانيم تاثير پلاستيسيته بنتونيت را در دوغاب ببينيم بايد فرصت دهيم تا خوب با آب مخلوط و آب فيما بين طبقات سه لايه اي بنتونيت نفوذ كند.

در بدنه هاي كف اصولاً بنتونيت %5 است و اصولاً حدود %2-1 مي باشد. در بدنه هاي ارتن ور ميزان بنتونيت به حدود %8-7 هم مي رسد. اصولاً حضور بنتونيت روانسازي را سخت مي كند. گل ريزي اسپرس را هم افزايش مي دهد.

در مورد تخليه بالميل يك دريچه و يك سوراخ هوا وجود دارد. پيچ هواي بالميل هاي بزرگ بر روي سطح جانبي بالميل و دقيقاً مقابل دريچه بالميل تعبيه شده است.

تذكر:

قبل از بازكردن دريچه ابتدا پيچ هوا را باز كنيد. هنگام باز كردن پيچ هوا دست و صورتتان مقابل آن نباشد. گازهمراه مقاديري مواد با فشار بسيار بالا خارج مي شود حتي امكان كور كردن چشم را بطور بسيار قوي دارد. موقع باز كردن پيچ هوا، پيچ بايد بالا باشد.

اگر هواي اضافي را تخليه نكنيم در بالميل اصولاً سر جاي خود گير كرده است در اكثر موارد  درب بالميل را با ديلم باز مي كنند، دريچه پرت مي شود و بسيار خطرناك است. اصولاً هنگام تخليه بالميل مقداري از دوغاب به جداره بالميل و گلوله ها چسبيده و تخليه نمي شود. اين مسأله در مورد دوغابهاي تيسكوتروپ و نيز مواقعي كه ويسكوزيته بالا داشته باشيم ديده خواهد شد.

براي تخليه ته مانده دوغاب بالميل مقداري آب به داخل بالميل ريخته و دريچه را مي بندند بالمیل حدود 10دور مي زند و سپس تخليه مي كنند. مثلاً در بالميل 40تني حدود 1تن دوغاب باقي مي ماند(پس از تخليه).

هنگام شارژ بالميل بخصوص در مورد مواد خيلي پلاستيك مثل بنتونيت، شارژ آب و مواد بايد توام صورت گيرد. از دريچه بزرگي مواد و آب به داخل بالميل شارژ مي شود حد مجاز شارژ بالميل موقعي است كه حدود يك چهارم از فضاي كل بالميل خالي باشد. اگر بيش از بالميل را شارژ كنيم و ميزان فضاي خالي بالميل كاهش يابد راندمان سايش دچار افت و كاهش خواهد شد.

ميزان حجمي كه از بالميل در اختيار ما براي شارژ آب و خاك وجود دارد شامل دو قسمت مي شود حجم روي گلوله ها تا جائيكه حدود يك چهارم حجم بالميل خالي بماند و قسمت ديگر فضاي خالي بين گلوله هاست.

عملاً حين سايش در فرآيند آسياب كردن با چرخش بالميل گلوله ها تا يك ارتفاعي صعود كرده و سپس سقوط مي كنند. در اثر سقوط گلوله مواد اوليه مورد سايش ضربه مي خورد. ضربه ناشي از سقوط گلوله مواد را خرد نموده و سايش مي دهد.

از دوران دبيرستان قانون ضربه را بخاطر داريد:

FT=MV

در واقع اينجا جرم گلوله ضرب در سرعت گلوله مي شود.

هر چه ويسكوزيته دوغاب بالاتر باشد در واقع هنگام سقوط گلوله در دوغاب سرعت گلوله دچار كاهش بيشتري مي شود و آن منتج به كاهش ميزان ضربه خواهد شد و لذا بازدهي سايش را كاهش مي دهد لذا يكي از تاثيرات مفيد روانسازي مناسب كاهش زمان آسياب كردن است. در اين راستا از جمله نكاتي را كه مي توانيم رعايت كنيم و در حال حاضر در كارخانجات رعايت نمي شود اين است كه ابتدا مواد غير پلاستيك را در بالميل شارژ مي كنيم يعني خاكهاي سيليسي و فلدسپاتي را در ابتدا شارژ و پس از حدود 4-3 ساعت كه مواد اوليه سخت سايش يافتند مواد پلاستيك را شارژ مي كنيم البته ممكن است مدت زمان سايش برايمواد پلاستيك حتي در حد 3-2 ساعت كافي باشد. خاكهاي پيروفيليتي، ايليتي و كلاً سه لايه اي ها سختي بالايي ندارند و سايش آنها زمانبر نخواهد بود. در اينجا لازم است نكته اي را تذكر داد باز كردن درب بالميل اصولا مسأله اي دشوار است در صورت گير كردن دريچه بالميل ممكن است 2ساعت به طول انجامد. بستن دريچه نيز حدود يك ربع طول مي كشد.

اگر فقط مواد شارژ شده مواد سخت باشند هنگاميكه بالميل را خاموش مي كنيم تا مواد نرم و پلاستيك را بارگيري كنيم آن گاه در اين مدت زمان بارگيري مواد سخت ته نشين شده به نحويكه گرانيگاه بالميل مقداري پائين مي رود و هنگام راه اندازي موتور و گيربكس زير بار نرفته و بالميل كار نمي كند.

در اين نوع شارژ بنتونيت را اول شارژ مي كنند چرا؟

آب بر روي سطح ذرات رسي توزيع مي شود اما در مورد بنتونيت علاوه بر سطح آب بين طبقات سه لايه اي نيز نفوذ مي كرد پس براي اينكه بتوانيم تاثير پلاستيسيته بنتونيت را در دوغاب ببينيم بايد فرصت دهيم تا خوب با آب مخلوط و آب فيما بين طبقات سه لايه اي بنتونيت نفوذ كند.

در بدنه هاي كف اصولاً بنتونيت %5 است و اصولاً حدود %2-1 مي باشد. در بدنه هاي ارتن ور ميزان بنتونيت به حدود %8-7 هم مي رسد. اصولاً حضور بنتونيت روانسازي را سخت مي كند. گل ريزي اسپرس را هم افزايش مي دهد.

در مورد تخليه بالميل يك دريچه و يك سوراخ هوا وجود دارد. پيچ هواي بالميل هاي بزرگ بر روي سطح جانبي بالميل و دقيقاً مقابل دريچه بالميل تعبيه شده است.

تذكر:

قبل از بازكردن دريچه ابتدا پيچ هوا را باز كنيد. هنگام باز كردن پيچ هوا دست و صورتتان مقابل آن نباشد. گازهمراه مقاديري مواد با فشار بسيار بالا خارج مي شود حتي امكان كور كردن چشم را بطور بسيار قوي دارد. موقع باز كردن پيچ هوا، پيچ بايد بالا باشد.

اگر هواي اضافي را تخليه نكنيم در بالميل اصولاً سر جاي خود گير كرده است در اكثر موارد  درب بالميل را با ديلم باز مي كنند، دريچه پرت مي شود و بسيار خطرناك است. اصولاً هنگام تخليه بالميل مقداري از دوغاب به جداره بالميل و گلوله ها چسبيده و تخليه نمي شود. اين مسأله در مورد دوغابهاي تيسكوتروپ و نيز مواقعي كه ويسكوزيته بالا داشته باشيم ديده خواهد شد.

براي تخليه ته مانده دوغاب بالميل مقداري آب به داخل بالميل ريخته و دريچه را مي بندند بالمیل حدود 10دور مي زند و سپس تخليه مي كنند. مثلاً در بالميل 40تني حدود 1تن دوغاب باقي مي ماند(پس از تخليه).