عنوان مقاله: آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني
سرفصل مربوط: فراوري مواد معدن
 سال انتشار: 1387
نوع ارايه: پوستر
 محل انتشار: [ دومين كنفرانس مهندسي معدن ايران ]
زبان مقاله: فارسي حجم فايل: 77.33 كيلوبايت

نمايش خلاصه مقاله

آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني  Fulltext 

نويسند‌گان:






خلاصه مقاله:

اكسيدهاي آهن مهمترين ناخالصي موجود در سيليس از نظر كاربرد در صنايع شيشه سازي است. حدود ۹۱ % از باطله هاي كارخانه كائولن شويي زنوز را سيليس تشكيل مي دهد. در اين مقاله نتايج مطالعات اسي دشويي انجام شده بر باطله كائولن زنوز ارايه ميشود مطالعات كاني شناسي XRD و مطالعات ميكروسكوپي نشان داد كه كانيهاي كوارتز، كاني هاي رسي، اكسيدهاي آهن به ويژه هماتيت كلسيت و دولوميت كانيهاي اصلي باطله را تشكيل ميدهد و 82/5% سيليس موجود در تركيب، بصورت كوارتز آزاد است. در آزمايشهاي انجام شده تاثير پارامترهاي موثر در ليچينگ نظير زمان واكنش، ميزان مصرف اسيد، درصد جامد پالپ و دما مورد بررسي قرار گرفت نتايج حاصل دلالت بر آن داشت كه سرعت انحلال Fe2O3 با افزايش غلظت اسيد، دما، زمان واكنش و كاهش درصد جامد پالپ تا 40% افزايش مي يابد. با توجه به بهينه سازي شرايط آزمايشها، در نهايت عيار Fe2O3 به 0/03% كاهش يافت ضمن اينكه ميزان كاهش آهن به حدود ۹۰ درصد رسيد. بدين ترتيب محصول حاصل از نظر ميزان آهن براي كاربرد شيش هسازي مناسب ميباشد


كلمات كليدي:

سيليس، اكسيد آهن، فروشويي همزني، كائولن، اسيد سولفوريك


[ لينک دايمي به اين صفحه: ]
عنوان مقاله: آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني
سرفصل مربوط: فراوري مواد معدن
 سال انتشار: 1387
نوع ارايه: پوستر
 محل انتشار: [ دومين كنفرانس مهندسي معدن ايران ]
زبان مقاله: فارسي حجم فايل: 77.33 كيلوبايت

نمايش خلاصه مقاله

آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني  Fulltext 

نويسند‌گان:






خلاصه مقاله:

اكسيدهاي آهن مهمترين ناخالصي موجود در سيليس از نظر كاربرد در صنايع شيشه سازي است. حدود ۹۱ % از باطله هاي كارخانه كائولن شويي زنوز را سيليس تشكيل مي دهد. در اين مقاله نتايج مطالعات اسي دشويي انجام شده بر باطله كائولن زنوز ارايه ميشود مطالعات كاني شناسي XRD و مطالعات ميكروسكوپي نشان داد كه كانيهاي كوارتز، كاني هاي رسي، اكسيدهاي آهن به ويژه هماتيت كلسيت و دولوميت كانيهاي اصلي باطله را تشكيل ميدهد و 82/5% سيليس موجود در تركيب، بصورت كوارتز آزاد است. در آزمايشهاي انجام شده تاثير پارامترهاي موثر در ليچينگ نظير زمان واكنش، ميزان مصرف اسيد، درصد جامد پالپ و دما مورد بررسي قرار گرفت نتايج حاصل دلالت بر آن داشت كه سرعت انحلال Fe2O3 با افزايش غلظت اسيد، دما، زمان واكنش و كاهش درصد جامد پالپ تا 40% افزايش مي يابد. با توجه به بهينه سازي شرايط آزمايشها، در نهايت عيار Fe2O3 به 0/03% كاهش يافت ضمن اينكه ميزان كاهش آهن به حدود ۹۰ درصد رسيد. بدين ترتيب محصول حاصل از نظر ميزان آهن براي كاربرد شيش هسازي مناسب ميباشد


كلمات كليدي:

سيليس، اكسيد آهن، فروشويي همزني، كائولن، اسيد سولفوريك


[ لينک دايمي به اين صفحه: ]
عنوان مقاله: آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني
سرفصل مربوط: فراوري مواد معدن
 سال انتشار: 1387
نوع ارايه: پوستر
 محل انتشار: [ دومين كنفرانس مهندسي معدن ايران ]
زبان مقاله: فارسي حجم فايل: 77.33 كيلوبايت

نمايش خلاصه مقاله

آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني  Fulltext 

نويسند‌گان:






خلاصه مقاله:

اكسيدهاي آهن مهمترين ناخالصي موجود در سيليس از نظر كاربرد در صنايع شيشه سازي است. حدود ۹۱ % از باطله هاي كارخانه كائولن شويي زنوز را سيليس تشكيل مي دهد. در اين مقاله نتايج مطالعات اسي دشويي انجام شده بر باطله كائولن زنوز ارايه ميشود مطالعات كاني شناسي XRD و مطالعات ميكروسكوپي نشان داد كه كانيهاي كوارتز، كاني هاي رسي، اكسيدهاي آهن به ويژه هماتيت كلسيت و دولوميت كانيهاي اصلي باطله را تشكيل ميدهد و 82/5% سيليس موجود در تركيب، بصورت كوارتز آزاد است. در آزمايشهاي انجام شده تاثير پارامترهاي موثر در ليچينگ نظير زمان واكنش، ميزان مصرف اسيد، درصد جامد پالپ و دما مورد بررسي قرار گرفت نتايج حاصل دلالت بر آن داشت كه سرعت انحلال Fe2O3 با افزايش غلظت اسيد، دما، زمان واكنش و كاهش درصد جامد پالپ تا 40% افزايش مي يابد. با توجه به بهينه سازي شرايط آزمايشها، در نهايت عيار Fe2O3 به 0/03% كاهش يافت ضمن اينكه ميزان كاهش آهن به حدود ۹۰ درصد رسيد. بدين ترتيب محصول حاصل از نظر ميزان آهن براي كاربرد شيش هسازي مناسب ميباشد


كلمات كليدي:

سيليس، اكسيد آهن، فروشويي همزني، كائولن، اسيد سولفوريك


[ لينک دايمي به اين صفحه: ]
عنوان مقاله: آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني
سرفصل مربوط: فراوري مواد معدن
 سال انتشار: 1387
نوع ارايه: پوستر
 محل انتشار: [ دومين كنفرانس مهندسي معدن ايران ]
زبان مقاله: فارسي حجم فايل: 77.33 كيلوبايت

نمايش خلاصه مقاله

آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني  Fulltext 

نويسند‌گان:






خلاصه مقاله:

اكسيدهاي آهن مهمترين ناخالصي موجود در سيليس از نظر كاربرد در صنايع شيشه سازي است. حدود ۹۱ % از باطله هاي كارخانه كائولن شويي زنوز را سيليس تشكيل مي دهد. در اين مقاله نتايج مطالعات اسي دشويي انجام شده بر باطله كائولن زنوز ارايه ميشود مطالعات كاني شناسي XRD و مطالعات ميكروسكوپي نشان داد كه كانيهاي كوارتز، كاني هاي رسي، اكسيدهاي آهن به ويژه هماتيت كلسيت و دولوميت كانيهاي اصلي باطله را تشكيل ميدهد و 82/5% سيليس موجود در تركيب، بصورت كوارتز آزاد است. در آزمايشهاي انجام شده تاثير پارامترهاي موثر در ليچينگ نظير زمان واكنش، ميزان مصرف اسيد، درصد جامد پالپ و دما مورد بررسي قرار گرفت نتايج حاصل دلالت بر آن داشت كه سرعت انحلال Fe2O3 با افزايش غلظت اسيد، دما، زمان واكنش و كاهش درصد جامد پالپ تا 40% افزايش مي يابد. با توجه به بهينه سازي شرايط آزمايشها، در نهايت عيار Fe2O3 به 0/03% كاهش يافت ضمن اينكه ميزان كاهش آهن به حدود ۹۰ درصد رسيد. بدين ترتيب محصول حاصل از نظر ميزان آهن براي كاربرد شيش هسازي مناسب ميباشد


كلمات كليدي:

سيليس، اكسيد آهن، فروشويي همزني، كائولن، اسيد سولفوريك


[ لينک دايمي به اين صفحه: ]
عنوان مقاله: آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني
سرفصل مربوط: فراوري مواد معدن
 سال انتشار: 1387
نوع ارايه: پوستر
 محل انتشار: [ دومين كنفرانس مهندسي معدن ايران ]
زبان مقاله: فارسي حجم فايل: 77.33 كيلوبايت

نمايش خلاصه مقاله

آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني  Fulltext 

نويسند‌گان:






خلاصه مقاله:

اكسيدهاي آهن مهمترين ناخالصي موجود در سيليس از نظر كاربرد در صنايع شيشه سازي است. حدود ۹۱ % از باطله هاي كارخانه كائولن شويي زنوز را سيليس تشكيل مي دهد. در اين مقاله نتايج مطالعات اسي دشويي انجام شده بر باطله كائولن زنوز ارايه ميشود مطالعات كاني شناسي XRD و مطالعات ميكروسكوپي نشان داد كه كانيهاي كوارتز، كاني هاي رسي، اكسيدهاي آهن به ويژه هماتيت كلسيت و دولوميت كانيهاي اصلي باطله را تشكيل ميدهد و 82/5% سيليس موجود در تركيب، بصورت كوارتز آزاد است. در آزمايشهاي انجام شده تاثير پارامترهاي موثر در ليچينگ نظير زمان واكنش، ميزان مصرف اسيد، درصد جامد پالپ و دما مورد بررسي قرار گرفت نتايج حاصل دلالت بر آن داشت كه سرعت انحلال Fe2O3 با افزايش غلظت اسيد، دما، زمان واكنش و كاهش درصد جامد پالپ تا 40% افزايش مي يابد. با توجه به بهينه سازي شرايط آزمايشها، در نهايت عيار Fe2O3 به 0/03% كاهش يافت ضمن اينكه ميزان كاهش آهن به حدود ۹۰ درصد رسيد. بدين ترتيب محصول حاصل از نظر ميزان آهن براي كاربرد شيش هسازي مناسب ميباشد


كلمات كليدي:

سيليس، اكسيد آهن، فروشويي همزني، كائولن، اسيد سولفوريك


[ لينک دايمي به اين صفحه: ]
+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:50 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

عنوان مقاله: آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني
سرفصل مربوط: فراوري مواد معدن
 سال انتشار: 1387
نوع ارايه: پوستر
 محل انتشار: [ دومين كنفرانس مهندسي معدن ايران ]
زبان مقاله: فارسي حجم فايل: 77.33 كيلوبايت

نمايش خلاصه مقاله

آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني  Fulltext 

نويسند‌گان:






خلاصه مقاله:

اكسيدهاي آهن مهمترين ناخالصي موجود در سيليس از نظر كاربرد در صنايع شيشه سازي است. حدود ۹۱ % از باطله هاي كارخانه كائولن شويي زنوز را سيليس تشكيل مي دهد. در اين مقاله نتايج مطالعات اسي دشويي انجام شده بر باطله كائولن زنوز ارايه ميشود مطالعات كاني شناسي XRD و مطالعات ميكروسكوپي نشان داد كه كانيهاي كوارتز، كاني هاي رسي، اكسيدهاي آهن به ويژه هماتيت كلسيت و دولوميت كانيهاي اصلي باطله را تشكيل ميدهد و 82/5% سيليس موجود در تركيب، بصورت كوارتز آزاد است. در آزمايشهاي انجام شده تاثير پارامترهاي موثر در ليچينگ نظير زمان واكنش، ميزان مصرف اسيد، درصد جامد پالپ و دما مورد بررسي قرار گرفت نتايج حاصل دلالت بر آن داشت كه سرعت انحلال Fe2O3 با افزايش غلظت اسيد، دما، زمان واكنش و كاهش درصد جامد پالپ تا 40% افزايش مي يابد. با توجه به بهينه سازي شرايط آزمايشها، در نهايت عيار Fe2O3 به 0/03% كاهش يافت ضمن اينكه ميزان كاهش آهن به حدود ۹۰ درصد رسيد. بدين ترتيب محصول حاصل از نظر ميزان آهن براي كاربرد شيش هسازي مناسب ميباشد


كلمات كليدي:

سيليس، اكسيد آهن، فروشويي همزني، كائولن، اسيد سولفوريك


[ لينک دايمي به اين صفحه: ]
عنوان مقاله: آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني
سرفصل مربوط: فراوري مواد معدن
 سال انتشار: 1387
نوع ارايه: پوستر
 محل انتشار: [ دومين كنفرانس مهندسي معدن ايران ]
زبان مقاله: فارسي حجم فايل: 77.33 كيلوبايت

نمايش خلاصه مقاله

آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني  Fulltext 

نويسند‌گان:






خلاصه مقاله:

اكسيدهاي آهن مهمترين ناخالصي موجود در سيليس از نظر كاربرد در صنايع شيشه سازي است. حدود ۹۱ % از باطله هاي كارخانه كائولن شويي زنوز را سيليس تشكيل مي دهد. در اين مقاله نتايج مطالعات اسي دشويي انجام شده بر باطله كائولن زنوز ارايه ميشود مطالعات كاني شناسي XRD و مطالعات ميكروسكوپي نشان داد كه كانيهاي كوارتز، كاني هاي رسي، اكسيدهاي آهن به ويژه هماتيت كلسيت و دولوميت كانيهاي اصلي باطله را تشكيل ميدهد و 82/5% سيليس موجود در تركيب، بصورت كوارتز آزاد است. در آزمايشهاي انجام شده تاثير پارامترهاي موثر در ليچينگ نظير زمان واكنش، ميزان مصرف اسيد، درصد جامد پالپ و دما مورد بررسي قرار گرفت نتايج حاصل دلالت بر آن داشت كه سرعت انحلال Fe2O3 با افزايش غلظت اسيد، دما، زمان واكنش و كاهش درصد جامد پالپ تا 40% افزايش مي يابد. با توجه به بهينه سازي شرايط آزمايشها، در نهايت عيار Fe2O3 به 0/03% كاهش يافت ضمن اينكه ميزان كاهش آهن به حدود ۹۰ درصد رسيد. بدين ترتيب محصول حاصل از نظر ميزان آهن براي كاربرد شيش هسازي مناسب ميباشد


كلمات كليدي:

سيليس، اكسيد آهن، فروشويي همزني، كائولن، اسيد سولفوريك


[ لينک دايمي به اين صفحه: ]
+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:49 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

عنوان مقاله: آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني
سرفصل مربوط: فراوري مواد معدن
 سال انتشار: 1387
نوع ارايه: پوستر
 محل انتشار: [ دومين كنفرانس مهندسي معدن ايران ]
زبان مقاله: فارسي حجم فايل: 77.33 كيلوبايت

نمايش خلاصه مقاله

آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني  Fulltext 

نويسند‌گان:






خلاصه مقاله:

اكسيدهاي آهن مهمترين ناخالصي موجود در سيليس از نظر كاربرد در صنايع شيشه سازي است. حدود ۹۱ % از باطله هاي كارخانه كائولن شويي زنوز را سيليس تشكيل مي دهد. در اين مقاله نتايج مطالعات اسي دشويي انجام شده بر باطله كائولن زنوز ارايه ميشود مطالعات كاني شناسي XRD و مطالعات ميكروسكوپي نشان داد كه كانيهاي كوارتز، كاني هاي رسي، اكسيدهاي آهن به ويژه هماتيت كلسيت و دولوميت كانيهاي اصلي باطله را تشكيل ميدهد و 82/5% سيليس موجود در تركيب، بصورت كوارتز آزاد است. در آزمايشهاي انجام شده تاثير پارامترهاي موثر در ليچينگ نظير زمان واكنش، ميزان مصرف اسيد، درصد جامد پالپ و دما مورد بررسي قرار گرفت نتايج حاصل دلالت بر آن داشت كه سرعت انحلال Fe2O3 با افزايش غلظت اسيد، دما، زمان واكنش و كاهش درصد جامد پالپ تا 40% افزايش مي يابد. با توجه به بهينه سازي شرايط آزمايشها، در نهايت عيار Fe2O3 به 0/03% كاهش يافت ضمن اينكه ميزان كاهش آهن به حدود ۹۰ درصد رسيد. بدين ترتيب محصول حاصل از نظر ميزان آهن براي كاربرد شيش هسازي مناسب ميباشد


كلمات كليدي:

سيليس، اكسيد آهن، فروشويي همزني، كائولن، اسيد سولفوريك


[ لينک دايمي به اين صفحه: ]
عنوان مقاله: آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني
سرفصل مربوط: فراوري مواد معدن
 سال انتشار: 1387
نوع ارايه: پوستر
 محل انتشار: [ دومين كنفرانس مهندسي معدن ايران ]
زبان مقاله: فارسي حجم فايل: 77.33 كيلوبايت

نمايش خلاصه مقاله

آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني  Fulltext 

نويسند‌گان:






خلاصه مقاله:

اكسيدهاي آهن مهمترين ناخالصي موجود در سيليس از نظر كاربرد در صنايع شيشه سازي است. حدود ۹۱ % از باطله هاي كارخانه كائولن شويي زنوز را سيليس تشكيل مي دهد. در اين مقاله نتايج مطالعات اسي دشويي انجام شده بر باطله كائولن زنوز ارايه ميشود مطالعات كاني شناسي XRD و مطالعات ميكروسكوپي نشان داد كه كانيهاي كوارتز، كاني هاي رسي، اكسيدهاي آهن به ويژه هماتيت كلسيت و دولوميت كانيهاي اصلي باطله را تشكيل ميدهد و 82/5% سيليس موجود در تركيب، بصورت كوارتز آزاد است. در آزمايشهاي انجام شده تاثير پارامترهاي موثر در ليچينگ نظير زمان واكنش، ميزان مصرف اسيد، درصد جامد پالپ و دما مورد بررسي قرار گرفت نتايج حاصل دلالت بر آن داشت كه سرعت انحلال Fe2O3 با افزايش غلظت اسيد، دما، زمان واكنش و كاهش درصد جامد پالپ تا 40% افزايش مي يابد. با توجه به بهينه سازي شرايط آزمايشها، در نهايت عيار Fe2O3 به 0/03% كاهش يافت ضمن اينكه ميزان كاهش آهن به حدود ۹۰ درصد رسيد. بدين ترتيب محصول حاصل از نظر ميزان آهن براي كاربرد شيش هسازي مناسب ميباشد


كلمات كليدي:

سيليس، اكسيد آهن، فروشويي همزني، كائولن، اسيد سولفوريك


[ لينک دايمي به اين صفحه: ]
+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:49 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

عنوان مقاله: آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني
سرفصل مربوط: فراوري مواد معدن
 سال انتشار: 1387
نوع ارايه: پوستر
 محل انتشار: [ دومين كنفرانس مهندسي معدن ايران ]
زبان مقاله: فارسي حجم فايل: 77.33 كيلوبايت

نمايش خلاصه مقاله

آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني  Fulltext 

نويسند‌گان:






خلاصه مقاله:

اكسيدهاي آهن مهمترين ناخالصي موجود در سيليس از نظر كاربرد در صنايع شيشه سازي است. حدود ۹۱ % از باطله هاي كارخانه كائولن شويي زنوز را سيليس تشكيل مي دهد. در اين مقاله نتايج مطالعات اسي دشويي انجام شده بر باطله كائولن زنوز ارايه ميشود مطالعات كاني شناسي XRD و مطالعات ميكروسكوپي نشان داد كه كانيهاي كوارتز، كاني هاي رسي، اكسيدهاي آهن به ويژه هماتيت كلسيت و دولوميت كانيهاي اصلي باطله را تشكيل ميدهد و 82/5% سيليس موجود در تركيب، بصورت كوارتز آزاد است. در آزمايشهاي انجام شده تاثير پارامترهاي موثر در ليچينگ نظير زمان واكنش، ميزان مصرف اسيد، درصد جامد پالپ و دما مورد بررسي قرار گرفت نتايج حاصل دلالت بر آن داشت كه سرعت انحلال Fe2O3 با افزايش غلظت اسيد، دما، زمان واكنش و كاهش درصد جامد پالپ تا 40% افزايش مي يابد. با توجه به بهينه سازي شرايط آزمايشها، در نهايت عيار Fe2O3 به 0/03% كاهش يافت ضمن اينكه ميزان كاهش آهن به حدود ۹۰ درصد رسيد. بدين ترتيب محصول حاصل از نظر ميزان آهن براي كاربرد شيش هسازي مناسب ميباشد


كلمات كليدي:

سيليس، اكسيد آهن، فروشويي همزني، كائولن، اسيد سولفوريك


[ لينک دايمي به اين صفحه: ]
+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:49 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

عنوان مقاله: آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني
سرفصل مربوط: فراوري مواد معدن
 سال انتشار: 1387
نوع ارايه: پوستر
 محل انتشار: [ دومين كنفرانس مهندسي معدن ايران ]
زبان مقاله: فارسي حجم فايل: 77.33 كيلوبايت

نمايش خلاصه مقاله

آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني  Fulltext 

نويسند‌گان:






خلاصه مقاله:

اكسيدهاي آهن مهمترين ناخالصي موجود در سيليس از نظر كاربرد در صنايع شيشه سازي است. حدود ۹۱ % از باطله هاي كارخانه كائولن شويي زنوز را سيليس تشكيل مي دهد. در اين مقاله نتايج مطالعات اسي دشويي انجام شده بر باطله كائولن زنوز ارايه ميشود مطالعات كاني شناسي XRD و مطالعات ميكروسكوپي نشان داد كه كانيهاي كوارتز، كاني هاي رسي، اكسيدهاي آهن به ويژه هماتيت كلسيت و دولوميت كانيهاي اصلي باطله را تشكيل ميدهد و 82/5% سيليس موجود در تركيب، بصورت كوارتز آزاد است. در آزمايشهاي انجام شده تاثير پارامترهاي موثر در ليچينگ نظير زمان واكنش، ميزان مصرف اسيد، درصد جامد پالپ و دما مورد بررسي قرار گرفت نتايج حاصل دلالت بر آن داشت كه سرعت انحلال Fe2O3 با افزايش غلظت اسيد، دما، زمان واكنش و كاهش درصد جامد پالپ تا 40% افزايش مي يابد. با توجه به بهينه سازي شرايط آزمايشها، در نهايت عيار Fe2O3 به 0/03% كاهش يافت ضمن اينكه ميزان كاهش آهن به حدود ۹۰ درصد رسيد. بدين ترتيب محصول حاصل از نظر ميزان آهن براي كاربرد شيش هسازي مناسب ميباشد


كلمات كليدي:

سيليس، اكسيد آهن، فروشويي همزني، كائولن، اسيد سولفوريك


[ لينک دايمي به اين صفحه: ]
+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:49 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

عنوان مقاله: آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني
سرفصل مربوط: فراوري مواد معدن
 سال انتشار: 1387
نوع ارايه: پوستر
 محل انتشار: [ دومين كنفرانس مهندسي معدن ايران ]
زبان مقاله: فارسي حجم فايل: 77.33 كيلوبايت

نمايش خلاصه مقاله

آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني  Fulltext 

نويسند‌گان:






خلاصه مقاله:

اكسيدهاي آهن مهمترين ناخالصي موجود در سيليس از نظر كاربرد در صنايع شيشه سازي است. حدود ۹۱ % از باطله هاي كارخانه كائولن شويي زنوز را سيليس تشكيل مي دهد. در اين مقاله نتايج مطالعات اسي دشويي انجام شده بر باطله كائولن زنوز ارايه ميشود مطالعات كاني شناسي XRD و مطالعات ميكروسكوپي نشان داد كه كانيهاي كوارتز، كاني هاي رسي، اكسيدهاي آهن به ويژه هماتيت كلسيت و دولوميت كانيهاي اصلي باطله را تشكيل ميدهد و 82/5% سيليس موجود در تركيب، بصورت كوارتز آزاد است. در آزمايشهاي انجام شده تاثير پارامترهاي موثر در ليچينگ نظير زمان واكنش، ميزان مصرف اسيد، درصد جامد پالپ و دما مورد بررسي قرار گرفت نتايج حاصل دلالت بر آن داشت كه سرعت انحلال Fe2O3 با افزايش غلظت اسيد، دما، زمان واكنش و كاهش درصد جامد پالپ تا 40% افزايش مي يابد. با توجه به بهينه سازي شرايط آزمايشها، در نهايت عيار Fe2O3 به 0/03% كاهش يافت ضمن اينكه ميزان كاهش آهن به حدود ۹۰ درصد رسيد. بدين ترتيب محصول حاصل از نظر ميزان آهن براي كاربرد شيش هسازي مناسب ميباشد


كلمات كليدي:

سيليس، اكسيد آهن، فروشويي همزني، كائولن، اسيد سولفوريك


[ لينک دايمي به اين صفحه: ]
+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:49 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

عنوان مقاله: آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني
سرفصل مربوط: فراوري مواد معدن
 سال انتشار: 1387
نوع ارايه: پوستر
 محل انتشار: [ دومين كنفرانس مهندسي معدن ايران ]
زبان مقاله: فارسي حجم فايل: 77.33 كيلوبايت

نمايش خلاصه مقاله

آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني  Fulltext 

نويسند‌گان:






خلاصه مقاله:

اكسيدهاي آهن مهمترين ناخالصي موجود در سيليس از نظر كاربرد در صنايع شيشه سازي است. حدود ۹۱ % از باطله هاي كارخانه كائولن شويي زنوز را سيليس تشكيل مي دهد. در اين مقاله نتايج مطالعات اسي دشويي انجام شده بر باطله كائولن زنوز ارايه ميشود مطالعات كاني شناسي XRD و مطالعات ميكروسكوپي نشان داد كه كانيهاي كوارتز، كاني هاي رسي، اكسيدهاي آهن به ويژه هماتيت كلسيت و دولوميت كانيهاي اصلي باطله را تشكيل ميدهد و 82/5% سيليس موجود در تركيب، بصورت كوارتز آزاد است. در آزمايشهاي انجام شده تاثير پارامترهاي موثر در ليچينگ نظير زمان واكنش، ميزان مصرف اسيد، درصد جامد پالپ و دما مورد بررسي قرار گرفت نتايج حاصل دلالت بر آن داشت كه سرعت انحلال Fe2O3 با افزايش غلظت اسيد، دما، زمان واكنش و كاهش درصد جامد پالپ تا 40% افزايش مي يابد. با توجه به بهينه سازي شرايط آزمايشها، در نهايت عيار Fe2O3 به 0/03% كاهش يافت ضمن اينكه ميزان كاهش آهن به حدود ۹۰ درصد رسيد. بدين ترتيب محصول حاصل از نظر ميزان آهن براي كاربرد شيش هسازي مناسب ميباشد


كلمات كليدي:

سيليس، اكسيد آهن، فروشويي همزني، كائولن، اسيد سولفوريك


[ لينک دايمي به اين صفحه: ]
+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:49 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

عنوان مقاله: آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني
سرفصل مربوط: فراوري مواد معدن
 سال انتشار: 1387
نوع ارايه: پوستر
 محل انتشار: [ دومين كنفرانس مهندسي معدن ايران ]
زبان مقاله: فارسي حجم فايل: 77.33 كيلوبايت

نمايش خلاصه مقاله

آهن زدايي سيليس باطله هاي كارخانه كائولن زنوز به روش فروشويي همزني  Fulltext 

نويسند‌گان:






خلاصه مقاله:

اكسيدهاي آهن مهمترين ناخالصي موجود در سيليس از نظر كاربرد در صنايع شيشه سازي است. حدود ۹۱ % از باطله هاي كارخانه كائولن شويي زنوز را سيليس تشكيل مي دهد. در اين مقاله نتايج مطالعات اسي دشويي انجام شده بر باطله كائولن زنوز ارايه ميشود مطالعات كاني شناسي XRD و مطالعات ميكروسكوپي نشان داد كه كانيهاي كوارتز، كاني هاي رسي، اكسيدهاي آهن به ويژه هماتيت كلسيت و دولوميت كانيهاي اصلي باطله را تشكيل ميدهد و 82/5% سيليس موجود در تركيب، بصورت كوارتز آزاد است. در آزمايشهاي انجام شده تاثير پارامترهاي موثر در ليچينگ نظير زمان واكنش، ميزان مصرف اسيد، درصد جامد پالپ و دما مورد بررسي قرار گرفت نتايج حاصل دلالت بر آن داشت كه سرعت انحلال Fe2O3 با افزايش غلظت اسيد، دما، زمان واكنش و كاهش درصد جامد پالپ تا 40% افزايش مي يابد. با توجه به بهينه سازي شرايط آزمايشها، در نهايت عيار Fe2O3 به 0/03% كاهش يافت ضمن اينكه ميزان كاهش آهن به حدود ۹۰ درصد رسيد. بدين ترتيب محصول حاصل از نظر ميزان آهن براي كاربرد شيش هسازي مناسب ميباشد


كلمات كليدي:

سيليس، اكسيد آهن، فروشويي همزني، كائولن، اسيد سولفوريك


[ لينک دايمي به اين صفحه: ]
+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:49 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

عنوان مقاله: ژئوشيمي، كاني شناسي و كاربرد صنعتي كائولن صفي آباد (استان خراسان رضوي) و مقايسه آن با كانسارهاي كائولن هلاك آباد، زنوز و دياموند
سرفصل مربوط:
سال انتشار: 1387
نوع ارايه:
محل انتشار: [ چهارمين همايش زمين شناسي و محيط زيست ]
زبان مقاله: فارسي حجم فايل: 1.14 مگابايت

نمايش خلاصه مقاله

ژئوشيمي، كاني شناسي و كاربرد صنعتي كائولن صفي آباد (استان خراسان رضوي) و مقايسه آن با كانسارهاي كائولن هلاك آباد، زنوز و دياموند  Fulltext 

نويسند‌گان:







خلاصه مقاله:

كانسار كائولن صفي آباد در 54 كيلومتري شهرستان تربت حيدريه در استان خراسان رضوي واقع گرديده است. بيشترين برونزهاي سنگي در محدوده معدني شامل ايگنيمبريت و توف هاي دوران سوم زمين شناسي با سن ائوسن مي باشد. در اثر دگرساني گرمابي سنگ هاي فوق كه تحت تاثير فعاليت هاي تكتونيكي نيز قرار گرفته اند، كانسار كائولن صفي آباد تشكيل شده است. وجود سه گسل عمده با روند تقريبي شرقي- غربي در منطقه موجب تسريع فرآيند كائولينيزاسيون گرديده است. با توجه به نتايج حاصل از مطالعات شيميايي، ميزان اكسيد آلومينيوم نمونه منوسط كانسار بين حداقل 17/69 درصد تا 19/84 درصد متغير است، ضمن ميزان اكسيد سيليسيم بين حداقل 48/02 درصد تا حداكثر 60/12 درصد در تغيير است. بالا بودن مقدار اكسيد آلومينيوم و پايين بودن ميزان اكسيد سيليسيم موجب افزايش مقاومت فرآورده هاي سراميكي در برابر شوك هاي گرمايي مي گردد. اين ويژگي در مورد فرآورده هاي سراميكي كائولن صفي آباد نسبت به كائولن هلاك آباد و زنور در ايران بيشتر و نسبت به كائولن در انگلستان كمتر است. سفيدي و شفافيت رنگ فرآورده هاي سراميكي تحت تاثير ميزان اكسيد آهن و تيتان نمونه كائولن مي باشد. اين مقادير در نمونه هاي كائولن زئور و دياموند كمتر و در نمونه كائولن هلاك آباد بيشتر از كائولن صفي آباد است. لذا فرآورده هاي سراميكي حاصل از كائولن صفي آباد نسبت به هلاك آباد از كيفيت بالاتر و نسبت به كائولن زنور و دياموند از كيفيت پايين تري برخوردار است، بطوري كه رنگ كائولن صفي آباد بعد از پخت در 800 درجه سانتيگراد، كرم روشن مي باشد. مطالعات كاني شناسي به روش XRD حاكي از حضور آلفا كوارتز و اوليگوكلاز به عنوان كاني هاي اصلي و كائواينيت، مسكويت و بيوتيت به عنوان كاني هاي فرعي و مينرال هاي گروه اسمكتيت به عنوان كاني هاي ثانويه مي باشد. خواص فيزيكي و شيميايي كانسار صفي آباد ارتباط مستقيمي با كاني شناسي و نحوه تشكيل آن دارد. بطوري كه فراواني ميزان كاني كائولينيت در نمونه ها موجب افزايش كيفيت شيميايي و در نتيجه بهبود اختصاصات فيزيكي نمونه مانند افزايش مقاومت فشاري و كاهش ضريب نمونه در 100 درجه سانتيگراد، بالا بودن نقطه ذوب و رنگ مناسب آن بعد از پخت شده است.


كلمات كليدي:

كائولينيت، كاني شناسي، خراسان رضوي، صفي آباد


[ لينک دايمي به اين صفحه: ]
+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:49 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

عنوان مقاله: ژئوشيمي، كاني شناسي و كاربرد صنعتي كائولن صفي آباد (استان خراسان رضوي) و مقايسه آن با كانسارهاي كائولن هلاك آباد، زنوز و دياموند
سرفصل مربوط:
سال انتشار: 1387
نوع ارايه:
محل انتشار: [ چهارمين همايش زمين شناسي و محيط زيست ]
زبان مقاله: فارسي حجم فايل: 1.14 مگابايت

نمايش خلاصه مقاله

ژئوشيمي، كاني شناسي و كاربرد صنعتي كائولن صفي آباد (استان خراسان رضوي) و مقايسه آن با كانسارهاي كائولن هلاك آباد، زنوز و دياموند  Fulltext 

نويسند‌گان:







خلاصه مقاله:

كانسار كائولن صفي آباد در 54 كيلومتري شهرستان تربت حيدريه در استان خراسان رضوي واقع گرديده است. بيشترين برونزهاي سنگي در محدوده معدني شامل ايگنيمبريت و توف هاي دوران سوم زمين شناسي با سن ائوسن مي باشد. در اثر دگرساني گرمابي سنگ هاي فوق كه تحت تاثير فعاليت هاي تكتونيكي نيز قرار گرفته اند، كانسار كائولن صفي آباد تشكيل شده است. وجود سه گسل عمده با روند تقريبي شرقي- غربي در منطقه موجب تسريع فرآيند كائولينيزاسيون گرديده است. با توجه به نتايج حاصل از مطالعات شيميايي، ميزان اكسيد آلومينيوم نمونه منوسط كانسار بين حداقل 17/69 درصد تا 19/84 درصد متغير است، ضمن ميزان اكسيد سيليسيم بين حداقل 48/02 درصد تا حداكثر 60/12 درصد در تغيير است. بالا بودن مقدار اكسيد آلومينيوم و پايين بودن ميزان اكسيد سيليسيم موجب افزايش مقاومت فرآورده هاي سراميكي در برابر شوك هاي گرمايي مي گردد. اين ويژگي در مورد فرآورده هاي سراميكي كائولن صفي آباد نسبت به كائولن هلاك آباد و زنور در ايران بيشتر و نسبت به كائولن در انگلستان كمتر است. سفيدي و شفافيت رنگ فرآورده هاي سراميكي تحت تاثير ميزان اكسيد آهن و تيتان نمونه كائولن مي باشد. اين مقادير در نمونه هاي كائولن زئور و دياموند كمتر و در نمونه كائولن هلاك آباد بيشتر از كائولن صفي آباد است. لذا فرآورده هاي سراميكي حاصل از كائولن صفي آباد نسبت به هلاك آباد از كيفيت بالاتر و نسبت به كائولن زنور و دياموند از كيفيت پايين تري برخوردار است، بطوري كه رنگ كائولن صفي آباد بعد از پخت در 800 درجه سانتيگراد، كرم روشن مي باشد. مطالعات كاني شناسي به روش XRD حاكي از حضور آلفا كوارتز و اوليگوكلاز به عنوان كاني هاي اصلي و كائواينيت، مسكويت و بيوتيت به عنوان كاني هاي فرعي و مينرال هاي گروه اسمكتيت به عنوان كاني هاي ثانويه مي باشد. خواص فيزيكي و شيميايي كانسار صفي آباد ارتباط مستقيمي با كاني شناسي و نحوه تشكيل آن دارد. بطوري كه فراواني ميزان كاني كائولينيت در نمونه ها موجب افزايش كيفيت شيميايي و در نتيجه بهبود اختصاصات فيزيكي نمونه مانند افزايش مقاومت فشاري و كاهش ضريب نمونه در 100 درجه سانتيگراد، بالا بودن نقطه ذوب و رنگ مناسب آن بعد از پخت شده است.


كلمات كليدي:

كائولينيت، كاني شناسي، خراسان رضوي، صفي آباد


[ لينک دايمي به اين صفحه: ]
+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:49 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

عنوان مقاله: ژئوشيمي، كاني شناسي و كاربرد صنعتي كائولن صفي آباد (استان خراسان رضوي) و مقايسه آن با كانسارهاي كائولن هلاك آباد، زنوز و دياموند
سرفصل مربوط:
سال انتشار: 1387
نوع ارايه:
محل انتشار: [ چهارمين همايش زمين شناسي و محيط زيست ]
زبان مقاله: فارسي حجم فايل: 1.14 مگابايت

نمايش خلاصه مقاله

ژئوشيمي، كاني شناسي و كاربرد صنعتي كائولن صفي آباد (استان خراسان رضوي) و مقايسه آن با كانسارهاي كائولن هلاك آباد، زنوز و دياموند  Fulltext 

نويسند‌گان:







خلاصه مقاله:

كانسار كائولن صفي آباد در 54 كيلومتري شهرستان تربت حيدريه در استان خراسان رضوي واقع گرديده است. بيشترين برونزهاي سنگي در محدوده معدني شامل ايگنيمبريت و توف هاي دوران سوم زمين شناسي با سن ائوسن مي باشد. در اثر دگرساني گرمابي سنگ هاي فوق كه تحت تاثير فعاليت هاي تكتونيكي نيز قرار گرفته اند، كانسار كائولن صفي آباد تشكيل شده است. وجود سه گسل عمده با روند تقريبي شرقي- غربي در منطقه موجب تسريع فرآيند كائولينيزاسيون گرديده است. با توجه به نتايج حاصل از مطالعات شيميايي، ميزان اكسيد آلومينيوم نمونه منوسط كانسار بين حداقل 17/69 درصد تا 19/84 درصد متغير است، ضمن ميزان اكسيد سيليسيم بين حداقل 48/02 درصد تا حداكثر 60/12 درصد در تغيير است. بالا بودن مقدار اكسيد آلومينيوم و پايين بودن ميزان اكسيد سيليسيم موجب افزايش مقاومت فرآورده هاي سراميكي در برابر شوك هاي گرمايي مي گردد. اين ويژگي در مورد فرآورده هاي سراميكي كائولن صفي آباد نسبت به كائولن هلاك آباد و زنور در ايران بيشتر و نسبت به كائولن در انگلستان كمتر است. سفيدي و شفافيت رنگ فرآورده هاي سراميكي تحت تاثير ميزان اكسيد آهن و تيتان نمونه كائولن مي باشد. اين مقادير در نمونه هاي كائولن زئور و دياموند كمتر و در نمونه كائولن هلاك آباد بيشتر از كائولن صفي آباد است. لذا فرآورده هاي سراميكي حاصل از كائولن صفي آباد نسبت به هلاك آباد از كيفيت بالاتر و نسبت به كائولن زنور و دياموند از كيفيت پايين تري برخوردار است، بطوري كه رنگ كائولن صفي آباد بعد از پخت در 800 درجه سانتيگراد، كرم روشن مي باشد. مطالعات كاني شناسي به روش XRD حاكي از حضور آلفا كوارتز و اوليگوكلاز به عنوان كاني هاي اصلي و كائواينيت، مسكويت و بيوتيت به عنوان كاني هاي فرعي و مينرال هاي گروه اسمكتيت به عنوان كاني هاي ثانويه مي باشد. خواص فيزيكي و شيميايي كانسار صفي آباد ارتباط مستقيمي با كاني شناسي و نحوه تشكيل آن دارد. بطوري كه فراواني ميزان كاني كائولينيت در نمونه ها موجب افزايش كيفيت شيميايي و در نتيجه بهبود اختصاصات فيزيكي نمونه مانند افزايش مقاومت فشاري و كاهش ضريب نمونه در 100 درجه سانتيگراد، بالا بودن نقطه ذوب و رنگ مناسب آن بعد از پخت شده است.


كلمات كليدي:

كائولينيت، كاني شناسي، خراسان رضوي، صفي آباد


[ لينک دايمي به اين صفحه: ]
+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:49 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

عنوان مقاله: ژئوشيمي، كاني شناسي و كاربرد صنعتي كائولن صفي آباد (استان خراسان رضوي) و مقايسه آن با كانسارهاي كائولن هلاك آباد، زنوز و دياموند
سرفصل مربوط:
سال انتشار: 1387
نوع ارايه:
محل انتشار: [ چهارمين همايش زمين شناسي و محيط زيست ]
زبان مقاله: فارسي حجم فايل: 1.14 مگابايت

نمايش خلاصه مقاله

ژئوشيمي، كاني شناسي و كاربرد صنعتي كائولن صفي آباد (استان خراسان رضوي) و مقايسه آن با كانسارهاي كائولن هلاك آباد، زنوز و دياموند  Fulltext 

نويسند‌گان:







خلاصه مقاله:

كانسار كائولن صفي آباد در 54 كيلومتري شهرستان تربت حيدريه در استان خراسان رضوي واقع گرديده است. بيشترين برونزهاي سنگي در محدوده معدني شامل ايگنيمبريت و توف هاي دوران سوم زمين شناسي با سن ائوسن مي باشد. در اثر دگرساني گرمابي سنگ هاي فوق كه تحت تاثير فعاليت هاي تكتونيكي نيز قرار گرفته اند، كانسار كائولن صفي آباد تشكيل شده است. وجود سه گسل عمده با روند تقريبي شرقي- غربي در منطقه موجب تسريع فرآيند كائولينيزاسيون گرديده است. با توجه به نتايج حاصل از مطالعات شيميايي، ميزان اكسيد آلومينيوم نمونه منوسط كانسار بين حداقل 17/69 درصد تا 19/84 درصد متغير است، ضمن ميزان اكسيد سيليسيم بين حداقل 48/02 درصد تا حداكثر 60/12 درصد در تغيير است. بالا بودن مقدار اكسيد آلومينيوم و پايين بودن ميزان اكسيد سيليسيم موجب افزايش مقاومت فرآورده هاي سراميكي در برابر شوك هاي گرمايي مي گردد. اين ويژگي در مورد فرآورده هاي سراميكي كائولن صفي آباد نسبت به كائولن هلاك آباد و زنور در ايران بيشتر و نسبت به كائولن در انگلستان كمتر است. سفيدي و شفافيت رنگ فرآورده هاي سراميكي تحت تاثير ميزان اكسيد آهن و تيتان نمونه كائولن مي باشد. اين مقادير در نمونه هاي كائولن زئور و دياموند كمتر و در نمونه كائولن هلاك آباد بيشتر از كائولن صفي آباد است. لذا فرآورده هاي سراميكي حاصل از كائولن صفي آباد نسبت به هلاك آباد از كيفيت بالاتر و نسبت به كائولن زنور و دياموند از كيفيت پايين تري برخوردار است، بطوري كه رنگ كائولن صفي آباد بعد از پخت در 800 درجه سانتيگراد، كرم روشن مي باشد. مطالعات كاني شناسي به روش XRD حاكي از حضور آلفا كوارتز و اوليگوكلاز به عنوان كاني هاي اصلي و كائواينيت، مسكويت و بيوتيت به عنوان كاني هاي فرعي و مينرال هاي گروه اسمكتيت به عنوان كاني هاي ثانويه مي باشد. خواص فيزيكي و شيميايي كانسار صفي آباد ارتباط مستقيمي با كاني شناسي و نحوه تشكيل آن دارد. بطوري كه فراواني ميزان كاني كائولينيت در نمونه ها موجب افزايش كيفيت شيميايي و در نتيجه بهبود اختصاصات فيزيكي نمونه مانند افزايش مقاومت فشاري و كاهش ضريب نمونه در 100 درجه سانتيگراد، بالا بودن نقطه ذوب و رنگ مناسب آن بعد از پخت شده است.


كلمات كليدي:

كائولينيت، كاني شناسي، خراسان رضوي، صفي آباد


[ لينک دايمي به اين صفحه: ]
+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:49 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

عنوان مقاله: ژئوشيمي، كاني شناسي و كاربرد صنعتي كائولن صفي آباد (استان خراسان رضوي) و مقايسه آن با كانسارهاي كائولن هلاك آباد، زنوز و دياموند
سرفصل مربوط:
سال انتشار: 1387
نوع ارايه:
محل انتشار: [ چهارمين همايش زمين شناسي و محيط زيست ]
زبان مقاله: فارسي حجم فايل: 1.14 مگابايت

نمايش خلاصه مقاله

ژئوشيمي، كاني شناسي و كاربرد صنعتي كائولن صفي آباد (استان خراسان رضوي) و مقايسه آن با كانسارهاي كائولن هلاك آباد، زنوز و دياموند  Fulltext 

نويسند‌گان:







خلاصه مقاله:

كانسار كائولن صفي آباد در 54 كيلومتري شهرستان تربت حيدريه در استان خراسان رضوي واقع گرديده است. بيشترين برونزهاي سنگي در محدوده معدني شامل ايگنيمبريت و توف هاي دوران سوم زمين شناسي با سن ائوسن مي باشد. در اثر دگرساني گرمابي سنگ هاي فوق كه تحت تاثير فعاليت هاي تكتونيكي نيز قرار گرفته اند، كانسار كائولن صفي آباد تشكيل شده است. وجود سه گسل عمده با روند تقريبي شرقي- غربي در منطقه موجب تسريع فرآيند كائولينيزاسيون گرديده است. با توجه به نتايج حاصل از مطالعات شيميايي، ميزان اكسيد آلومينيوم نمونه منوسط كانسار بين حداقل 17/69 درصد تا 19/84 درصد متغير است، ضمن ميزان اكسيد سيليسيم بين حداقل 48/02 درصد تا حداكثر 60/12 درصد در تغيير است. بالا بودن مقدار اكسيد آلومينيوم و پايين بودن ميزان اكسيد سيليسيم موجب افزايش مقاومت فرآورده هاي سراميكي در برابر شوك هاي گرمايي مي گردد. اين ويژگي در مورد فرآورده هاي سراميكي كائولن صفي آباد نسبت به كائولن هلاك آباد و زنور در ايران بيشتر و نسبت به كائولن در انگلستان كمتر است. سفيدي و شفافيت رنگ فرآورده هاي سراميكي تحت تاثير ميزان اكسيد آهن و تيتان نمونه كائولن مي باشد. اين مقادير در نمونه هاي كائولن زئور و دياموند كمتر و در نمونه كائولن هلاك آباد بيشتر از كائولن صفي آباد است. لذا فرآورده هاي سراميكي حاصل از كائولن صفي آباد نسبت به هلاك آباد از كيفيت بالاتر و نسبت به كائولن زنور و دياموند از كيفيت پايين تري برخوردار است، بطوري كه رنگ كائولن صفي آباد بعد از پخت در 800 درجه سانتيگراد، كرم روشن مي باشد. مطالعات كاني شناسي به روش XRD حاكي از حضور آلفا كوارتز و اوليگوكلاز به عنوان كاني هاي اصلي و كائواينيت، مسكويت و بيوتيت به عنوان كاني هاي فرعي و مينرال هاي گروه اسمكتيت به عنوان كاني هاي ثانويه مي باشد. خواص فيزيكي و شيميايي كانسار صفي آباد ارتباط مستقيمي با كاني شناسي و نحوه تشكيل آن دارد. بطوري كه فراواني ميزان كاني كائولينيت در نمونه ها موجب افزايش كيفيت شيميايي و در نتيجه بهبود اختصاصات فيزيكي نمونه مانند افزايش مقاومت فشاري و كاهش ضريب نمونه در 100 درجه سانتيگراد، بالا بودن نقطه ذوب و رنگ مناسب آن بعد از پخت شده است.


كلمات كليدي:

كائولينيت، كاني شناسي، خراسان رضوي، صفي آباد


[ لينک دايمي به اين صفحه: ]
+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:49 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

عنوان مقاله: ژئوشيمي، كاني شناسي و كاربرد صنعتي كائولن صفي آباد (استان خراسان رضوي) و مقايسه آن با كانسارهاي كائولن هلاك آباد، زنوز و دياموند
سرفصل مربوط:
سال انتشار: 1387
نوع ارايه:
محل انتشار: [ چهارمين همايش زمين شناسي و محيط زيست ]
زبان مقاله: فارسي حجم فايل: 1.14 مگابايت

نمايش خلاصه مقاله

ژئوشيمي، كاني شناسي و كاربرد صنعتي كائولن صفي آباد (استان خراسان رضوي) و مقايسه آن با كانسارهاي كائولن هلاك آباد، زنوز و دياموند  Fulltext 

نويسند‌گان:







خلاصه مقاله:

كانسار كائولن صفي آباد در 54 كيلومتري شهرستان تربت حيدريه در استان خراسان رضوي واقع گرديده است. بيشترين برونزهاي سنگي در محدوده معدني شامل ايگنيمبريت و توف هاي دوران سوم زمين شناسي با سن ائوسن مي باشد. در اثر دگرساني گرمابي سنگ هاي فوق كه تحت تاثير فعاليت هاي تكتونيكي نيز قرار گرفته اند، كانسار كائولن صفي آباد تشكيل شده است. وجود سه گسل عمده با روند تقريبي شرقي- غربي در منطقه موجب تسريع فرآيند كائولينيزاسيون گرديده است. با توجه به نتايج حاصل از مطالعات شيميايي، ميزان اكسيد آلومينيوم نمونه منوسط كانسار بين حداقل 17/69 درصد تا 19/84 درصد متغير است، ضمن ميزان اكسيد سيليسيم بين حداقل 48/02 درصد تا حداكثر 60/12 درصد در تغيير است. بالا بودن مقدار اكسيد آلومينيوم و پايين بودن ميزان اكسيد سيليسيم موجب افزايش مقاومت فرآورده هاي سراميكي در برابر شوك هاي گرمايي مي گردد. اين ويژگي در مورد فرآورده هاي سراميكي كائولن صفي آباد نسبت به كائولن هلاك آباد و زنور در ايران بيشتر و نسبت به كائولن در انگلستان كمتر است. سفيدي و شفافيت رنگ فرآورده هاي سراميكي تحت تاثير ميزان اكسيد آهن و تيتان نمونه كائولن مي باشد. اين مقادير در نمونه هاي كائولن زئور و دياموند كمتر و در نمونه كائولن هلاك آباد بيشتر از كائولن صفي آباد است. لذا فرآورده هاي سراميكي حاصل از كائولن صفي آباد نسبت به هلاك آباد از كيفيت بالاتر و نسبت به كائولن زنور و دياموند از كيفيت پايين تري برخوردار است، بطوري كه رنگ كائولن صفي آباد بعد از پخت در 800 درجه سانتيگراد، كرم روشن مي باشد. مطالعات كاني شناسي به روش XRD حاكي از حضور آلفا كوارتز و اوليگوكلاز به عنوان كاني هاي اصلي و كائواينيت، مسكويت و بيوتيت به عنوان كاني هاي فرعي و مينرال هاي گروه اسمكتيت به عنوان كاني هاي ثانويه مي باشد. خواص فيزيكي و شيميايي كانسار صفي آباد ارتباط مستقيمي با كاني شناسي و نحوه تشكيل آن دارد. بطوري كه فراواني ميزان كاني كائولينيت در نمونه ها موجب افزايش كيفيت شيميايي و در نتيجه بهبود اختصاصات فيزيكي نمونه مانند افزايش مقاومت فشاري و كاهش ضريب نمونه در 100 درجه سانتيگراد، بالا بودن نقطه ذوب و رنگ مناسب آن بعد از پخت شده است.


كلمات كليدي:

كائولينيت، كاني شناسي، خراسان رضوي، صفي آباد


[ لينک دايمي به اين صفحه: ]
+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:49 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

عنوان مقاله: ژئوشيمي، كاني شناسي و كاربرد صنعتي كائولن صفي آباد (استان خراسان رضوي) و مقايسه آن با كانسارهاي كائولن هلاك آباد، زنوز و دياموند
سرفصل مربوط:
سال انتشار: 1387
نوع ارايه:
محل انتشار: [ چهارمين همايش زمين شناسي و محيط زيست ]
زبان مقاله: فارسي حجم فايل: 1.14 مگابايت

نمايش خلاصه مقاله

ژئوشيمي، كاني شناسي و كاربرد صنعتي كائولن صفي آباد (استان خراسان رضوي) و مقايسه آن با كانسارهاي كائولن هلاك آباد، زنوز و دياموند  Fulltext 

نويسند‌گان:







خلاصه مقاله:

كانسار كائولن صفي آباد در 54 كيلومتري شهرستان تربت حيدريه در استان خراسان رضوي واقع گرديده است. بيشترين برونزهاي سنگي در محدوده معدني شامل ايگنيمبريت و توف هاي دوران سوم زمين شناسي با سن ائوسن مي باشد. در اثر دگرساني گرمابي سنگ هاي فوق كه تحت تاثير فعاليت هاي تكتونيكي نيز قرار گرفته اند، كانسار كائولن صفي آباد تشكيل شده است. وجود سه گسل عمده با روند تقريبي شرقي- غربي در منطقه موجب تسريع فرآيند كائولينيزاسيون گرديده است. با توجه به نتايج حاصل از مطالعات شيميايي، ميزان اكسيد آلومينيوم نمونه منوسط كانسار بين حداقل 17/69 درصد تا 19/84 درصد متغير است، ضمن ميزان اكسيد سيليسيم بين حداقل 48/02 درصد تا حداكثر 60/12 درصد در تغيير است. بالا بودن مقدار اكسيد آلومينيوم و پايين بودن ميزان اكسيد سيليسيم موجب افزايش مقاومت فرآورده هاي سراميكي در برابر شوك هاي گرمايي مي گردد. اين ويژگي در مورد فرآورده هاي سراميكي كائولن صفي آباد نسبت به كائولن هلاك آباد و زنور در ايران بيشتر و نسبت به كائولن در انگلستان كمتر است. سفيدي و شفافيت رنگ فرآورده هاي سراميكي تحت تاثير ميزان اكسيد آهن و تيتان نمونه كائولن مي باشد. اين مقادير در نمونه هاي كائولن زئور و دياموند كمتر و در نمونه كائولن هلاك آباد بيشتر از كائولن صفي آباد است. لذا فرآورده هاي سراميكي حاصل از كائولن صفي آباد نسبت به هلاك آباد از كيفيت بالاتر و نسبت به كائولن زنور و دياموند از كيفيت پايين تري برخوردار است، بطوري كه رنگ كائولن صفي آباد بعد از پخت در 800 درجه سانتيگراد، كرم روشن مي باشد. مطالعات كاني شناسي به روش XRD حاكي از حضور آلفا كوارتز و اوليگوكلاز به عنوان كاني هاي اصلي و كائواينيت، مسكويت و بيوتيت به عنوان كاني هاي فرعي و مينرال هاي گروه اسمكتيت به عنوان كاني هاي ثانويه مي باشد. خواص فيزيكي و شيميايي كانسار صفي آباد ارتباط مستقيمي با كاني شناسي و نحوه تشكيل آن دارد. بطوري كه فراواني ميزان كاني كائولينيت در نمونه ها موجب افزايش كيفيت شيميايي و در نتيجه بهبود اختصاصات فيزيكي نمونه مانند افزايش مقاومت فشاري و كاهش ضريب نمونه در 100 درجه سانتيگراد، بالا بودن نقطه ذوب و رنگ مناسب آن بعد از پخت شده است.


كلمات كليدي:

كائولينيت، كاني شناسي، خراسان رضوي، صفي آباد


[ لينک دايمي به اين صفحه: ]
+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:49 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است
+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:48 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است
+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:48 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است
+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:48 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است
+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:48 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است
+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:48 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است
+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:48 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است
+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:48 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

کانی های کائولن

•کائولينيت Kaolinit :
کائولن با نام کاني شناسي کائولينيت با فرمول شيميايي (OH)8 (Si4O10) Al4 در سيستم تري کلينيک و سختي حدود 5/2-1، داراي 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتي مترمکعبو نقطه ذوب آن °C 1785 است. رنگ آن سفيد مايل به زرد و گاهي هم کمي سبز يا آبي رنگ بوده وطعم خاک دارد و به صورت مرطوب، بوي شديد خاک مي دهد. اين کاني اغلب داراي پلاستيسيته بوده و عملاً در آب، اسيدهاي سرد و رقيق، اسيد کلريدريک و اسيد سولفوريک گرم و غليظ و ئيدروکسيدهاي قليايي نامحلول حل مي شود.
اغلب ذخاير کائوليني در اثر هوازدگي و تجزيه سنگهاي ولکانيکي حاوي سيلکات آلومينيوم بوجود مي آيند. سنگهاي گرانيتي، گنايس ها، کوارتز، پورفيري ها و همچنين رسوبات حاوي فلدسپات ها، ميکا و زئوليت جهت ايجاد کائولينيت مناسب مي باشند که در اثر هوازدگي و تجزيه شيميائي مواد قليائي و مقداري از SO2 خارج شده و کوارتز و ساير کاني هاي همراه بصورت ترکيب باقي مي مانند.
کائولن ممکن است نتيجه آلتراسيون هيدروترمال باشد. در اين صورت، محلول هيدروترمال سردتر از 300 درجه سانتي گراد در داخل سنگهاي با فلدسپات بالا، سبب شستن يونهاي Ca++,K+, Na+ و ساير کاتيون ها و رسوب آنها با H+ بيشتر مي شود. اغلب اين گونه ذخاير در ارتباط با سيستم متئوريک هيدروترمال، که حرارت از سنگهاي ولکانيکي مشتق مي شود، مي باشند.
ذخاير بزرگي از کائولينيت در منطقه CORNWALL انگلستان در خارجي ترين قسمت هاي سيستم هيدروترمالي، مرتبط با باتوليت هاي گرانيتي وجود دارند که به عمق چندين کيلومتر تشکيل شده اند.
کائولينيت در مقايسه با ناكريت- ديكيت از نظم کمتري برخوردار است و به همين دليل اندازه بلور و ذرات اندازه بلور و ذرات هالوزيت در مقايسه با بقيه کوچکتر است. کائولينيت در زون هاي هوازده و آلتراسيون سنگ هاي آذرين و دگرگوني به ويژه فلدسپارها تشکيل مي شود.
•رس توپي:
رس توپي يك نوع سنگ رسوبي است كه حاوي كائولينيت و مقدار جزئي ايليت، كلريت، كوارتز و مونتموريونيت است. ذرات كائولينيت در رس توپي در مقايسه با ساير منابع رس دار كوچكتر است. مقدار كائولينيت رس توپي 20 تا 95 درصد، كوارتز آن 10 تا 70 درصد و ايليت و كلريت آن 5 تا 45 درصد است. مواد آلي، مونتموريونيت، تركيبات اهن، اكسيد تيتان و نمك هاي محلول از جمله ناخالصي هاي رس توپي هستند. رس توپي بيشتر همراه با لايه هاي زغال دار است و از آن جا كه ذرات ريز كاني هاي رسي را به همراه دارد، خاصيت شكل پذيري آن بسيار خوب است. رنگ رس توپي قهوه اي مايل به سياه است و مصارف آن عبارتند از : سراميكهاي بهداشتي، چيني هاي الكتريكي، انواع كاشي ها، ظروف غذاخوري، صنايع دستي و ديرگدازها.
•هالوزيت:
هالوزيت نوعي كائولين است که به دو حالت آب دار و بدون آب يافت مي شود و ترکيب نوع آب دار آن مشابه بقيه است و تنها دو مولکول اضافي آب دارد (2SiO2.Al2O3.4H2O ).
تشخيص هالوزيت به كمك پراش اشعه ايكس امكان پذير است. هالوزيت بيشتر در زون هاي آلتراسيون و بندرت در زون هاي هوازده ساپروليت يافت مي گردد. عمده مصارف آن در تهيه سيمان پورتلند و تهيه نسوزها و سراميك است.
•ديکيت:
ديكيت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود و عمدتاً در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•ناكريت :
ناکريت نوعي كائولين است که در سيستم مونوکلينيک متبلور مي شود. نحوه قرار گيري ورقه هاي کائولينيت در ناکريت منظم است و بر همين اساس بلورهاي آنها بزرگترند و به سمت هالوزيت کاملاً بي نظم است (ناكريت- ديكيت- كائولينيت- هالوزيت). ناکريت کمياب بوده و در زون هاي آلتراسيون تشکيل مي شود.
•خاك رس آتشخوار :
بيشتر خاك رس آتشخوار از كائولينيت تشكيل گرديده، كائولين در آن به خوبي متبلور مي شد و نظم مطلوبي در شبكه آن وجود دارد. خاك رس آتشخوار، علاوه بر كائولين حاوي اكسيد و هيدروكسيدهاي آلومينيوم نيز هست. هر نوع خاكي كه دماي بيش از 1500 درجه سانتي گراد را تحمل کند و ميزان AL2O3 موجود در آن قابل توجه باشد، به خاك رس آتشخوار معروف است. خاك رس آتشخوار به انواع شكل پذير، نيمه شكل پذير و بي شكل تقسيم مي گردد. خاك رس آتشخوار، بيشتر در افقهاي پايين لايه هاي زغال دار پيدا مي شود.
مصرف عمده اين خاك در تهيه آجرهاي آتشخوار است كه به شاموت معروفند. ديگر مصارف آن در ساخت قطعات كوره ها، ديگهاي گرمابي و كاشي هاي نسوز است
+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:48 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ...

+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:47 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ...

+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:47 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ...

+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:47 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ...

+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:47 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ...

+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:47 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ...

+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:47 توسط مهندس ایمان رستگار  | 

نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ... نام «کوه بلند» را به خاطر بسپارید، این نام در زبان چینی «کائولینگ» خوانده می شود و «کائولن» مشتقی از این واژه چینی است.

صنعت کائولن و اصولا کائولن شناسی جهان را به چینی ها نسبت می دهند؛ نخستین بار چینی ها ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح «کائولن» را به صورت کوهی بلند در منطقه ای به نام «جائوجائو» واقع در شمال چین کشف کردند.

در قرون گذشته سنگ های این منطقه کوهستانی برای ساختن ظروف چینی استفاده می شد و از این روست که واژه خاک چینی (china clay) درباره آن به کار می رود، اما امروز فقط به کائولینی که در منطقه «کورن وال» انگلستان یافت می شود، خاک چینی می گویند!

کائولن چیست؟

قبل از هر چیز لازم است بدانیم که کائولن اساسا چیست و چگونه به وجود می آید؟

«کائولن» سنگی نرم، خاکی، شکل پذیر و معمولا سفید یا تقریبا سفید است که عمدتا از کائولینیت تشکیل شده (۵۰ تا ۹۵درصد) و معمولا حاوی کانی های رسی، Fe، Ti، SiO۲ و... است. کائولن از دگرسانی سنگ های حاوی کانی های آلومینیوم دار مانند فلدسپات به همراه دیگر کانی ها مثل «میکا» یا «کوارتز» به وجود می آید. کائولن ممکن است علاوه بر کائولینیت، کوارتز و ...

+ نوشته شده در سه شنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 14:47 توسط مهندس ایمان رستگار  | 
مطالب جدیدتر مطالب قدیمی‌تر