تعریف سرامیک

ریشه کلمه سرامیک برگرفته از واژه یونانی Keramos به معنی “گل رس کوزه گری” یا “گل رس پخته شده و سفال” است. این واژه خود نیز ریشه سانسکریت داشته  و به معنای “سوختن و پختن” می باشد.بنابراین یونانیان عصر باستان این عبارت را هنگامی که منظورشان اشاره به محصولات پخته شده از جنس خاک بوده، بکار می بردند. سرامیک در گذشته به عنوان صنعت تولید اشیایی که از رس پخته تشکیل می شدند، مطرح بوده است. اصولاً صنعت سرامیک بر مبنای پلاستیسیته رسها به وجود آمده است. وقتی به خاک رس آب افزوده شود، پدیده ای به ظهور می رسد که عموماً از آن تحت عنوان پلاستیسیته یاد می گردد و یکی از مهمترین خصوصیات رس می باشد. در واقع فرآیند شکل دهی فرآورده های سرامیکی برای این بار زمانی به منصه ظهور رسید که بشر به این خاصیت مهم رسهای پلاستیک پی برده است.

امروز تنوع گونه های مختلف مواد اولیه مورد استفاده در صنایع سرامیک به قدری زیاد است که طبقه بندی آنها به آسانی صورت نمی گیرد.این مواد غیر فلزی و غیر آلی، از رسهای متداول در ساخت سرامیک های سنتی تا کربن را که از اجزای تشکیل دهنده سرامیک های نوین محسوب می شوند، در برمی گیرند. موادی به نرمی گرافیت تا سختی الماس، به سفیدی گچ تا سیاهی کربن، به همواری شیشه تا زبری ساینده ها، به ارزانی ماسه سنگ تا گرانی تراشه های الکترونیکی کوارتز، مضر برای سلامتی همانند آسبست تا مفید همچون دریچه مصنوعی قلب به عنوان دریچه ای به سوی ادامه زندگی، همچنین عایقها، ابررساناها و نیمه رساناها و غیره در حیطه کاربرد صنعت سرامیک می گنجند. این صنعت، فرآورده هایی نظیر بتن، سیمان، شیشه، کاشی، چینی، لوازم بهداشتی، سفال، لعاب، عایق، شمع ماشین، سرامیکهای الکتریکی، الکترونیکی و مغناطیسی، محصولات صنایع پزشکی، انرژی هسته ای و شاخه های مختلف مهندسی و غیره را در برمی گیرد.

فرآیندهای صنعتی که نیاز به واکنش در حرارتهای بالا دارند، مانند صنایع تغلیظ و ذوب فلزات، ریخته گری، تولید نیرو، تولید آجر، کاشی، چینی، شیشه، آهک، گچ و غیره محتاج به کوره هایی هستند که درون آنها به وسیله آجرهای نسوز پوشیده شده باشد، لذا مواد نسوز به عنوان زیر مجموعه ای از مواد سرامیکی مطح بوده و نقش مهمی در صنایع ایفا می نمایند.

سرامیکها مخلوطی از فازهای بلوری و شیشه ای هستند که هر یک از آنها ترکیبات متعددی دارد. این فازها ممکن است دارای ترکیبات ساده باشند، مانند Mgo و Sio₂ که تنها از دو اتم تشکیل شده اند و یا می توانند از ترکیبات پیچیده نظیر فلدسپاتها و ترکیبات شیمیایی [K[AlSi₃O₈] ، Na[AlSi₃O₈ و غیره، یا رسها یا ترکیبات شیمیایی Al,Mg,Fe³⁺)₄(Si,Al)₈O₂₀(OH)₂.nH₂O) و Al₂Si₂O₂(OH)₄ که حاوی عناصر متعدد هستند، به وجود آمده باشند.

در ترکیبات فوق عناصر فلزی به عنوان کاتیونها و عناصر غیر فلزی به صورت آنیونها وجود دارند. کاتیونها با بار الکتریکی مثبت و آنیونها با بار الکتریکی منفی نسبت به یکدیگر نیروی جاذبه قوی اعمال می کنند که برای جداسازی آنها از یکدیگر به انرژی و نیروی قابل توجه نیاز می باشد، لذا مواد سرامیکی سخت (دارای مقاومت مکانیکی)، دیرگداز ( دارای مقاومت حرارتی) و خنثی (دارای مقاومت شیمیایی) هستند.

تعریف سرامیک

ریشه کلمه سرامیک برگرفته از واژه یونانی Keramos به معنی “گل رس کوزه گری” یا “گل رس پخته شده و سفال” است. این واژه خود نیز ریشه سانسکریت داشته  و به معنای “سوختن و پختن” می باشد.بنابراین یونانیان عصر باستان این عبارت را هنگامی که منظورشان اشاره به محصولات پخته شده از جنس خاک بوده، بکار می بردند. سرامیک در گذشته به عنوان صنعت تولید اشیایی که از رس پخته تشکیل می شدند، مطرح بوده است. اصولاً صنعت سرامیک بر مبنای پلاستیسیته رسها به وجود آمده است. وقتی به خاک رس آب افزوده شود، پدیده ای به ظهور می رسد که عموماً از آن تحت عنوان پلاستیسیته یاد می گردد و یکی از مهمترین خصوصیات رس می باشد. در واقع فرآیند شکل دهی فرآورده های سرامیکی برای این بار زمانی به منصه ظهور رسید که بشر به این خاصیت مهم رسهای پلاستیک پی برده است.

امروز تنوع گونه های مختلف مواد اولیه مورد استفاده در صنایع سرامیک به قدری زیاد است که طبقه بندی آنها به آسانی صورت نمی گیرد.این مواد غیر فلزی و غیر آلی، از رسهای متداول در ساخت سرامیک های سنتی تا کربن را که از اجزای تشکیل دهنده سرامیک های نوین محسوب می شوند، در برمی گیرند. موادی به نرمی گرافیت تا سختی الماس، به سفیدی گچ تا سیاهی کربن، به همواری شیشه تا زبری ساینده ها، به ارزانی ماسه سنگ تا گرانی تراشه های الکترونیکی کوارتز، مضر برای سلامتی همانند آسبست تا مفید همچون دریچه مصنوعی قلب به عنوان دریچه ای به سوی ادامه زندگی، همچنین عایقها، ابررساناها و نیمه رساناها و غیره در حیطه کاربرد صنعت سرامیک می گنجند. این صنعت، فرآورده هایی نظیر بتن، سیمان، شیشه، کاشی، چینی، لوازم بهداشتی، سفال، لعاب، عایق، شمع ماشین، سرامیکهای الکتریکی، الکترونیکی و مغناطیسی، محصولات صنایع پزشکی، انرژی هسته ای و شاخه های مختلف مهندسی و غیره را در برمی گیرد.

فرآیندهای صنعتی که نیاز به واکنش در حرارتهای بالا دارند، مانند صنایع تغلیظ و ذوب فلزات، ریخته گری، تولید نیرو، تولید آجر، کاشی، چینی، شیشه، آهک، گچ و غیره محتاج به کوره هایی هستند که درون آنها به وسیله آجرهای نسوز پوشیده شده باشد، لذا مواد نسوز به عنوان زیر مجموعه ای از مواد سرامیکی مطح بوده و نقش مهمی در صنایع ایفا می نمایند.

سرامیکها مخلوطی از فازهای بلوری و شیشه ای هستند که هر یک از آنها ترکیبات متعددی دارد. این فازها ممکن است دارای ترکیبات ساده باشند، مانند Mgo و Sio₂ که تنها از دو اتم تشکیل شده اند و یا می توانند از ترکیبات پیچیده نظیر فلدسپاتها و ترکیبات شیمیایی [K[AlSi₃O₈] ، Na[AlSi₃O₈ و غیره، یا رسها یا ترکیبات شیمیایی Al,Mg,Fe³⁺)₄(Si,Al)₈O₂₀(OH)₂.nH₂O) و Al₂Si₂O₂(OH)₄ که حاوی عناصر متعدد هستند، به وجود آمده باشند.

در ترکیبات فوق عناصر فلزی به عنوان کاتیونها و عناصر غیر فلزی به صورت آنیونها وجود دارند. کاتیونها با بار الکتریکی مثبت و آنیونها با بار الکتریکی منفی نسبت به یکدیگر نیروی جاذبه قوی اعمال می کنند که برای جداسازی آنها از یکدیگر به انرژی و نیروی قابل توجه نیاز می باشد، لذا مواد سرامیکی سخت (دارای مقاومت مکانیکی)، دیرگداز ( دارای مقاومت حرارتی) و خنثی (دارای مقاومت شیمیایی) هستند.

تعریف سرامیک

ریشه کلمه سرامیک برگرفته از واژه یونانی Keramos به معنی “گل رس کوزه گری” یا “گل رس پخته شده و سفال” است. این واژه خود نیز ریشه سانسکریت داشته  و به معنای “سوختن و پختن” می باشد.بنابراین یونانیان عصر باستان این عبارت را هنگامی که منظورشان اشاره به محصولات پخته شده از جنس خاک بوده، بکار می بردند. سرامیک در گذشته به عنوان صنعت تولید اشیایی که از رس پخته تشکیل می شدند، مطرح بوده است. اصولاً صنعت سرامیک بر مبنای پلاستیسیته رسها به وجود آمده است. وقتی به خاک رس آب افزوده شود، پدیده ای به ظهور می رسد که عموماً از آن تحت عنوان پلاستیسیته یاد می گردد و یکی از مهمترین خصوصیات رس می باشد. در واقع فرآیند شکل دهی فرآورده های سرامیکی برای این بار زمانی به منصه ظهور رسید که بشر به این خاصیت مهم رسهای پلاستیک پی برده است.

امروز تنوع گونه های مختلف مواد اولیه مورد استفاده در صنایع سرامیک به قدری زیاد است که طبقه بندی آنها به آسانی صورت نمی گیرد.این مواد غیر فلزی و غیر آلی، از رسهای متداول در ساخت سرامیک های سنتی تا کربن را که از اجزای تشکیل دهنده سرامیک های نوین محسوب می شوند، در برمی گیرند. موادی به نرمی گرافیت تا سختی الماس، به سفیدی گچ تا سیاهی کربن، به همواری شیشه تا زبری ساینده ها، به ارزانی ماسه سنگ تا گرانی تراشه های الکترونیکی کوارتز، مضر برای سلامتی همانند آسبست تا مفید همچون دریچه مصنوعی قلب به عنوان دریچه ای به سوی ادامه زندگی، همچنین عایقها، ابررساناها و نیمه رساناها و غیره در حیطه کاربرد صنعت سرامیک می گنجند. این صنعت، فرآورده هایی نظیر بتن، سیمان، شیشه، کاشی، چینی، لوازم بهداشتی، سفال، لعاب، عایق، شمع ماشین، سرامیکهای الکتریکی، الکترونیکی و مغناطیسی، محصولات صنایع پزشکی، انرژی هسته ای و شاخه های مختلف مهندسی و غیره را در برمی گیرد.

فرآیندهای صنعتی که نیاز به واکنش در حرارتهای بالا دارند، مانند صنایع تغلیظ و ذوب فلزات، ریخته گری، تولید نیرو، تولید آجر، کاشی، چینی، شیشه، آهک، گچ و غیره محتاج به کوره هایی هستند که درون آنها به وسیله آجرهای نسوز پوشیده شده باشد، لذا مواد نسوز به عنوان زیر مجموعه ای از مواد سرامیکی مطح بوده و نقش مهمی در صنایع ایفا می نمایند.

سرامیکها مخلوطی از فازهای بلوری و شیشه ای هستند که هر یک از آنها ترکیبات متعددی دارد. این فازها ممکن است دارای ترکیبات ساده باشند، مانند Mgo و Sio₂ که تنها از دو اتم تشکیل شده اند و یا می توانند از ترکیبات پیچیده نظیر فلدسپاتها و ترکیبات شیمیایی [K[AlSi₃O₈] ، Na[AlSi₃O₈ و غیره، یا رسها یا ترکیبات شیمیایی Al,Mg,Fe³⁺)₄(Si,Al)₈O₂₀(OH)₂.nH₂O) و Al₂Si₂O₂(OH)₄ که حاوی عناصر متعدد هستند، به وجود آمده باشند.

در ترکیبات فوق عناصر فلزی به عنوان کاتیونها و عناصر غیر فلزی به صورت آنیونها وجود دارند. کاتیونها با بار الکتریکی مثبت و آنیونها با بار الکتریکی منفی نسبت به یکدیگر نیروی جاذبه قوی اعمال می کنند که برای جداسازی آنها از یکدیگر به انرژی و نیروی قابل توجه نیاز می باشد، لذا مواد سرامیکی سخت (دارای مقاومت مکانیکی)، دیرگداز ( دارای مقاومت حرارتی) و خنثی (دارای مقاومت شیمیایی) هستند.

تعریف سرامیک

ریشه کلمه سرامیک برگرفته از واژه یونانی Keramos به معنی “گل رس کوزه گری” یا “گل رس پخته شده و سفال” است. این واژه خود نیز ریشه سانسکریت داشته  و به معنای “سوختن و پختن” می باشد.بنابراین یونانیان عصر باستان این عبارت را هنگامی که منظورشان اشاره به محصولات پخته شده از جنس خاک بوده، بکار می بردند. سرامیک در گذشته به عنوان صنعت تولید اشیایی که از رس پخته تشکیل می شدند، مطرح بوده است. اصولاً صنعت سرامیک بر مبنای پلاستیسیته رسها به وجود آمده است. وقتی به خاک رس آب افزوده شود، پدیده ای به ظهور می رسد که عموماً از آن تحت عنوان پلاستیسیته یاد می گردد و یکی از مهمترین خصوصیات رس می باشد. در واقع فرآیند شکل دهی فرآورده های سرامیکی برای این بار زمانی به منصه ظهور رسید که بشر به این خاصیت مهم رسهای پلاستیک پی برده است.

امروز تنوع گونه های مختلف مواد اولیه مورد استفاده در صنایع سرامیک به قدری زیاد است که طبقه بندی آنها به آسانی صورت نمی گیرد.این مواد غیر فلزی و غیر آلی، از رسهای متداول در ساخت سرامیک های سنتی تا کربن را که از اجزای تشکیل دهنده سرامیک های نوین محسوب می شوند، در برمی گیرند. موادی به نرمی گرافیت تا سختی الماس، به سفیدی گچ تا سیاهی کربن، به همواری شیشه تا زبری ساینده ها، به ارزانی ماسه سنگ تا گرانی تراشه های الکترونیکی کوارتز، مضر برای سلامتی همانند آسبست تا مفید همچون دریچه مصنوعی قلب به عنوان دریچه ای به سوی ادامه زندگی، همچنین عایقها، ابررساناها و نیمه رساناها و غیره در حیطه کاربرد صنعت سرامیک می گنجند. این صنعت، فرآورده هایی نظیر بتن، سیمان، شیشه، کاشی، چینی، لوازم بهداشتی، سفال، لعاب، عایق، شمع ماشین، سرامیکهای الکتریکی، الکترونیکی و مغناطیسی، محصولات صنایع پزشکی، انرژی هسته ای و شاخه های مختلف مهندسی و غیره را در برمی گیرد.

فرآیندهای صنعتی که نیاز به واکنش در حرارتهای بالا دارند، مانند صنایع تغلیظ و ذوب فلزات، ریخته گری، تولید نیرو، تولید آجر، کاشی، چینی، شیشه، آهک، گچ و غیره محتاج به کوره هایی هستند که درون آنها به وسیله آجرهای نسوز پوشیده شده باشد، لذا مواد نسوز به عنوان زیر مجموعه ای از مواد سرامیکی مطح بوده و نقش مهمی در صنایع ایفا می نمایند.

سرامیکها مخلوطی از فازهای بلوری و شیشه ای هستند که هر یک از آنها ترکیبات متعددی دارد. این فازها ممکن است دارای ترکیبات ساده باشند، مانند Mgo و Sio₂ که تنها از دو اتم تشکیل شده اند و یا می توانند از ترکیبات پیچیده نظیر فلدسپاتها و ترکیبات شیمیایی [K[AlSi₃O₈] ، Na[AlSi₃O₈ و غیره، یا رسها یا ترکیبات شیمیایی Al,Mg,Fe³⁺)₄(Si,Al)₈O₂₀(OH)₂.nH₂O) و Al₂Si₂O₂(OH)₄ که حاوی عناصر متعدد هستند، به وجود آمده باشند.

در ترکیبات فوق عناصر فلزی به عنوان کاتیونها و عناصر غیر فلزی به صورت آنیونها وجود دارند. کاتیونها با بار الکتریکی مثبت و آنیونها با بار الکتریکی منفی نسبت به یکدیگر نیروی جاذبه قوی اعمال می کنند که برای جداسازی آنها از یکدیگر به انرژی و نیروی قابل توجه نیاز می باشد، لذا مواد سرامیکی سخت (دارای مقاومت مکانیکی)، دیرگداز ( دارای مقاومت حرارتی) و خنثی (دارای مقاومت شیمیایی) هستند.

تعریف سرامیک

ریشه کلمه سرامیک برگرفته از واژه یونانی Keramos به معنی “گل رس کوزه گری” یا “گل رس پخته شده و سفال” است. این واژه خود نیز ریشه سانسکریت داشته  و به معنای “سوختن و پختن” می باشد.بنابراین یونانیان عصر باستان این عبارت را هنگامی که منظورشان اشاره به محصولات پخته شده از جنس خاک بوده، بکار می بردند. سرامیک در گذشته به عنوان صنعت تولید اشیایی که از رس پخته تشکیل می شدند، مطرح بوده است. اصولاً صنعت سرامیک بر مبنای پلاستیسیته رسها به وجود آمده است. وقتی به خاک رس آب افزوده شود، پدیده ای به ظهور می رسد که عموماً از آن تحت عنوان پلاستیسیته یاد می گردد و یکی از مهمترین خصوصیات رس می باشد. در واقع فرآیند شکل دهی فرآورده های سرامیکی برای این بار زمانی به منصه ظهور رسید که بشر به این خاصیت مهم رسهای پلاستیک پی برده است.

امروز تنوع گونه های مختلف مواد اولیه مورد استفاده در صنایع سرامیک به قدری زیاد است که طبقه بندی آنها به آسانی صورت نمی گیرد.این مواد غیر فلزی و غیر آلی، از رسهای متداول در ساخت سرامیک های سنتی تا کربن را که از اجزای تشکیل دهنده سرامیک های نوین محسوب می شوند، در برمی گیرند. موادی به نرمی گرافیت تا سختی الماس، به سفیدی گچ تا سیاهی کربن، به همواری شیشه تا زبری ساینده ها، به ارزانی ماسه سنگ تا گرانی تراشه های الکترونیکی کوارتز، مضر برای سلامتی همانند آسبست تا مفید همچون دریچه مصنوعی قلب به عنوان دریچه ای به سوی ادامه زندگی، همچنین عایقها، ابررساناها و نیمه رساناها و غیره در حیطه کاربرد صنعت سرامیک می گنجند. این صنعت، فرآورده هایی نظیر بتن، سیمان، شیشه، کاشی، چینی، لوازم بهداشتی، سفال، لعاب، عایق، شمع ماشین، سرامیکهای الکتریکی، الکترونیکی و مغناطیسی، محصولات صنایع پزشکی، انرژی هسته ای و شاخه های مختلف مهندسی و غیره را در برمی گیرد.

فرآیندهای صنعتی که نیاز به واکنش در حرارتهای بالا دارند، مانند صنایع تغلیظ و ذوب فلزات، ریخته گری، تولید نیرو، تولید آجر، کاشی، چینی، شیشه، آهک، گچ و غیره محتاج به کوره هایی هستند که درون آنها به وسیله آجرهای نسوز پوشیده شده باشد، لذا مواد نسوز به عنوان زیر مجموعه ای از مواد سرامیکی مطح بوده و نقش مهمی در صنایع ایفا می نمایند.

سرامیکها مخلوطی از فازهای بلوری و شیشه ای هستند که هر یک از آنها ترکیبات متعددی دارد. این فازها ممکن است دارای ترکیبات ساده باشند، مانند Mgo و Sio₂ که تنها از دو اتم تشکیل شده اند و یا می توانند از ترکیبات پیچیده نظیر فلدسپاتها و ترکیبات شیمیایی [K[AlSi₃O₈] ، Na[AlSi₃O₈ و غیره، یا رسها یا ترکیبات شیمیایی Al,Mg,Fe³⁺)₄(Si,Al)₈O₂₀(OH)₂.nH₂O) و Al₂Si₂O₂(OH)₄ که حاوی عناصر متعدد هستند، به وجود آمده باشند.

در ترکیبات فوق عناصر فلزی به عنوان کاتیونها و عناصر غیر فلزی به صورت آنیونها وجود دارند. کاتیونها با بار الکتریکی مثبت و آنیونها با بار الکتریکی منفی نسبت به یکدیگر نیروی جاذبه قوی اعمال می کنند که برای جداسازی آنها از یکدیگر به انرژی و نیروی قابل توجه نیاز می باشد، لذا مواد سرامیکی سخت (دارای مقاومت مکانیکی)، دیرگداز ( دارای مقاومت حرارتی) و خنثی (دارای مقاومت شیمیایی) هستند.

تعریف سرامیک

ریشه کلمه سرامیک برگرفته از واژه یونانی Keramos به معنی “گل رس کوزه گری” یا “گل رس پخته شده و سفال” است. این واژه خود نیز ریشه سانسکریت داشته  و به معنای “سوختن و پختن” می باشد.بنابراین یونانیان عصر باستان این عبارت را هنگامی که منظورشان اشاره به محصولات پخته شده از جنس خاک بوده، بکار می بردند. سرامیک در گذشته به عنوان صنعت تولید اشیایی که از رس پخته تشکیل می شدند، مطرح بوده است. اصولاً صنعت سرامیک بر مبنای پلاستیسیته رسها به وجود آمده است. وقتی به خاک رس آب افزوده شود، پدیده ای به ظهور می رسد که عموماً از آن تحت عنوان پلاستیسیته یاد می گردد و یکی از مهمترین خصوصیات رس می باشد. در واقع فرآیند شکل دهی فرآورده های سرامیکی برای این بار زمانی به منصه ظهور رسید که بشر به این خاصیت مهم رسهای پلاستیک پی برده است.

امروز تنوع گونه های مختلف مواد اولیه مورد استفاده در صنایع سرامیک به قدری زیاد است که طبقه بندی آنها به آسانی صورت نمی گیرد.این مواد غیر فلزی و غیر آلی، از رسهای متداول در ساخت سرامیک های سنتی تا کربن را که از اجزای تشکیل دهنده سرامیک های نوین محسوب می شوند، در برمی گیرند. موادی به نرمی گرافیت تا سختی الماس، به سفیدی گچ تا سیاهی کربن، به همواری شیشه تا زبری ساینده ها، به ارزانی ماسه سنگ تا گرانی تراشه های الکترونیکی کوارتز، مضر برای سلامتی همانند آسبست تا مفید همچون دریچه مصنوعی قلب به عنوان دریچه ای به سوی ادامه زندگی، همچنین عایقها، ابررساناها و نیمه رساناها و غیره در حیطه کاربرد صنعت سرامیک می گنجند. این صنعت، فرآورده هایی نظیر بتن، سیمان، شیشه، کاشی، چینی، لوازم بهداشتی، سفال، لعاب، عایق، شمع ماشین، سرامیکهای الکتریکی، الکترونیکی و مغناطیسی، محصولات صنایع پزشکی، انرژی هسته ای و شاخه های مختلف مهندسی و غیره را در برمی گیرد.

فرآیندهای صنعتی که نیاز به واکنش در حرارتهای بالا دارند، مانند صنایع تغلیظ و ذوب فلزات، ریخته گری، تولید نیرو، تولید آجر، کاشی، چینی، شیشه، آهک، گچ و غیره محتاج به کوره هایی هستند که درون آنها به وسیله آجرهای نسوز پوشیده شده باشد، لذا مواد نسوز به عنوان زیر مجموعه ای از مواد سرامیکی مطح بوده و نقش مهمی در صنایع ایفا می نمایند.

سرامیکها مخلوطی از فازهای بلوری و شیشه ای هستند که هر یک از آنها ترکیبات متعددی دارد. این فازها ممکن است دارای ترکیبات ساده باشند، مانند Mgo و Sio₂ که تنها از دو اتم تشکیل شده اند و یا می توانند از ترکیبات پیچیده نظیر فلدسپاتها و ترکیبات شیمیایی [K[AlSi₃O₈] ، Na[AlSi₃O₈ و غیره، یا رسها یا ترکیبات شیمیایی Al,Mg,Fe³⁺)₄(Si,Al)₈O₂₀(OH)₂.nH₂O) و Al₂Si₂O₂(OH)₄ که حاوی عناصر متعدد هستند، به وجود آمده باشند.

در ترکیبات فوق عناصر فلزی به عنوان کاتیونها و عناصر غیر فلزی به صورت آنیونها وجود دارند. کاتیونها با بار الکتریکی مثبت و آنیونها با بار الکتریکی منفی نسبت به یکدیگر نیروی جاذبه قوی اعمال می کنند که برای جداسازی آنها از یکدیگر به انرژی و نیروی قابل توجه نیاز می باشد، لذا مواد سرامیکی سخت (دارای مقاومت مکانیکی)، دیرگداز ( دارای مقاومت حرارتی) و خنثی (دارای مقاومت شیمیایی) هستند.

تعریف سرامیک

ریشه کلمه سرامیک برگرفته از واژه یونانی Keramos به معنی “گل رس کوزه گری” یا “گل رس پخته شده و سفال” است. این واژه خود نیز ریشه سانسکریت داشته  و به معنای “سوختن و پختن” می باشد.بنابراین یونانیان عصر باستان این عبارت را هنگامی که منظورشان اشاره به محصولات پخته شده از جنس خاک بوده، بکار می بردند. سرامیک در گذشته به عنوان صنعت تولید اشیایی که از رس پخته تشکیل می شدند، مطرح بوده است. اصولاً صنعت سرامیک بر مبنای پلاستیسیته رسها به وجود آمده است. وقتی به خاک رس آب افزوده شود، پدیده ای به ظهور می رسد که عموماً از آن تحت عنوان پلاستیسیته یاد می گردد و یکی از مهمترین خصوصیات رس می باشد. در واقع فرآیند شکل دهی فرآورده های سرامیکی برای این بار زمانی به منصه ظهور رسید که بشر به این خاصیت مهم رسهای پلاستیک پی برده است.

امروز تنوع گونه های مختلف مواد اولیه مورد استفاده در صنایع سرامیک به قدری زیاد است که طبقه بندی آنها به آسانی صورت نمی گیرد.این مواد غیر فلزی و غیر آلی، از رسهای متداول در ساخت سرامیک های سنتی تا کربن را که از اجزای تشکیل دهنده سرامیک های نوین محسوب می شوند، در برمی گیرند. موادی به نرمی گرافیت تا سختی الماس، به سفیدی گچ تا سیاهی کربن، به همواری شیشه تا زبری ساینده ها، به ارزانی ماسه سنگ تا گرانی تراشه های الکترونیکی کوارتز، مضر برای سلامتی همانند آسبست تا مفید همچون دریچه مصنوعی قلب به عنوان دریچه ای به سوی ادامه زندگی، همچنین عایقها، ابررساناها و نیمه رساناها و غیره در حیطه کاربرد صنعت سرامیک می گنجند. این صنعت، فرآورده هایی نظیر بتن، سیمان، شیشه، کاشی، چینی، لوازم بهداشتی، سفال، لعاب، عایق، شمع ماشین، سرامیکهای الکتریکی، الکترونیکی و مغناطیسی، محصولات صنایع پزشکی، انرژی هسته ای و شاخه های مختلف مهندسی و غیره را در برمی گیرد.

فرآیندهای صنعتی که نیاز به واکنش در حرارتهای بالا دارند، مانند صنایع تغلیظ و ذوب فلزات، ریخته گری، تولید نیرو، تولید آجر، کاشی، چینی، شیشه، آهک، گچ و غیره محتاج به کوره هایی هستند که درون آنها به وسیله آجرهای نسوز پوشیده شده باشد، لذا مواد نسوز به عنوان زیر مجموعه ای از مواد سرامیکی مطح بوده و نقش مهمی در صنایع ایفا می نمایند.

سرامیکها مخلوطی از فازهای بلوری و شیشه ای هستند که هر یک از آنها ترکیبات متعددی دارد. این فازها ممکن است دارای ترکیبات ساده باشند، مانند Mgo و Sio₂ که تنها از دو اتم تشکیل شده اند و یا می توانند از ترکیبات پیچیده نظیر فلدسپاتها و ترکیبات شیمیایی [K[AlSi₃O₈] ، Na[AlSi₃O₈ و غیره، یا رسها یا ترکیبات شیمیایی Al,Mg,Fe³⁺)₄(Si,Al)₈O₂₀(OH)₂.nH₂O) و Al₂Si₂O₂(OH)₄ که حاوی عناصر متعدد هستند، به وجود آمده باشند.

در ترکیبات فوق عناصر فلزی به عنوان کاتیونها و عناصر غیر فلزی به صورت آنیونها وجود دارند. کاتیونها با بار الکتریکی مثبت و آنیونها با بار الکتریکی منفی نسبت به یکدیگر نیروی جاذبه قوی اعمال می کنند که برای جداسازی آنها از یکدیگر به انرژی و نیروی قابل توجه نیاز می باشد، لذا مواد سرامیکی سخت (دارای مقاومت مکانیکی)، دیرگداز ( دارای مقاومت حرارتی) و خنثی (دارای مقاومت شیمیایی) هستند.

تعریف سرامیک

ریشه کلمه سرامیک برگرفته از واژه یونانی Keramos به معنی “گل رس کوزه گری” یا “گل رس پخته شده و سفال” است. این واژه خود نیز ریشه سانسکریت داشته  و به معنای “سوختن و پختن” می باشد.بنابراین یونانیان عصر باستان این عبارت را هنگامی که منظورشان اشاره به محصولات پخته شده از جنس خاک بوده، بکار می بردند. سرامیک در گذشته به عنوان صنعت تولید اشیایی که از رس پخته تشکیل می شدند، مطرح بوده است. اصولاً صنعت سرامیک بر مبنای پلاستیسیته رسها به وجود آمده است. وقتی به خاک رس آب افزوده شود، پدیده ای به ظهور می رسد که عموماً از آن تحت عنوان پلاستیسیته یاد می گردد و یکی از مهمترین خصوصیات رس می باشد. در واقع فرآیند شکل دهی فرآورده های سرامیکی برای این بار زمانی به منصه ظهور رسید که بشر به این خاصیت مهم رسهای پلاستیک پی برده است.

امروز تنوع گونه های مختلف مواد اولیه مورد استفاده در صنایع سرامیک به قدری زیاد است که طبقه بندی آنها به آسانی صورت نمی گیرد.این مواد غیر فلزی و غیر آلی، از رسهای متداول در ساخت سرامیک های سنتی تا کربن را که از اجزای تشکیل دهنده سرامیک های نوین محسوب می شوند، در برمی گیرند. موادی به نرمی گرافیت تا سختی الماس، به سفیدی گچ تا سیاهی کربن، به همواری شیشه تا زبری ساینده ها، به ارزانی ماسه سنگ تا گرانی تراشه های الکترونیکی کوارتز، مضر برای سلامتی همانند آسبست تا مفید همچون دریچه مصنوعی قلب به عنوان دریچه ای به سوی ادامه زندگی، همچنین عایقها، ابررساناها و نیمه رساناها و غیره در حیطه کاربرد صنعت سرامیک می گنجند. این صنعت، فرآورده هایی نظیر بتن، سیمان، شیشه، کاشی، چینی، لوازم بهداشتی، سفال، لعاب، عایق، شمع ماشین، سرامیکهای الکتریکی، الکترونیکی و مغناطیسی، محصولات صنایع پزشکی، انرژی هسته ای و شاخه های مختلف مهندسی و غیره را در برمی گیرد.

فرآیندهای صنعتی که نیاز به واکنش در حرارتهای بالا دارند، مانند صنایع تغلیظ و ذوب فلزات، ریخته گری، تولید نیرو، تولید آجر، کاشی، چینی، شیشه، آهک، گچ و غیره محتاج به کوره هایی هستند که درون آنها به وسیله آجرهای نسوز پوشیده شده باشد، لذا مواد نسوز به عنوان زیر مجموعه ای از مواد سرامیکی مطح بوده و نقش مهمی در صنایع ایفا می نمایند.

سرامیکها مخلوطی از فازهای بلوری و شیشه ای هستند که هر یک از آنها ترکیبات متعددی دارد. این فازها ممکن است دارای ترکیبات ساده باشند، مانند Mgo و Sio₂ که تنها از دو اتم تشکیل شده اند و یا می توانند از ترکیبات پیچیده نظیر فلدسپاتها و ترکیبات شیمیایی [K[AlSi₃O₈] ، Na[AlSi₃O₈ و غیره، یا رسها یا ترکیبات شیمیایی Al,Mg,Fe³⁺)₄(Si,Al)₈O₂₀(OH)₂.nH₂O) و Al₂Si₂O₂(OH)₄ که حاوی عناصر متعدد هستند، به وجود آمده باشند.

در ترکیبات فوق عناصر فلزی به عنوان کاتیونها و عناصر غیر فلزی به صورت آنیونها وجود دارند. کاتیونها با بار الکتریکی مثبت و آنیونها با بار الکتریکی منفی نسبت به یکدیگر نیروی جاذبه قوی اعمال می کنند که برای جداسازی آنها از یکدیگر به انرژی و نیروی قابل توجه نیاز می باشد، لذا مواد سرامیکی سخت (دارای مقاومت مکانیکی)، دیرگداز ( دارای مقاومت حرارتی) و خنثی (دارای مقاومت شیمیایی) هستند.

تعریف سرامیک

ریشه کلمه سرامیک برگرفته از واژه یونانی Keramos به معنی “گل رس کوزه گری” یا “گل رس پخته شده و سفال” است. این واژه خود نیز ریشه سانسکریت داشته  و به معنای “سوختن و پختن” می باشد.بنابراین یونانیان عصر باستان این عبارت را هنگامی که منظورشان اشاره به محصولات پخته شده از جنس خاک بوده، بکار می بردند. سرامیک در گذشته به عنوان صنعت تولید اشیایی که از رس پخته تشکیل می شدند، مطرح بوده است. اصولاً صنعت سرامیک بر مبنای پلاستیسیته رسها به وجود آمده است. وقتی به خاک رس آب افزوده شود، پدیده ای به ظهور می رسد که عموماً از آن تحت عنوان پلاستیسیته یاد می گردد و یکی از مهمترین خصوصیات رس می باشد. در واقع فرآیند شکل دهی فرآورده های سرامیکی برای این بار زمانی به منصه ظهور رسید که بشر به این خاصیت مهم رسهای پلاستیک پی برده است.

امروز تنوع گونه های مختلف مواد اولیه مورد استفاده در صنایع سرامیک به قدری زیاد است که طبقه بندی آنها به آسانی صورت نمی گیرد.این مواد غیر فلزی و غیر آلی، از رسهای متداول در ساخت سرامیک های سنتی تا کربن را که از اجزای تشکیل دهنده سرامیک های نوین محسوب می شوند، در برمی گیرند. موادی به نرمی گرافیت تا سختی الماس، به سفیدی گچ تا سیاهی کربن، به همواری شیشه تا زبری ساینده ها، به ارزانی ماسه سنگ تا گرانی تراشه های الکترونیکی کوارتز، مضر برای سلامتی همانند آسبست تا مفید همچون دریچه مصنوعی قلب به عنوان دریچه ای به سوی ادامه زندگی، همچنین عایقها، ابررساناها و نیمه رساناها و غیره در حیطه کاربرد صنعت سرامیک می گنجند. این صنعت، فرآورده هایی نظیر بتن، سیمان، شیشه، کاشی، چینی، لوازم بهداشتی، سفال، لعاب، عایق، شمع ماشین، سرامیکهای الکتریکی، الکترونیکی و مغناطیسی، محصولات صنایع پزشکی، انرژی هسته ای و شاخه های مختلف مهندسی و غیره را در برمی گیرد.

فرآیندهای صنعتی که نیاز به واکنش در حرارتهای بالا دارند، مانند صنایع تغلیظ و ذوب فلزات، ریخته گری، تولید نیرو، تولید آجر، کاشی، چینی، شیشه، آهک، گچ و غیره محتاج به کوره هایی هستند که درون آنها به وسیله آجرهای نسوز پوشیده شده باشد، لذا مواد نسوز به عنوان زیر مجموعه ای از مواد سرامیکی مطح بوده و نقش مهمی در صنایع ایفا می نمایند.

سرامیکها مخلوطی از فازهای بلوری و شیشه ای هستند که هر یک از آنها ترکیبات متعددی دارد. این فازها ممکن است دارای ترکیبات ساده باشند، مانند Mgo و Sio₂ که تنها از دو اتم تشکیل شده اند و یا می توانند از ترکیبات پیچیده نظیر فلدسپاتها و ترکیبات شیمیایی [K[AlSi₃O₈] ، Na[AlSi₃O₈ و غیره، یا رسها یا ترکیبات شیمیایی Al,Mg,Fe³⁺)₄(Si,Al)₈O₂₀(OH)₂.nH₂O) و Al₂Si₂O₂(OH)₄ که حاوی عناصر متعدد هستند، به وجود آمده باشند.

در ترکیبات فوق عناصر فلزی به عنوان کاتیونها و عناصر غیر فلزی به صورت آنیونها وجود دارند. کاتیونها با بار الکتریکی مثبت و آنیونها با بار الکتریکی منفی نسبت به یکدیگر نیروی جاذبه قوی اعمال می کنند که برای جداسازی آنها از یکدیگر به انرژی و نیروی قابل توجه نیاز می باشد، لذا مواد سرامیکی سخت (دارای مقاومت مکانیکی)، دیرگداز ( دارای مقاومت حرارتی) و خنثی (دارای مقاومت شیمیایی) هستند.

تعریف سرامیک

ریشه کلمه سرامیک برگرفته از واژه یونانی Keramos به معنی “گل رس کوزه گری” یا “گل رس پخته شده و سفال” است. این واژه خود نیز ریشه سانسکریت داشته  و به معنای “سوختن و پختن” می باشد.بنابراین یونانیان عصر باستان این عبارت را هنگامی که منظورشان اشاره به محصولات پخته شده از جنس خاک بوده، بکار می بردند. سرامیک در گذشته به عنوان صنعت تولید اشیایی که از رس پخته تشکیل می شدند، مطرح بوده است. اصولاً صنعت سرامیک بر مبنای پلاستیسیته رسها به وجود آمده است. وقتی به خاک رس آب افزوده شود، پدیده ای به ظهور می رسد که عموماً از آن تحت عنوان پلاستیسیته یاد می گردد و یکی از مهمترین خصوصیات رس می باشد. در واقع فرآیند شکل دهی فرآورده های سرامیکی برای این بار زمانی به منصه ظهور رسید که بشر به این خاصیت مهم رسهای پلاستیک پی برده است.

امروز تنوع گونه های مختلف مواد اولیه مورد استفاده در صنایع سرامیک به قدری زیاد است که طبقه بندی آنها به آسانی صورت نمی گیرد.این مواد غیر فلزی و غیر آلی، از رسهای متداول در ساخت سرامیک های سنتی تا کربن را که از اجزای تشکیل دهنده سرامیک های نوین محسوب می شوند، در برمی گیرند. موادی به نرمی گرافیت تا سختی الماس، به سفیدی گچ تا سیاهی کربن، به همواری شیشه تا زبری ساینده ها، به ارزانی ماسه سنگ تا گرانی تراشه های الکترونیکی کوارتز، مضر برای سلامتی همانند آسبست تا مفید همچون دریچه مصنوعی قلب به عنوان دریچه ای به سوی ادامه زندگی، همچنین عایقها، ابررساناها و نیمه رساناها و غیره در حیطه کاربرد صنعت سرامیک می گنجند. این صنعت، فرآورده هایی نظیر بتن، سیمان، شیشه، کاشی، چینی، لوازم بهداشتی، سفال، لعاب، عایق، شمع ماشین، سرامیکهای الکتریکی، الکترونیکی و مغناطیسی، محصولات صنایع پزشکی، انرژی هسته ای و شاخه های مختلف مهندسی و غیره را در برمی گیرد.

فرآیندهای صنعتی که نیاز به واکنش در حرارتهای بالا دارند، مانند صنایع تغلیظ و ذوب فلزات، ریخته گری، تولید نیرو، تولید آجر، کاشی، چینی، شیشه، آهک، گچ و غیره محتاج به کوره هایی هستند که درون آنها به وسیله آجرهای نسوز پوشیده شده باشد، لذا مواد نسوز به عنوان زیر مجموعه ای از مواد سرامیکی مطح بوده و نقش مهمی در صنایع ایفا می نمایند.

سرامیکها مخلوطی از فازهای بلوری و شیشه ای هستند که هر یک از آنها ترکیبات متعددی دارد. این فازها ممکن است دارای ترکیبات ساده باشند، مانند Mgo و Sio₂ که تنها از دو اتم تشکیل شده اند و یا می توانند از ترکیبات پیچیده نظیر فلدسپاتها و ترکیبات شیمیایی [K[AlSi₃O₈] ، Na[AlSi₃O₈ و غیره، یا رسها یا ترکیبات شیمیایی Al,Mg,Fe³⁺)₄(Si,Al)₈O₂₀(OH)₂.nH₂O) و Al₂Si₂O₂(OH)₄ که حاوی عناصر متعدد هستند، به وجود آمده باشند.

در ترکیبات فوق عناصر فلزی به عنوان کاتیونها و عناصر غیر فلزی به صورت آنیونها وجود دارند. کاتیونها با بار الکتریکی مثبت و آنیونها با بار الکتریکی منفی نسبت به یکدیگر نیروی جاذبه قوی اعمال می کنند که برای جداسازی آنها از یکدیگر به انرژی و نیروی قابل توجه نیاز می باشد، لذا مواد سرامیکی سخت (دارای مقاومت مکانیکی)، دیرگداز ( دارای مقاومت حرارتی) و خنثی (دارای مقاومت شیمیایی) هستند.

تعریف سرامیک

ریشه کلمه سرامیک برگرفته از واژه یونانی Keramos به معنی “گل رس کوزه گری” یا “گل رس پخته شده و سفال” است. این واژه خود نیز ریشه سانسکریت داشته  و به معنای “سوختن و پختن” می باشد.بنابراین یونانیان عصر باستان این عبارت را هنگامی که منظورشان اشاره به محصولات پخته شده از جنس خاک بوده، بکار می بردند. سرامیک در گذشته به عنوان صنعت تولید اشیایی که از رس پخته تشکیل می شدند، مطرح بوده است. اصولاً صنعت سرامیک بر مبنای پلاستیسیته رسها به وجود آمده است. وقتی به خاک رس آب افزوده شود، پدیده ای به ظهور می رسد که عموماً از آن تحت عنوان پلاستیسیته یاد می گردد و یکی از مهمترین خصوصیات رس می باشد. در واقع فرآیند شکل دهی فرآورده های سرامیکی برای این بار زمانی به منصه ظهور رسید که بشر به این خاصیت مهم رسهای پلاستیک پی برده است.

امروز تنوع گونه های مختلف مواد اولیه مورد استفاده در صنایع سرامیک به قدری زیاد است که طبقه بندی آنها به آسانی صورت نمی گیرد.این مواد غیر فلزی و غیر آلی، از رسهای متداول در ساخت سرامیک های سنتی تا کربن را که از اجزای تشکیل دهنده سرامیک های نوین محسوب می شوند، در برمی گیرند. موادی به نرمی گرافیت تا سختی الماس، به سفیدی گچ تا سیاهی کربن، به همواری شیشه تا زبری ساینده ها، به ارزانی ماسه سنگ تا گرانی تراشه های الکترونیکی کوارتز، مضر برای سلامتی همانند آسبست تا مفید همچون دریچه مصنوعی قلب به عنوان دریچه ای به سوی ادامه زندگی، همچنین عایقها، ابررساناها و نیمه رساناها و غیره در حیطه کاربرد صنعت سرامیک می گنجند. این صنعت، فرآورده هایی نظیر بتن، سیمان، شیشه، کاشی، چینی، لوازم بهداشتی، سفال، لعاب، عایق، شمع ماشین، سرامیکهای الکتریکی، الکترونیکی و مغناطیسی، محصولات صنایع پزشکی، انرژی هسته ای و شاخه های مختلف مهندسی و غیره را در برمی گیرد.

فرآیندهای صنعتی که نیاز به واکنش در حرارتهای بالا دارند، مانند صنایع تغلیظ و ذوب فلزات، ریخته گری، تولید نیرو، تولید آجر، کاشی، چینی، شیشه، آهک، گچ و غیره محتاج به کوره هایی هستند که درون آنها به وسیله آجرهای نسوز پوشیده شده باشد، لذا مواد نسوز به عنوان زیر مجموعه ای از مواد سرامیکی مطح بوده و نقش مهمی در صنایع ایفا می نمایند.

سرامیکها مخلوطی از فازهای بلوری و شیشه ای هستند که هر یک از آنها ترکیبات متعددی دارد. این فازها ممکن است دارای ترکیبات ساده باشند، مانند Mgo و Sio₂ که تنها از دو اتم تشکیل شده اند و یا می توانند از ترکیبات پیچیده نظیر فلدسپاتها و ترکیبات شیمیایی [K[AlSi₃O₈] ، Na[AlSi₃O₈ و غیره، یا رسها یا ترکیبات شیمیایی Al,Mg,Fe³⁺)₄(Si,Al)₈O₂₀(OH)₂.nH₂O) و Al₂Si₂O₂(OH)₄ که حاوی عناصر متعدد هستند، به وجود آمده باشند.

در ترکیبات فوق عناصر فلزی به عنوان کاتیونها و عناصر غیر فلزی به صورت آنیونها وجود دارند. کاتیونها با بار الکتریکی مثبت و آنیونها با بار الکتریکی منفی نسبت به یکدیگر نیروی جاذبه قوی اعمال می کنند که برای جداسازی آنها از یکدیگر به انرژی و نیروی قابل توجه نیاز می باشد، لذا مواد سرامیکی سخت (دارای مقاومت مکانیکی)، دیرگداز ( دارای مقاومت حرارتی) و خنثی (دارای مقاومت شیمیایی) هستند.

تعریف نسوز

نسوزندگی خاصیتی است که طبق آن ماده یا مواد بدون اینکه نرم شوند بتوانند دمای معینی را تحمل کنند. این خاصیت به ترکیب کانی شناسی و ترکیب شیمیایی ماده بستگی دارد و تا دمایی مشخص می شود که جسم پس از رسیدن به آن، حالت خمیری پیدا می کند.

نسور یا دیرگداز به موادی گفته می شود که پیش از رسیدن به دمای 1520 درجه سانتیگراد به حالت خمیری درنیایند و به عبارت دیگر شکل خود را از دست ندهند. این ویژگی، تنها مشخصه دیرگدازی کی ماده نیست، بلکه پایداری ترکیب و عدم انجام واکنش میان آنها و مواد درگیر با آنها خود یکی از خصوصیات یک نسوز است.

فرآروده های نسوز در دمای بالا بیانگر ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی محیط کاربرد خود نیز می باشند. به عبارت دیگر علاوه بر تحمل دمای بالا در برابر عوامل دیگری مانند فشار، سایش، شوکهای حرارتی، مواد شیمیایی و بارهای مکانیکی در دمای بالا که احتمالاً در شرایط کاری با آنها روبرو می شوند پایدار باشند و تغییر کیفیت ندهند.

بیشتر نسوزهای تجارتی دارای ترکیباتی از اکسیدها و عناصر زیر می باشند:

Al₂O₃ ,SiO₂,CaO,MgO,FeO,Fe₂O₃,Fe₃O₄,Cr₂O₃,SiC,C

از میان ترکیبات مذکور Al₂O₃ وSiO₂ از نظر مقدار درصد، مهمترین بخش مواد دیرگداز را تشکیل می دهند. به طور کلی ویژگی های فرآورده های نسوز به قرار زیر است:

1. نقطه خمیری و ذوب بالا
2. استحکام کافی
3. انبساط حرارتی کم (ثبات حجمی)
4. پایین بودن میزان تخلخل تا حد ممکن
5. عایق بودن در برابر جریانهای گرمایی و الکتریسیته
6. پایداری در برابر واکنشهای شیمیایی مواد و سرباره های گداخته فلزات و غبار کوره
7. انبساط و ضریب انبساط ثابت هنگام گرم کردن دوباره و نداشتن انبساط و انقباض ناگهانی
8. پایداری شکل در برابر فشار و تغییرات ناگهانی دما
9. پایداری در برابر ضربه
10. نفوذ ناپذیری در برابر عوامل خورنده
11. نفوذ ناپذیری در برابر گازها

وجود این ویژگیها در فرآورده های نسوز نسبی است و الزاماً همه آنها نباید با هم و با یک شدت فراهم باشند.

تعریف نسوز

نسوزندگی خاصیتی است که طبق آن ماده یا مواد بدون اینکه نرم شوند بتوانند دمای معینی را تحمل کنند. این خاصیت به ترکیب کانی شناسی و ترکیب شیمیایی ماده بستگی دارد و تا دمایی مشخص می شود که جسم پس از رسیدن به آن، حالت خمیری پیدا می کند.

نسور یا دیرگداز به موادی گفته می شود که پیش از رسیدن به دمای 1520 درجه سانتیگراد به حالت خمیری درنیایند و به عبارت دیگر شکل خود را از دست ندهند. این ویژگی، تنها مشخصه دیرگدازی کی ماده نیست، بلکه پایداری ترکیب و عدم انجام واکنش میان آنها و مواد درگیر با آنها خود یکی از خصوصیات یک نسوز است.

فرآروده های نسوز در دمای بالا بیانگر ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی محیط کاربرد خود نیز می باشند. به عبارت دیگر علاوه بر تحمل دمای بالا در برابر عوامل دیگری مانند فشار، سایش، شوکهای حرارتی، مواد شیمیایی و بارهای مکانیکی در دمای بالا که احتمالاً در شرایط کاری با آنها روبرو می شوند پایدار باشند و تغییر کیفیت ندهند.

بیشتر نسوزهای تجارتی دارای ترکیباتی از اکسیدها و عناصر زیر می باشند:

Al₂O₃ ,SiO₂,CaO,MgO,FeO,Fe₂O₃,Fe₃O₄,Cr₂O₃,SiC,C

از میان ترکیبات مذکور Al₂O₃ وSiO₂ از نظر مقدار درصد، مهمترین بخش مواد دیرگداز را تشکیل می دهند. به طور کلی ویژگی های فرآورده های نسوز به قرار زیر است:

1. نقطه خمیری و ذوب بالا
2. استحکام کافی
3. انبساط حرارتی کم (ثبات حجمی)
4. پایین بودن میزان تخلخل تا حد ممکن
5. عایق بودن در برابر جریانهای گرمایی و الکتریسیته
6. پایداری در برابر واکنشهای شیمیایی مواد و سرباره های گداخته فلزات و غبار کوره
7. انبساط و ضریب انبساط ثابت هنگام گرم کردن دوباره و نداشتن انبساط و انقباض ناگهانی
8. پایداری شکل در برابر فشار و تغییرات ناگهانی دما
9. پایداری در برابر ضربه
10. نفوذ ناپذیری در برابر عوامل خورنده
11. نفوذ ناپذیری در برابر گازها

وجود این ویژگیها در فرآورده های نسوز نسبی است و الزاماً همه آنها نباید با هم و با یک شدت فراهم باشند.

تعریف نسوز

نسوزندگی خاصیتی است که طبق آن ماده یا مواد بدون اینکه نرم شوند بتوانند دمای معینی را تحمل کنند. این خاصیت به ترکیب کانی شناسی و ترکیب شیمیایی ماده بستگی دارد و تا دمایی مشخص می شود که جسم پس از رسیدن به آن، حالت خمیری پیدا می کند.

نسور یا دیرگداز به موادی گفته می شود که پیش از رسیدن به دمای 1520 درجه سانتیگراد به حالت خمیری درنیایند و به عبارت دیگر شکل خود را از دست ندهند. این ویژگی، تنها مشخصه دیرگدازی کی ماده نیست، بلکه پایداری ترکیب و عدم انجام واکنش میان آنها و مواد درگیر با آنها خود یکی از خصوصیات یک نسوز است.

فرآروده های نسوز در دمای بالا بیانگر ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی محیط کاربرد خود نیز می باشند. به عبارت دیگر علاوه بر تحمل دمای بالا در برابر عوامل دیگری مانند فشار، سایش، شوکهای حرارتی، مواد شیمیایی و بارهای مکانیکی در دمای بالا که احتمالاً در شرایط کاری با آنها روبرو می شوند پایدار باشند و تغییر کیفیت ندهند.

بیشتر نسوزهای تجارتی دارای ترکیباتی از اکسیدها و عناصر زیر می باشند:

Al₂O₃ ,SiO₂,CaO,MgO,FeO,Fe₂O₃,Fe₃O₄,Cr₂O₃,SiC,C

از میان ترکیبات مذکور Al₂O₃ وSiO₂ از نظر مقدار درصد، مهمترین بخش مواد دیرگداز را تشکیل می دهند. به طور کلی ویژگی های فرآورده های نسوز به قرار زیر است:

1. نقطه خمیری و ذوب بالا
2. استحکام کافی
3. انبساط حرارتی کم (ثبات حجمی)
4. پایین بودن میزان تخلخل تا حد ممکن
5. عایق بودن در برابر جریانهای گرمایی و الکتریسیته
6. پایداری در برابر واکنشهای شیمیایی مواد و سرباره های گداخته فلزات و غبار کوره
7. انبساط و ضریب انبساط ثابت هنگام گرم کردن دوباره و نداشتن انبساط و انقباض ناگهانی
8. پایداری شکل در برابر فشار و تغییرات ناگهانی دما
9. پایداری در برابر ضربه
10. نفوذ ناپذیری در برابر عوامل خورنده
11. نفوذ ناپذیری در برابر گازها

وجود این ویژگیها در فرآورده های نسوز نسبی است و الزاماً همه آنها نباید با هم و با یک شدت فراهم باشند.

تعریف نسوز

نسوزندگی خاصیتی است که طبق آن ماده یا مواد بدون اینکه نرم شوند بتوانند دمای معینی را تحمل کنند. این خاصیت به ترکیب کانی شناسی و ترکیب شیمیایی ماده بستگی دارد و تا دمایی مشخص می شود که جسم پس از رسیدن به آن، حالت خمیری پیدا می کند.

نسور یا دیرگداز به موادی گفته می شود که پیش از رسیدن به دمای 1520 درجه سانتیگراد به حالت خمیری درنیایند و به عبارت دیگر شکل خود را از دست ندهند. این ویژگی، تنها مشخصه دیرگدازی کی ماده نیست، بلکه پایداری ترکیب و عدم انجام واکنش میان آنها و مواد درگیر با آنها خود یکی از خصوصیات یک نسوز است.

فرآروده های نسوز در دمای بالا بیانگر ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی محیط کاربرد خود نیز می باشند. به عبارت دیگر علاوه بر تحمل دمای بالا در برابر عوامل دیگری مانند فشار، سایش، شوکهای حرارتی، مواد شیمیایی و بارهای مکانیکی در دمای بالا که احتمالاً در شرایط کاری با آنها روبرو می شوند پایدار باشند و تغییر کیفیت ندهند.

بیشتر نسوزهای تجارتی دارای ترکیباتی از اکسیدها و عناصر زیر می باشند:

Al₂O₃ ,SiO₂,CaO,MgO,FeO,Fe₂O₃,Fe₃O₄,Cr₂O₃,SiC,C

از میان ترکیبات مذکور Al₂O₃ وSiO₂ از نظر مقدار درصد، مهمترین بخش مواد دیرگداز را تشکیل می دهند. به طور کلی ویژگی های فرآورده های نسوز به قرار زیر است:

1. نقطه خمیری و ذوب بالا
2. استحکام کافی
3. انبساط حرارتی کم (ثبات حجمی)
4. پایین بودن میزان تخلخل تا حد ممکن
5. عایق بودن در برابر جریانهای گرمایی و الکتریسیته
6. پایداری در برابر واکنشهای شیمیایی مواد و سرباره های گداخته فلزات و غبار کوره
7. انبساط و ضریب انبساط ثابت هنگام گرم کردن دوباره و نداشتن انبساط و انقباض ناگهانی
8. پایداری شکل در برابر فشار و تغییرات ناگهانی دما
9. پایداری در برابر ضربه
10. نفوذ ناپذیری در برابر عوامل خورنده
11. نفوذ ناپذیری در برابر گازها

وجود این ویژگیها در فرآورده های نسوز نسبی است و الزاماً همه آنها نباید با هم و با یک شدت فراهم باشند.

تعریف نسوز

نسوزندگی خاصیتی است که طبق آن ماده یا مواد بدون اینکه نرم شوند بتوانند دمای معینی را تحمل کنند. این خاصیت به ترکیب کانی شناسی و ترکیب شیمیایی ماده بستگی دارد و تا دمایی مشخص می شود که جسم پس از رسیدن به آن، حالت خمیری پیدا می کند.

نسور یا دیرگداز به موادی گفته می شود که پیش از رسیدن به دمای 1520 درجه سانتیگراد به حالت خمیری درنیایند و به عبارت دیگر شکل خود را از دست ندهند. این ویژگی، تنها مشخصه دیرگدازی کی ماده نیست، بلکه پایداری ترکیب و عدم انجام واکنش میان آنها و مواد درگیر با آنها خود یکی از خصوصیات یک نسوز است.

فرآروده های نسوز در دمای بالا بیانگر ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی محیط کاربرد خود نیز می باشند. به عبارت دیگر علاوه بر تحمل دمای بالا در برابر عوامل دیگری مانند فشار، سایش، شوکهای حرارتی، مواد شیمیایی و بارهای مکانیکی در دمای بالا که احتمالاً در شرایط کاری با آنها روبرو می شوند پایدار باشند و تغییر کیفیت ندهند.

بیشتر نسوزهای تجارتی دارای ترکیباتی از اکسیدها و عناصر زیر می باشند:

Al₂O₃ ,SiO₂,CaO,MgO,FeO,Fe₂O₃,Fe₃O₄,Cr₂O₃,SiC,C

از میان ترکیبات مذکور Al₂O₃ وSiO₂ از نظر مقدار درصد، مهمترین بخش مواد دیرگداز را تشکیل می دهند. به طور کلی ویژگی های فرآورده های نسوز به قرار زیر است:

1. نقطه خمیری و ذوب بالا
2. استحکام کافی
3. انبساط حرارتی کم (ثبات حجمی)
4. پایین بودن میزان تخلخل تا حد ممکن
5. عایق بودن در برابر جریانهای گرمایی و الکتریسیته
6. پایداری در برابر واکنشهای شیمیایی مواد و سرباره های گداخته فلزات و غبار کوره
7. انبساط و ضریب انبساط ثابت هنگام گرم کردن دوباره و نداشتن انبساط و انقباض ناگهانی
8. پایداری شکل در برابر فشار و تغییرات ناگهانی دما
9. پایداری در برابر ضربه
10. نفوذ ناپذیری در برابر عوامل خورنده
11. نفوذ ناپذیری در برابر گازها

وجود این ویژگیها در فرآورده های نسوز نسبی است و الزاماً همه آنها نباید با هم و با یک شدت فراهم باشند.

تعریف نسوز

نسوزندگی خاصیتی است که طبق آن ماده یا مواد بدون اینکه نرم شوند بتوانند دمای معینی را تحمل کنند. این خاصیت به ترکیب کانی شناسی و ترکیب شیمیایی ماده بستگی دارد و تا دمایی مشخص می شود که جسم پس از رسیدن به آن، حالت خمیری پیدا می کند.

نسور یا دیرگداز به موادی گفته می شود که پیش از رسیدن به دمای 1520 درجه سانتیگراد به حالت خمیری درنیایند و به عبارت دیگر شکل خود را از دست ندهند. این ویژگی، تنها مشخصه دیرگدازی کی ماده نیست، بلکه پایداری ترکیب و عدم انجام واکنش میان آنها و مواد درگیر با آنها خود یکی از خصوصیات یک نسوز است.

فرآروده های نسوز در دمای بالا بیانگر ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی محیط کاربرد خود نیز می باشند. به عبارت دیگر علاوه بر تحمل دمای بالا در برابر عوامل دیگری مانند فشار، سایش، شوکهای حرارتی، مواد شیمیایی و بارهای مکانیکی در دمای بالا که احتمالاً در شرایط کاری با آنها روبرو می شوند پایدار باشند و تغییر کیفیت ندهند.

بیشتر نسوزهای تجارتی دارای ترکیباتی از اکسیدها و عناصر زیر می باشند:

Al₂O₃ ,SiO₂,CaO,MgO,FeO,Fe₂O₃,Fe₃O₄,Cr₂O₃,SiC,C

از میان ترکیبات مذکور Al₂O₃ وSiO₂ از نظر مقدار درصد، مهمترین بخش مواد دیرگداز را تشکیل می دهند. به طور کلی ویژگی های فرآورده های نسوز به قرار زیر است:

1. نقطه خمیری و ذوب بالا
2. استحکام کافی
3. انبساط حرارتی کم (ثبات حجمی)
4. پایین بودن میزان تخلخل تا حد ممکن
5. عایق بودن در برابر جریانهای گرمایی و الکتریسیته
6. پایداری در برابر واکنشهای شیمیایی مواد و سرباره های گداخته فلزات و غبار کوره
7. انبساط و ضریب انبساط ثابت هنگام گرم کردن دوباره و نداشتن انبساط و انقباض ناگهانی
8. پایداری شکل در برابر فشار و تغییرات ناگهانی دما
9. پایداری در برابر ضربه
10. نفوذ ناپذیری در برابر عوامل خورنده
11. نفوذ ناپذیری در برابر گازها

وجود این ویژگیها در فرآورده های نسوز نسبی است و الزاماً همه آنها نباید با هم و با یک شدت فراهم باشند.

تعریف نسوز

نسوزندگی خاصیتی است که طبق آن ماده یا مواد بدون اینکه نرم شوند بتوانند دمای معینی را تحمل کنند. این خاصیت به ترکیب کانی شناسی و ترکیب شیمیایی ماده بستگی دارد و تا دمایی مشخص می شود که جسم پس از رسیدن به آن، حالت خمیری پیدا می کند.

نسور یا دیرگداز به موادی گفته می شود که پیش از رسیدن به دمای 1520 درجه سانتیگراد به حالت خمیری درنیایند و به عبارت دیگر شکل خود را از دست ندهند. این ویژگی، تنها مشخصه دیرگدازی کی ماده نیست، بلکه پایداری ترکیب و عدم انجام واکنش میان آنها و مواد درگیر با آنها خود یکی از خصوصیات یک نسوز است.

فرآروده های نسوز در دمای بالا بیانگر ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی محیط کاربرد خود نیز می باشند. به عبارت دیگر علاوه بر تحمل دمای بالا در برابر عوامل دیگری مانند فشار، سایش، شوکهای حرارتی، مواد شیمیایی و بارهای مکانیکی در دمای بالا که احتمالاً در شرایط کاری با آنها روبرو می شوند پایدار باشند و تغییر کیفیت ندهند.

بیشتر نسوزهای تجارتی دارای ترکیباتی از اکسیدها و عناصر زیر می باشند:

Al₂O₃ ,SiO₂,CaO,MgO,FeO,Fe₂O₃,Fe₃O₄,Cr₂O₃,SiC,C

از میان ترکیبات مذکور Al₂O₃ وSiO₂ از نظر مقدار درصد، مهمترین بخش مواد دیرگداز را تشکیل می دهند. به طور کلی ویژگی های فرآورده های نسوز به قرار زیر است:

1. نقطه خمیری و ذوب بالا
2. استحکام کافی
3. انبساط حرارتی کم (ثبات حجمی)
4. پایین بودن میزان تخلخل تا حد ممکن
5. عایق بودن در برابر جریانهای گرمایی و الکتریسیته
6. پایداری در برابر واکنشهای شیمیایی مواد و سرباره های گداخته فلزات و غبار کوره
7. انبساط و ضریب انبساط ثابت هنگام گرم کردن دوباره و نداشتن انبساط و انقباض ناگهانی
8. پایداری شکل در برابر فشار و تغییرات ناگهانی دما
9. پایداری در برابر ضربه
10. نفوذ ناپذیری در برابر عوامل خورنده
11. نفوذ ناپذیری در برابر گازها

وجود این ویژگیها در فرآورده های نسوز نسبی است و الزاماً همه آنها نباید با هم و با یک شدت فراهم باشند.

تعریف نسوز

نسوزندگی خاصیتی است که طبق آن ماده یا مواد بدون اینکه نرم شوند بتوانند دمای معینی را تحمل کنند. این خاصیت به ترکیب کانی شناسی و ترکیب شیمیایی ماده بستگی دارد و تا دمایی مشخص می شود که جسم پس از رسیدن به آن، حالت خمیری پیدا می کند.

نسور یا دیرگداز به موادی گفته می شود که پیش از رسیدن به دمای 1520 درجه سانتیگراد به حالت خمیری درنیایند و به عبارت دیگر شکل خود را از دست ندهند. این ویژگی، تنها مشخصه دیرگدازی کی ماده نیست، بلکه پایداری ترکیب و عدم انجام واکنش میان آنها و مواد درگیر با آنها خود یکی از خصوصیات یک نسوز است.

فرآروده های نسوز در دمای بالا بیانگر ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی محیط کاربرد خود نیز می باشند. به عبارت دیگر علاوه بر تحمل دمای بالا در برابر عوامل دیگری مانند فشار، سایش، شوکهای حرارتی، مواد شیمیایی و بارهای مکانیکی در دمای بالا که احتمالاً در شرایط کاری با آنها روبرو می شوند پایدار باشند و تغییر کیفیت ندهند.

بیشتر نسوزهای تجارتی دارای ترکیباتی از اکسیدها و عناصر زیر می باشند:

Al₂O₃ ,SiO₂,CaO,MgO,FeO,Fe₂O₃,Fe₃O₄,Cr₂O₃,SiC,C

از میان ترکیبات مذکور Al₂O₃ وSiO₂ از نظر مقدار درصد، مهمترین بخش مواد دیرگداز را تشکیل می دهند. به طور کلی ویژگی های فرآورده های نسوز به قرار زیر است:

1. نقطه خمیری و ذوب بالا
2. استحکام کافی
3. انبساط حرارتی کم (ثبات حجمی)
4. پایین بودن میزان تخلخل تا حد ممکن
5. عایق بودن در برابر جریانهای گرمایی و الکتریسیته
6. پایداری در برابر واکنشهای شیمیایی مواد و سرباره های گداخته فلزات و غبار کوره
7. انبساط و ضریب انبساط ثابت هنگام گرم کردن دوباره و نداشتن انبساط و انقباض ناگهانی
8. پایداری شکل در برابر فشار و تغییرات ناگهانی دما
9. پایداری در برابر ضربه
10. نفوذ ناپذیری در برابر عوامل خورنده
11. نفوذ ناپذیری در برابر گازها

وجود این ویژگیها در فرآورده های نسوز نسبی است و الزاماً همه آنها نباید با هم و با یک شدت فراهم باشند.

تعریف نسوز

نسوزندگی خاصیتی است که طبق آن ماده یا مواد بدون اینکه نرم شوند بتوانند دمای معینی را تحمل کنند. این خاصیت به ترکیب کانی شناسی و ترکیب شیمیایی ماده بستگی دارد و تا دمایی مشخص می شود که جسم پس از رسیدن به آن، حالت خمیری پیدا می کند.

نسور یا دیرگداز به موادی گفته می شود که پیش از رسیدن به دمای 1520 درجه سانتیگراد به حالت خمیری درنیایند و به عبارت دیگر شکل خود را از دست ندهند. این ویژگی، تنها مشخصه دیرگدازی کی ماده نیست، بلکه پایداری ترکیب و عدم انجام واکنش میان آنها و مواد درگیر با آنها خود یکی از خصوصیات یک نسوز است.

فرآروده های نسوز در دمای بالا بیانگر ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی محیط کاربرد خود نیز می باشند. به عبارت دیگر علاوه بر تحمل دمای بالا در برابر عوامل دیگری مانند فشار، سایش، شوکهای حرارتی، مواد شیمیایی و بارهای مکانیکی در دمای بالا که احتمالاً در شرایط کاری با آنها روبرو می شوند پایدار باشند و تغییر کیفیت ندهند.

بیشتر نسوزهای تجارتی دارای ترکیباتی از اکسیدها و عناصر زیر می باشند:

Al₂O₃ ,SiO₂,CaO,MgO,FeO,Fe₂O₃,Fe₃O₄,Cr₂O₃,SiC,C

از میان ترکیبات مذکور Al₂O₃ وSiO₂ از نظر مقدار درصد، مهمترین بخش مواد دیرگداز را تشکیل می دهند. به طور کلی ویژگی های فرآورده های نسوز به قرار زیر است:

1. نقطه خمیری و ذوب بالا
2. استحکام کافی
3. انبساط حرارتی کم (ثبات حجمی)
4. پایین بودن میزان تخلخل تا حد ممکن
5. عایق بودن در برابر جریانهای گرمایی و الکتریسیته
6. پایداری در برابر واکنشهای شیمیایی مواد و سرباره های گداخته فلزات و غبار کوره
7. انبساط و ضریب انبساط ثابت هنگام گرم کردن دوباره و نداشتن انبساط و انقباض ناگهانی
8. پایداری شکل در برابر فشار و تغییرات ناگهانی دما
9. پایداری در برابر ضربه
10. نفوذ ناپذیری در برابر عوامل خورنده
11. نفوذ ناپذیری در برابر گازها

وجود این ویژگیها در فرآورده های نسوز نسبی است و الزاماً همه آنها نباید با هم و با یک شدت فراهم باشند.

تعریف نسوز

نسوزندگی خاصیتی است که طبق آن ماده یا مواد بدون اینکه نرم شوند بتوانند دمای معینی را تحمل کنند. این خاصیت به ترکیب کانی شناسی و ترکیب شیمیایی ماده بستگی دارد و تا دمایی مشخص می شود که جسم پس از رسیدن به آن، حالت خمیری پیدا می کند.

نسور یا دیرگداز به موادی گفته می شود که پیش از رسیدن به دمای 1520 درجه سانتیگراد به حالت خمیری درنیایند و به عبارت دیگر شکل خود را از دست ندهند. این ویژگی، تنها مشخصه دیرگدازی کی ماده نیست، بلکه پایداری ترکیب و عدم انجام واکنش میان آنها و مواد درگیر با آنها خود یکی از خصوصیات یک نسوز است.

فرآروده های نسوز در دمای بالا بیانگر ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی محیط کاربرد خود نیز می باشند. به عبارت دیگر علاوه بر تحمل دمای بالا در برابر عوامل دیگری مانند فشار، سایش، شوکهای حرارتی، مواد شیمیایی و بارهای مکانیکی در دمای بالا که احتمالاً در شرایط کاری با آنها روبرو می شوند پایدار باشند و تغییر کیفیت ندهند.

بیشتر نسوزهای تجارتی دارای ترکیباتی از اکسیدها و عناصر زیر می باشند:

Al₂O₃ ,SiO₂,CaO,MgO,FeO,Fe₂O₃,Fe₃O₄,Cr₂O₃,SiC,C

از میان ترکیبات مذکور Al₂O₃ وSiO₂ از نظر مقدار درصد، مهمترین بخش مواد دیرگداز را تشکیل می دهند. به طور کلی ویژگی های فرآورده های نسوز به قرار زیر است:

1. نقطه خمیری و ذوب بالا
2. استحکام کافی
3. انبساط حرارتی کم (ثبات حجمی)
4. پایین بودن میزان تخلخل تا حد ممکن
5. عایق بودن در برابر جریانهای گرمایی و الکتریسیته
6. پایداری در برابر واکنشهای شیمیایی مواد و سرباره های گداخته فلزات و غبار کوره
7. انبساط و ضریب انبساط ثابت هنگام گرم کردن دوباره و نداشتن انبساط و انقباض ناگهانی
8. پایداری شکل در برابر فشار و تغییرات ناگهانی دما
9. پایداری در برابر ضربه
10. نفوذ ناپذیری در برابر عوامل خورنده
11. نفوذ ناپذیری در برابر گازها

وجود این ویژگیها در فرآورده های نسوز نسبی است و الزاماً همه آنها نباید با هم و با یک شدت فراهم باشند.

نسوز

تعریف نسوز

نسوزندگی خاصیتی است که طبق آن ماده یا مواد بدون اینکه نرم شوند بتوانند دمای معینی را تحمل کنند. این خاصیت به ترکیب کانی شناسی و ترکیب شیمیایی ماده بستگی دارد و تا دمایی مشخص می شود که جسم پس از رسیدن به آن، حالت خمیری پیدا می کند.

نسور یا دیرگداز به موادی گفته می شود که پیش از رسیدن به دمای 1520 درجه سانتیگراد به حالت خمیری درنیایند و به عبارت دیگر شکل خود را از دست ندهند. این ویژگی، تنها مشخصه دیرگدازی کی ماده نیست، بلکه پایداری ترکیب و عدم انجام واکنش میان آنها و مواد درگیر با آنها خود یکی از خصوصیات یک نسوز است.

فرآروده های نسوز در دمای بالا بیانگر ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی محیط کاربرد خود نیز می باشند. به عبارت دیگر علاوه بر تحمل دمای بالا در برابر عوامل دیگری مانند فشار، سایش، شوکهای حرارتی، مواد شیمیایی و بارهای مکانیکی در دمای بالا که احتمالاً در شرایط کاری با آنها روبرو می شوند پایدار باشند و تغییر کیفیت ندهند.

بیشتر نسوزهای تجارتی دارای ترکیباتی از اکسیدها و عناصر زیر می باشند:

Al₂O₃ ,SiO₂,CaO,MgO,FeO,Fe₂O₃,Fe₃O₄,Cr₂O₃,SiC,C

از میان ترکیبات مذکور Al₂O₃ وSiO₂ از نظر مقدار درصد، مهمترین بخش مواد دیرگداز را تشکیل می دهند. به طور کلی ویژگی های فرآورده های نسوز به قرار زیر است:

1. نقطه خمیری و ذوب بالا
2. استحکام کافی
3. انبساط حرارتی کم (ثبات حجمی)
4. پایین بودن میزان تخلخل تا حد ممکن
5. عایق بودن در برابر جریانهای گرمایی و الکتریسیته
6. پایداری در برابر واکنشهای شیمیایی مواد و سرباره های گداخته فلزات و غبار کوره
7. انبساط و ضریب انبساط ثابت هنگام گرم کردن دوباره و نداشتن انبساط و انقباض ناگهانی
8. پایداری شکل در برابر فشار و تغییرات ناگهانی دما
9. پایداری در برابر ضربه
10. نفوذ ناپذیری در برابر عوامل خورنده
11. نفوذ ناپذیری در برابر گازها

وجود این ویژگیها در فرآورده های نسوز نسبی است و الزاماً همه آنها نباید با هم و با یک شدت فراهم باشند.

نسوز

تعریف نسوز

نسوزندگی خاصیتی است که طبق آن ماده یا مواد بدون اینکه نرم شوند بتوانند دمای معینی را تحمل کنند. این خاصیت به ترکیب کانی شناسی و ترکیب شیمیایی ماده بستگی دارد و تا دمایی مشخص می شود که جسم پس از رسیدن به آن، حالت خمیری پیدا می کند.

نسور یا دیرگداز به موادی گفته می شود که پیش از رسیدن به دمای 1520 درجه سانتیگراد به حالت خمیری درنیایند و به عبارت دیگر شکل خود را از دست ندهند. این ویژگی، تنها مشخصه دیرگدازی کی ماده نیست، بلکه پایداری ترکیب و عدم انجام واکنش میان آنها و مواد درگیر با آنها خود یکی از خصوصیات یک نسوز است.

فرآروده های نسوز در دمای بالا بیانگر ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی محیط کاربرد خود نیز می باشند. به عبارت دیگر علاوه بر تحمل دمای بالا در برابر عوامل دیگری مانند فشار، سایش، شوکهای حرارتی، مواد شیمیایی و بارهای مکانیکی در دمای بالا که احتمالاً در شرایط کاری با آنها روبرو می شوند پایدار باشند و تغییر کیفیت ندهند.

بیشتر نسوزهای تجارتی دارای ترکیباتی از اکسیدها و عناصر زیر می باشند:

Al₂O₃ ,SiO₂,CaO,MgO,FeO,Fe₂O₃,Fe₃O₄,Cr₂O₃,SiC,C

از میان ترکیبات مذکور Al₂O₃ وSiO₂ از نظر مقدار درصد، مهمترین بخش مواد دیرگداز را تشکیل می دهند. به طور کلی ویژگی های فرآورده های نسوز به قرار زیر است:

1. نقطه خمیری و ذوب بالا
2. استحکام کافی
3. انبساط حرارتی کم (ثبات حجمی)
4. پایین بودن میزان تخلخل تا حد ممکن
5. عایق بودن در برابر جریانهای گرمایی و الکتریسیته
6. پایداری در برابر واکنشهای شیمیایی مواد و سرباره های گداخته فلزات و غبار کوره
7. انبساط و ضریب انبساط ثابت هنگام گرم کردن دوباره و نداشتن انبساط و انقباض ناگهانی
8. پایداری شکل در برابر فشار و تغییرات ناگهانی دما
9. پایداری در برابر ضربه
10. نفوذ ناپذیری در برابر عوامل خورنده
11. نفوذ ناپذیری در برابر گازها

وجود این ویژگیها در فرآورده های نسوز نسبی است و الزاماً همه آنها نباید با هم و با یک شدت فراهم باشند.

نسوز

تعریف نسوز

نسوزندگی خاصیتی است که طبق آن ماده یا مواد بدون اینکه نرم شوند بتوانند دمای معینی را تحمل کنند. این خاصیت به ترکیب کانی شناسی و ترکیب شیمیایی ماده بستگی دارد و تا دمایی مشخص می شود که جسم پس از رسیدن به آن، حالت خمیری پیدا می کند.

نسور یا دیرگداز به موادی گفته می شود که پیش از رسیدن به دمای 1520 درجه سانتیگراد به حالت خمیری درنیایند و به عبارت دیگر شکل خود را از دست ندهند. این ویژگی، تنها مشخصه دیرگدازی کی ماده نیست، بلکه پایداری ترکیب و عدم انجام واکنش میان آنها و مواد درگیر با آنها خود یکی از خصوصیات یک نسوز است.

فرآروده های نسوز در دمای بالا بیانگر ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی محیط کاربرد خود نیز می باشند. به عبارت دیگر علاوه بر تحمل دمای بالا در برابر عوامل دیگری مانند فشار، سایش، شوکهای حرارتی، مواد شیمیایی و بارهای مکانیکی در دمای بالا که احتمالاً در شرایط کاری با آنها روبرو می شوند پایدار باشند و تغییر کیفیت ندهند.

بیشتر نسوزهای تجارتی دارای ترکیباتی از اکسیدها و عناصر زیر می باشند:

Al₂O₃ ,SiO₂,CaO,MgO,FeO,Fe₂O₃,Fe₃O₄,Cr₂O₃,SiC,C

از میان ترکیبات مذکور Al₂O₃ وSiO₂ از نظر مقدار درصد، مهمترین بخش مواد دیرگداز را تشکیل می دهند. به طور کلی ویژگی های فرآورده های نسوز به قرار زیر است:

1. نقطه خمیری و ذوب بالا
2. استحکام کافی
3. انبساط حرارتی کم (ثبات حجمی)
4. پایین بودن میزان تخلخل تا حد ممکن
5. عایق بودن در برابر جریانهای گرمایی و الکتریسیته
6. پایداری در برابر واکنشهای شیمیایی مواد و سرباره های گداخته فلزات و غبار کوره
7. انبساط و ضریب انبساط ثابت هنگام گرم کردن دوباره و نداشتن انبساط و انقباض ناگهانی
8. پایداری شکل در برابر فشار و تغییرات ناگهانی دما
9. پایداری در برابر ضربه
10. نفوذ ناپذیری در برابر عوامل خورنده
11. نفوذ ناپذیری در برابر گازها

وجود این ویژگیها در فرآورده های نسوز نسبی است و الزاماً همه آنها نباید با هم و با یک شدت فراهم باشند.

نسوز

تعریف نسوز

نسوزندگی خاصیتی است که طبق آن ماده یا مواد بدون اینکه نرم شوند بتوانند دمای معینی را تحمل کنند. این خاصیت به ترکیب کانی شناسی و ترکیب شیمیایی ماده بستگی دارد و تا دمایی مشخص می شود که جسم پس از رسیدن به آن، حالت خمیری پیدا می کند.

نسور یا دیرگداز به موادی گفته می شود که پیش از رسیدن به دمای 1520 درجه سانتیگراد به حالت خمیری درنیایند و به عبارت دیگر شکل خود را از دست ندهند. این ویژگی، تنها مشخصه دیرگدازی کی ماده نیست، بلکه پایداری ترکیب و عدم انجام واکنش میان آنها و مواد درگیر با آنها خود یکی از خصوصیات یک نسوز است.

فرآروده های نسوز در دمای بالا بیانگر ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی محیط کاربرد خود نیز می باشند. به عبارت دیگر علاوه بر تحمل دمای بالا در برابر عوامل دیگری مانند فشار، سایش، شوکهای حرارتی، مواد شیمیایی و بارهای مکانیکی در دمای بالا که احتمالاً در شرایط کاری با آنها روبرو می شوند پایدار باشند و تغییر کیفیت ندهند.

بیشتر نسوزهای تجارتی دارای ترکیباتی از اکسیدها و عناصر زیر می باشند:

Al₂O₃ ,SiO₂,CaO,MgO,FeO,Fe₂O₃,Fe₃O₄,Cr₂O₃,SiC,C

از میان ترکیبات مذکور Al₂O₃ وSiO₂ از نظر مقدار درصد، مهمترین بخش مواد دیرگداز را تشکیل می دهند. به طور کلی ویژگی های فرآورده های نسوز به قرار زیر است:

1. نقطه خمیری و ذوب بالا
2. استحکام کافی
3. انبساط حرارتی کم (ثبات حجمی)
4. پایین بودن میزان تخلخل تا حد ممکن
5. عایق بودن در برابر جریانهای گرمایی و الکتریسیته
6. پایداری در برابر واکنشهای شیمیایی مواد و سرباره های گداخته فلزات و غبار کوره
7. انبساط و ضریب انبساط ثابت هنگام گرم کردن دوباره و نداشتن انبساط و انقباض ناگهانی
8. پایداری شکل در برابر فشار و تغییرات ناگهانی دما
9. پایداری در برابر ضربه
10. نفوذ ناپذیری در برابر عوامل خورنده
11. نفوذ ناپذیری در برابر گازها

وجود این ویژگیها در فرآورده های نسوز نسبی است و الزاماً همه آنها نباید با هم و با یک شدت فراهم باشند.

نسوز

تعریف نسوز

نسوزندگی خاصیتی است که طبق آن ماده یا مواد بدون اینکه نرم شوند بتوانند دمای معینی را تحمل کنند. این خاصیت به ترکیب کانی شناسی و ترکیب شیمیایی ماده بستگی دارد و تا دمایی مشخص می شود که جسم پس از رسیدن به آن، حالت خمیری پیدا می کند.

نسور یا دیرگداز به موادی گفته می شود که پیش از رسیدن به دمای 1520 درجه سانتیگراد به حالت خمیری درنیایند و به عبارت دیگر شکل خود را از دست ندهند. این ویژگی، تنها مشخصه دیرگدازی کی ماده نیست، بلکه پایداری ترکیب و عدم انجام واکنش میان آنها و مواد درگیر با آنها خود یکی از خصوصیات یک نسوز است.

فرآروده های نسوز در دمای بالا بیانگر ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی محیط کاربرد خود نیز می باشند. به عبارت دیگر علاوه بر تحمل دمای بالا در برابر عوامل دیگری مانند فشار، سایش، شوکهای حرارتی، مواد شیمیایی و بارهای مکانیکی در دمای بالا که احتمالاً در شرایط کاری با آنها روبرو می شوند پایدار باشند و تغییر کیفیت ندهند.

بیشتر نسوزهای تجارتی دارای ترکیباتی از اکسیدها و عناصر زیر می باشند:

Al₂O₃ ,SiO₂,CaO,MgO,FeO,Fe₂O₃,Fe₃O₄,Cr₂O₃,SiC,C

از میان ترکیبات مذکور Al₂O₃ وSiO₂ از نظر مقدار درصد، مهمترین بخش مواد دیرگداز را تشکیل می دهند. به طور کلی ویژگی های فرآورده های نسوز به قرار زیر است:

1. نقطه خمیری و ذوب بالا
2. استحکام کافی
3. انبساط حرارتی کم (ثبات حجمی)
4. پایین بودن میزان تخلخل تا حد ممکن
5. عایق بودن در برابر جریانهای گرمایی و الکتریسیته
6. پایداری در برابر واکنشهای شیمیایی مواد و سرباره های گداخته فلزات و غبار کوره
7. انبساط و ضریب انبساط ثابت هنگام گرم کردن دوباره و نداشتن انبساط و انقباض ناگهانی
8. پایداری شکل در برابر فشار و تغییرات ناگهانی دما
9. پایداری در برابر ضربه
10. نفوذ ناپذیری در برابر عوامل خورنده
11. نفوذ ناپذیری در برابر گازها

وجود این ویژگیها در فرآورده های نسوز نسبی است و الزاماً همه آنها نباید با هم و با یک شدت فراهم باشند.

نسوز

تعریف نسوز

نسوزندگی خاصیتی است که طبق آن ماده یا مواد بدون اینکه نرم شوند بتوانند دمای معینی را تحمل کنند. این خاصیت به ترکیب کانی شناسی و ترکیب شیمیایی ماده بستگی دارد و تا دمایی مشخص می شود که جسم پس از رسیدن به آن، حالت خمیری پیدا می کند.

نسور یا دیرگداز به موادی گفته می شود که پیش از رسیدن به دمای 1520 درجه سانتیگراد به حالت خمیری درنیایند و به عبارت دیگر شکل خود را از دست ندهند. این ویژگی، تنها مشخصه دیرگدازی کی ماده نیست، بلکه پایداری ترکیب و عدم انجام واکنش میان آنها و مواد درگیر با آنها خود یکی از خصوصیات یک نسوز است.

فرآروده های نسوز در دمای بالا بیانگر ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی محیط کاربرد خود نیز می باشند. به عبارت دیگر علاوه بر تحمل دمای بالا در برابر عوامل دیگری مانند فشار، سایش، شوکهای حرارتی، مواد شیمیایی و بارهای مکانیکی در دمای بالا که احتمالاً در شرایط کاری با آنها روبرو می شوند پایدار باشند و تغییر کیفیت ندهند.

بیشتر نسوزهای تجارتی دارای ترکیباتی از اکسیدها و عناصر زیر می باشند:

Al₂O₃ ,SiO₂,CaO,MgO,FeO,Fe₂O₃,Fe₃O₄,Cr₂O₃,SiC,C

از میان ترکیبات مذکور Al₂O₃ وSiO₂ از نظر مقدار درصد، مهمترین بخش مواد دیرگداز را تشکیل می دهند. به طور کلی ویژگی های فرآورده های نسوز به قرار زیر است:

1. نقطه خمیری و ذوب بالا
2. استحکام کافی
3. انبساط حرارتی کم (ثبات حجمی)
4. پایین بودن میزان تخلخل تا حد ممکن
5. عایق بودن در برابر جریانهای گرمایی و الکتریسیته
6. پایداری در برابر واکنشهای شیمیایی مواد و سرباره های گداخته فلزات و غبار کوره
7. انبساط و ضریب انبساط ثابت هنگام گرم کردن دوباره و نداشتن انبساط و انقباض ناگهانی
8. پایداری شکل در برابر فشار و تغییرات ناگهانی دما
9. پایداری در برابر ضربه
10. نفوذ ناپذیری در برابر عوامل خورنده
11. نفوذ ناپذیری در برابر گازها

وجود این ویژگیها در فرآورده های نسوز نسبی است و الزاماً همه آنها نباید با هم و با یک شدت فراهم باشند.

تعریف نسوز

نسوزندگی خاصیتی است که طبق آن ماده یا مواد بدون اینکه نرم شوند بتوانند دمای معینی را تحمل کنند. این خاصیت به ترکیب کانی شناسی و ترکیب شیمیایی ماده بستگی دارد و تا دمایی مشخص می شود که جسم پس از رسیدن به آن، حالت خمیری پیدا می کند.

نسور یا دیرگداز به موادی گفته می شود که پیش از رسیدن به دمای 1520 درجه سانتیگراد به حالت خمیری درنیایند و به عبارت دیگر شکل خود را از دست ندهند. این ویژگی، تنها مشخصه دیرگدازی کی ماده نیست، بلکه پایداری ترکیب و عدم انجام واکنش میان آنها و مواد درگیر با آنها خود یکی از خصوصیات یک نسوز است.

فرآروده های نسوز در دمای بالا بیانگر ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی محیط کاربرد خود نیز می باشند. به عبارت دیگر علاوه بر تحمل دمای بالا در برابر عوامل دیگری مانند فشار، سایش، شوکهای حرارتی، مواد شیمیایی و بارهای مکانیکی در دمای بالا که احتمالاً در شرایط کاری با آنها روبرو می شوند پایدار باشند و تغییر کیفیت ندهند.

بیشتر نسوزهای تجارتی دارای ترکیباتی از اکسیدها و عناصر زیر می باشند:

Al₂O₃ ,SiO₂,CaO,MgO,FeO,Fe₂O₃,Fe₃O₄,Cr₂O₃,SiC,C

از میان ترکیبات مذکور Al₂O₃ وSiO₂ از نظر مقدار درصد، مهمترین بخش مواد دیرگداز را تشکیل می دهند. به طور کلی ویژگی های فرآورده های نسوز به قرار زیر است:

1. نقطه خمیری و ذوب بالا
2. استحکام کافی
3. انبساط حرارتی کم (ثبات حجمی)
4. پایین بودن میزان تخلخل تا حد ممکن
5. عایق بودن در برابر جریانهای گرمایی و الکتریسیته
6. پایداری در برابر واکنشهای شیمیایی مواد و سرباره های گداخته فلزات و غبار کوره
7. انبساط و ضریب انبساط ثابت هنگام گرم کردن دوباره و نداشتن انبساط و انقباض ناگهانی
8. پایداری شکل در برابر فشار و تغییرات ناگهانی دما
9. پایداری در برابر ضربه
10. نفوذ ناپذیری در برابر عوامل خورنده
11. نفوذ ناپذیری در برابر گازها

وجود این ویژگیها در فرآورده های نسوز نسبی است و الزاماً همه آنها نباید با هم و با یک شدت فراهم باشند.